گوهر معرفت
عرفان و اخلاق کاربردی بر مبنای قرآن و عترت

موحّد کبیر و عارف بالله مرحوم حاج سیّد هاشم حدّاد رضوان الله علیه: انسان خالص به مقصود می رسد؛ اوّل و آخر سلوک إخلاص است. بدون إخلاص انسان به جایی نمی رسد.

سالکی راه‌ رفته و جان ‌سوخته می ‌گفت:

به غلط نام راه خدا را راه ریاضت نهاده‌اند. این راه راه عشق است و صفا. راه لذّت است و طرب.

به نام خدا سلام علیکم اگر معاشرت و رفت وآمد با نزدیکانی مثل خواهر و برادر، صله ای نداشته باشد حتی ممکن است باعث قطع رحم هم بشود آیا مجازیم از آن صرف نظر کرده و یا به حداقل کاهشش دهیم؟ ... باید با همه قطع ارتباط کرد؟؟ با تشکر پاسخ از حجت الاسلام حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی

عارف کامل حضرت علامه طهرانی رحمة الله علیه می فرمودند:

(در سیر الی الله) بی‌تفاوت نباید باشید، بی‌تفاوتی یعنی خاموشی طلب و خاموشی طلب یعنی سکون و سکون مخالفِ حرکت است و سلوک یعنی حرکت

عارف کامل حضرت علامه طهرانی رحمة الله علیه می فرمودند:

جناب حجّت الاسلام حاج شیخ محمّد شاهرخ همدانی به تبیین علوم و معارف اسلام بر اساس مبانی و سیره استادشان حضرت علامه طهرانی رحمة الله علیه پرداختند. "أنوار معرفت"، سلسله سخنرانی های سلوکی ایشان است که در قالب "دورۀ عرفان و اخلاق کاربردی" طرح شده است؛ جلسۀ چهارم با عنوان «مدیریت تفکّر در سیر الی الله» تقدیم می گردد.

با سلام با تشکر از به روز بودن سایت، هر وقت مطالب این سایت را می خوانم کمی آرام می شوم ...من الان مریض هستم و نیاز به یک طبیب حاذق دارم. لطفا به من کمک کنید و استاد ی را که به درد من برسد و راه چاره را به من نشان دهد، به من معرفی کنید. با تشکر فراوان. پاسخ از حجت الاسلام حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی

عارف کامل مرحوم علامه طهرانی رحمة الله علیه می فرمودند:

درست اگر در سیره و منهاج امیر المومنین علیه السلام با دقّت بنگریم، بدست مى ‏آوریم: اصولًا اگر کسى داراى منهاج على نبود نمى‏ توانست جزو أصحاب او قرار گیرد و خواه و ناخواه طَرْد مى ‏شد و جَوِّ معنویت و أصالتِ آن حضرت و پیروان واقعیش چنین فردى را در خود نمى ‏پذیرفت. آن حضرت کراراً مى‏ فرمود: مقصود ما خداست.

عارف کامل مرحوم علامه طهرانی رحمة الله علیه می فرمودند:

انسان بی‌ مراقبه مثل مریضی است که پرهیز نمی‌کند. آدم حصبه‌ای نباید چیزی بخورد و اگر یک چیز ثقیل خورد تمام روده‌هایش پاره می‌شود و می‌میرد. پیغمبر اکرم فرمود: الْمَعِدَةُ بَیْتُ الدَّاءِ وَ الْحِمْیَةُ رَأْسُ کلّ دَّوَاء. (معده خانه ى بیمارى است و پرهیز کردن بهترین و اولین دارو است)

یکی از سالکان راه خدا می گوید: برخی هستند که تمام آنچه از آنها صادر می شود حال یا به شکل کلام یا عمل فقط و فقط موجب خندیدن دیگران است یعنی تمام هنر زندگی شان همین است! چرا انسان از آن دسته افرادی نباشد که منطق و عملش دیگران را به تحسین عقلی و دینی وادار نماید؟ چرا از آن دسته نباشیم که دیگران را به تفکّر و یا تغییر در نحوه رفتار در زندگی و تعامل با دیگران فرا بخوانیم؟ و خوشا به حال آنانی که کلام و عمل و حتی سیمایشان دل ها را به سمت خدا به پرواز درمی آورد.