گوهر معرفت
عرفان و اخلاق کاربردی بر مبنای قرآن و عترت

هشام بن عبد الملک، خلیفه اموى، امام باقر علیه السّلام را از مدینه بشام، پایتخت خلفاى اموى، برد و در نزد خویش جای داد، و آن حضرت در مجالس مردم شرکت میکرد و با آنها نشست و برخاست داشت. در این بین روزى آن حضرت نشسته بود و گروهى از مردم در نزدش بودند و از او مسائلى مى ‏پرسیدند؛ نگاه حضرت باقر علیه السلام به عده ای از نصارى افتاد که بکوهى که در آنجا قرار داشت میرفتند.

امام باقرعلیه السلام می فرماید: "إِنَّمَا شِیعَةُ عَلِیٍ علیه السلام الْمُتَبَاذِلُونَ فِی وَلَایَتِنَا الْمُتَحَابُّونَ فِی مَوَدَّتِنَا الْمُتَزَاوِرُونَ لِإِحْیَاءِ أَمْرِنَا الَّذِینَ إِذَا غَضِبُوا لَمْ یَظْلِمُوا وَ إِذَا رَضُوا لَمْ یُسْرِفُوا بَرَکةٌ عَلَی مَنْ جَاوَرُوا سِلْمٌ لِمَنْ خَالَطُوا؛(تحف العقول، ابن شعبه حرّانی، قم، نشر آل علی، 1383 شمسی، ص 534)

زندگی امام باقر علیه السلام از جهات گوناگون قابل توصیف است اگرچه هیچگاه نمی توان حق مطلب را آنطور که باید اداء نمود؛ در این مقام به برخی از خصوصیات رفتاری حضرت ابوجعفر امام باقر علیه السلام در خانواده و روش و سیره حضرت در تربیت فرزندان با نوع رابطه با آنها به قلم حجت الاسلام حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی پرداخته می شود.

مطالعۀ زندگی امامان معصوم علیهم السّلام چشیدن نمی از دریای بیکران معارف امامت و ولایت است که بر آن از ناحیه بزرگان تأکید شده است. مقالۀ حاضر مختصری از زندگی امام باقر علیه السلّام است که در سال 1398 هجری قمری توسّط حجّة الاسلام حاج شیخ محمّد شاهرخ همدانی قلمی شده است.

یکی از مهمترین ارکان معرفت الله و سیر و سلوک داشتن راهنمای طریق و استاد راه است حقیقتی در روایات متقن شیعه بر آن تاکید شده است از جمله روایت بسیار شریفی که تاکید امام باقر علیه السلام را در این زمینه آشکار می سازد

در عصر حضرتش علمائى از رجال حدیث به ظهور رسیدند که یگانه تکیه گاه شیعه بر احادیث آنان نه تنها در آن زمان، بلکه در اعصار آتیه بوده‏اند. آنان در محضر حضرت امام جعفر صادق علیه السّلام مقام والاترى را حائز بوده‏ اند...

امام باقر علیه السلام به یکی از اصحاب خود به نام صالح می فرمایند: «یا صالح اتَّبِعْ مَنْ‏ یُبْکِیکَ‏ وَ هُوَ لَکَ نَاصِح  وَ لَا تَتَّبِعْ مَنْ یُضْحِکُکَ وَ هُوَ لَکَ غَاشٌّ» منبع: اصول کافی ج 2 638

از کسی تبعیت کن و با کسی باش که هر آنچه را که می گوید از سر دلسوزی و نگرانی است گرچه نصیحتش برای تو گریه آور باشد نه آن کسی که اصلا تو و زندگی و آینده ات برایش اهمیتی ندارد و مدام به دنبال خنداندن توست  

کلینى با سند متّصل خود از سِنان روایت کرده است که وى گفت: من در محضر مبارک حضرت أبو جعفرٍ امام باقر علیه السّلام بودم که مردى از خوارج بر وى وارد شد و به حضرت گفت: اى أبو جعفر! أَىَّ شَىْ‏ء تَعْبُدُ؟! «چه چیز را پرستش مى‏نمائى! حضرت فرمود: اللَهَ تَعَالَى. «خداوند تعالى را.»