گوهر معرفت
عرفان و اخلاق کاربردی بر مبنای قرآن و عترت

علّامه طباطبایی رضوان الله تعالی علیه نقل می کنند: گویند که اوَیس*‏ را گفتند که: در این نزدیکى تو مردى است، سى سالست که گورى فرو کرده است و کفنى در آویخته و بر سر آن نشسته است و مى‏ گرید، و نه به شب قرار گیرد و نه به روز. اویس گفت:

آیت الله علوی بروجردی از نوادگان مرحوم آیت الله بروجردی رحمة الله علیه نقل می کنند: یکبار همراه مدّاح معروف (که ملقب به) "علّامه" بود  به منزل مرحوم" علاّمه طباطبایی" رفتیم، در زدیم و خود ایشان آمدند در را باز کردند. رفتیم داخل در اطاق دم در نشستیم و من یادم هست که چایی آوردند و خادمی نبود!، خانمی به در زدند و خود علاّمه طباطبایی بلند شدند و سینه چایی را گرفتند و چون دست ایشان می لرزید من بلند شدم و سینه چایی را گرفتم و خدمت آقایان آوردم.

بسیاری از افراد برای اثبات اعجاز قرآن و آسمانی بودنش به دنبال دلیل از خارج آن هستند درحالیکه خدای متعال خود قرآن و شئون آن را محکمترین دلیل بر اعجاز آن بیان داشته است؛ یکی از این آیات آیه هشتاد و دوم از سوره مبارکه نساء است که علامه طباطبایی رحمة الله علیه در ذیل آن بیانی گرانسنگ و نفیس دارند که بر اساس ترجمه تفسیر المیزان تقدیم می گردد.

خدای مهربان می فرماید: ... وَ تَزَوَّدُواْ فَإِنَّ خَیْرَ الزَّادِ التَّقْوَى وَ اتَّقُونِ یَا أُوْلِی الأَلْبَابِ ﴿سوره بقره آیه 197﴾

از آنجایی که همه مسافِر آخرتیم زاد (توشه راه) می خواهیم و چون مسافت بس طولانی و سفر سخت است راحله (مرکب) می خواهیم. گاهی توشه راه خوب است اما مرکبی که آن را حمل کند نیست! حال بگوییم زاد همان تقوا (ایمان و عمل صالح) است؛ اما راحله آنطور که از آیات و روایات برمی آید فقط محبّت به خدا و اهل بیت اوست، محبّت خوب مرکبی است.

نوشتن "اللـه" با تشدید صحیح نیست!. و از معدود عالمانی که این قاعده را در سال های اخیر رعایت میکردند، عارف کامل حضرت علامه آیت الله حاج سید محمد حسین حسینی طهرانی اعلی الله مقامه بودند؛ جناب حجّة الاسلام حاج شیخ محمّد شاهرخ همدانی در این یادداشت به تشریح و تبیین این موضوع پرداختند