قال الله: وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى ﴿ضحی/2﴾
خدای متعال به شب آن هم به بخش پایانی آن یعنی سحر قسم می خورد اولا، قسم خدا در مقام انکار و در مقابل بینه نیست تا بخواهد چیزی را نفی کند چنانچه قسم انسان ها در محاکم در مقابل بینه و برای انکار است بلکه قسم خدا به خود بینه است به آیه ای از آیات خود است قسم به فعل خود است
ثانیا، قسم به بخش پایانی شب به عنوان بینه و نشانه و آیه برای رساندن عظمت و تاثیر آن وقت در تعالی و سیر و کمال انسان است گرچه همه آنات و ساعات و شب و روز از آیات خداست اما برخی از لحظات دارای نفحات خاصند
ثالثا، خصوصیت بخش پایانی شب آن است که همه آرام و خواب هستند و هیچ مزاحمتی نیست لذا فرمود: إِنَّ ناشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئاً وَ أَقْوَمُ قیلاً (سوره مزمل، آیه 6)
لذا اگر معراجی بود در شب بود؛ در ماه مبارک رمضان که انسان جزء «ضیوف الرحمن» است با اینکه روز روزه دارد اما نزول قرآن در شب بود که إِنَّا انزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ (سوره قدر، آیه1) شب خصیصه‌ای دارد که سوگند الهی بخش مهمش به آن حالت آرامش و سکوت و بی‌مزاحمت شب است.