از کتاب «اعلام الدّین» روایتست که: قَالَ علیه السلام: دِرَاسَة الْعِلْمِ لِقَاحُ الْمَعْرِفَةِ. وَ طُولُ التَّجَارِبِ زِیَادَه فِى الْعَقْلِ. وَ الشَّرَفُ التَّقْوَى. وَ الْقُنُوعُ رَاحَه الأبْدَانِ. وَ مَنْ أَحَبَّکَ نَهَاکَ؛ وَ مَنْ أَبْغَضَکَ أَغْرَاکَ. [1]
ترجمه:
«حضرت سیّد الشّهداء علیه السّلام چنین فرمود: تدریس و تدرّس علم، پیوند معرفت است، و درازاى مدّت تجربه موجب زیادى عقل است. و شرف انسان تقواى اوست. و قناعت پیشگى، راحت بدن است. و کسیکه تو را دوست دارد از ناشایستگى تو را منع مىکند؛ و کسیکه تو را دشمن دارد تو را بکار زشت ترغیب مىنماید.»
و نیز از مواعظ آن حضرت است که: وَ قَالَ علیه السلام: إیَّاکَ وَ مَا تَعْتَذِرُ مِنْهُ؛ فَإنَّ الْمُؤْمِنَ لَا یُسِىءُ وَ لَا یَعْتَذِرُ، وَ الْمُنَافِقُ کُلَّ یَوْمٍ یُسِىءُ وَ یَعْتَذِرُ. [2]
ترجمه:
« و حضرت فرمودند: بپرهیز از انجام کارى که موجب پوزش و عذر خواهى تو گردد؛ مؤمن کسى است که بدى نمىکند و عذر خواهى نیز نمىنماید، و امّا منافق کسى است که هر روز بدى مىکند و سپس پوزش مىطلبد.»
و نیز از مواعظ آن حضرت است که:
وَ قَالَ لِابْنِهِ عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِمَا السَّلَامُ: اى بُنَىَّ! إیَّاکَ وَ ظُلْمَ مَنْ لَا یَجِدُ عَلَیْکَ نَاصِرًا إلَّا اللَهَ جَلَّ وَ عَزَّ. [3]
ترجمه:
«و به فرزندش حضرت سجّاد، علىّ بن الحسین علیهما السّلام چنین پند مىدهد: اى نور دیده من! بپرهیز از ستم بر کسیکه غیر از خداوند جلَّ و عزّ یار و یاورى ندارد» [4]
پی نوشت ها:
[1] این روایت را مجلسى در «بحار الانوار» ج 78 از طبع حروفى ص 128، از کتاب «اعلام الدّین» آورده است
[2] «تحف العقول» ص 248؛ و «بحار الانوار» جلد 78، ص 120، از «تحف العقول»
[3] « تحف العقول» ص 246 از طبع حروفى؛ و «بحار الانوار» ج 78، ص 118 از طبع حروفى
[4] لمعات الحسین علامه طهرانی، ص: 26