گوهر معرفت
عرفان و اخلاق کاربردی بر مبنای قرآن و عترت

قال الله تعالی: وَاذْکُرْ عِبَادَنَا إبْرَاهِیمَ وَإِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ أُوْلِی الْأَیْدِی وَالْأَبْصَارِ ﴿ص/45)

(و ای پیامبر، بندگان ما ابراهیم و اسحاق و یعقوب را یاد کن که داراى دستان و چشم ها بودند)

از خصوصیات انبیا و اولیا این است که صاحب دست و چشم هستند!! خب این آیه چه چیزی را می خواهد بیان کند؟ مسلّم است که اکثر انسان ها دست و چشم دارند! معلوم میشود مراد از اینها، اعضای جسمانی و ظاهری نیست بلکه مراد چشم و دست باطنی و ملکوتی است ، مراد بصیرت و روشن دلی است که اگر کسی آن را نداشته باشد کور و بی خاصیت است چنانچه فرمود: وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ کَثِیرًا مِّنَ الْجِنِّ وَالإِنسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لاَّ یَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْیُنٌ لاَّ یُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لاَّ یَسْمَعُونَ بِهَا أُوْلَئِکَ کَالأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُوْلَئِکَ هُمُ الْغَافِلُونَ ﴿اعراف/179﴾

(و مسلماً بسیارى از جنّیان و آدمیان را براى دوزخ آفریده‏ ایم [زیرا] آنان را دل‏ هایى است که به وسیله آن [معارف الهى را] در نمى‏ یابند، و چشمانى است که توسط آن [حقایق و نشانه ‏هاى حق را] نمى‏ بینند، و گوش‏ هایى است که به وسیله آن [سخن خدا و پیامبران را] نمى ‏شنوند، آنان مانند چهارپایانند بلکه گمراه‏ ترند؛ اینانند که بى‏ خبر و غافل [ازمعارف و آیات خداى‏] اند.)

لذا قرآن چشمی که از روی صفای باطن ملکوت را ببیند و حقیقت را دریابد چشم می داند و بینا میشمارد

وَکَذَلِکَ نُرِی إِبْرَاهِیمَ مَلَکُوتَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَلِیَکُونَ مِنَ الْمُوقِنِینَ ﴿انعام/75﴾

(و این گونه ملکوت آسمانها و زمین را به ابراهیم (و موحدین) نشان مى ‏دهیم تا از یقین ‏کنندگان شود)

قرآن دستی را که بت شکن باشد نفس و اهواء نفسانی را بر خدا ترجیح ندهد و فقط برای خدا کار کند دست می داند

فَجَعَلَهُمْ جُذَاذًا إِلَّا کَبِیرًا لَّهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَیْهِ یَرْجِعُونَ ﴿انبیاء/58﴾

(پس ابراهیم [همه‏] بت‏ها را قطعه ‏قطعه کرد و شکست مگر بت بزرگشان را که [براى درک ناتوانى بت‏ها] به آن مراجعه کنند)