گوهر معرفت
عرفان و اخلاق کاربردی بر مبنای قرآن و عترت

بسم الله الرحمن الرحیم چرا در قرآن نام حضرت على علیه السلام به صراحت به عنوان امام و وصیّ پیامبر اکرم برده نشده است؟

پاسخ از حجة الاسلام حاج شیخ محمدشاهرخ همدانی

هو العلیم، برای این سوال دو جواب است که یکی را از قول مرحوم علامه طهرانی اعلی الله مقامه نقل می کنم و دیگری را از قول فرزندنشان که بسیار جامع و مفید بیان کردند.

پاسخ علامه از این قرار است:

یکبار که محضر مرحوم علامه بودیم شخصی عین این سوال را پرسید و ایشان قدری صحبت کردند و فرمودند: اگر اسم علی علیه السلام در قرآن بود به راحتی و مثل آب خوردن آن را برمی داشتند! اما بیش از 300 آیه به نقل از اهل تسنن درباره حضرت است که اگر بخواهند آنها را بردارند محکوم به تحریف قرآن می شوند

اما پاسخ فرزند علامه مرحوم آیت الله حاج سید محمد محسن حسینی طهرانی رحمة الله به این سوال این است:

امیرالمومنین علیه السلام حقیقتِ ولایت است و ولایت، باطن رسالت و مغزِ آن مى باشد. از آنجا که باطن همیشه باید در پشت ظاهر قرار گیرد و ظاهر همچو پوسته و قشرى، حافظ آن باشد، بنابراین نمی‌توان این حقیقت را ظاهر و آشکار در قرآن مطرح نمود. البته روایات و کلمات بزرگان در این باب بسیار است و بنده فقط اشاره اى در اینجا نمودم. و علت اینکه اسم پیامبر ذکر شده است، به جهت این است که پیامبر هر دو جهت ظاهر و باطن را دارا بوده است. و به همین جهت است که خداوند امیرالمؤمنین علیه السلام را معیار و میزان حق و باطل قرار داده است و به واسطه او صف منافق از مؤمن متمیّز خواهد شد. و رسول خدا فرمود: «اى على! من بر تنزیل قرآن با مشرکین جنگ نمودم و تو بر تأویل قرآن جنگ می نمایی. و تأویل قرآن یعنى ولایت امیر المؤمنین علیه السلام. اگر اسم امیرالمؤمنین در قرآن مى آمد که دیگر امتحان و ردّ و قبول افراد معنائى نداشت. منبع: نرم افزار کیمیای سعادت، قسمت پرسش و پاسخ