قال الله تعالی: فَاطِرُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ جَعَلَ لَکُم مِّنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجًا وَ مِنَ الْأَنْعَامِ أَزْوَاجًا یَذْرَؤُکُمْ فِیهِ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ وَ هُوَ السَّمِیعُ البَصِیرُ ﴿شوری/11﴾
(خداست آفریننده آسمان ها و زمین. از خودتان برایتان جفت هایى قرار داد، و از چهارپایان هم جفت هایى آفرید تا شما را با این [تدبیر حکیمانه] زیاد کند. هیچ چیزى مانند او نیست و او شنوا و بیناست)
دو نکته حائز اهمیت است: اوّل آنکه در اسلام نکاح صبغه ملکوتی دارد به واقع باید گفت: انبیاء نکاح آوردند نه صرفا ازدواج (جفت شدن و اجتماع نر و مادّه)! نکاح دارای یک فرهنگ الهی است
دوّم آنکه خدای متعال در این آیه می فرماید: یذرءکم فیه نه یذرءکم به؛ (فی در ادبیات عرب علامه ظرف است و باء علامت سببیّت و ابزار و در اینجا هم علی القاعده باید از باء به معنای سببیت استفاده می کرد اما نکرد تا برساند که) نکاح فقط یک ابزار لذّت و وسیله کثرت و زیاد شدن نسل نیست، بلکه ظرفِ جمعیّت و کمال است! یعنی جوشش انسانیت در امر ازدواج و نکاح است؛ اگر می فرمود: به... ازدواج صرفا یک ابزار بود ولی حالا که فرمود: فیه... یعنی ازدواج، ظرف انسانیت است منبع انسان است نه ابزار لذّت و جمعیت.