گوهر معرفت
عرفان و اخلاق کاربردی بر مبنای قرآن و عترت

و از جمله مواعظ آن حضرت است: رُوِىَ أَنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِىٍّ عَلَیْهِمَا السَّلَامُ جَآءَهُ رَجُلٌ وَ قَالَ: أَنَا رَجُلٌ عَاصٍ، وَ لَا أَصْبِرُ عَنِ الْمَعْصِیَه؛ فَعِظْنِى بِمَوْعِظَه! فَقَالَ علیه السلام: افْعَلْ خَمْسَه أَشْیَآءَ؛ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ! فَأَوَّلُ ذَلِکَ: لَا تَأْکُلْ رِزْقَ اللَهِ، وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ! وَ الثَّانِى: اخْرُجْ مِنْ وِلَایَه اللَهِ؛ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ! وَ الثَّالِثُ: اطْلُبْ مَوْضِعًا لَا یَرَاکَ اللَهُ، وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ! وَ الرَّابِعُ: إذَا جَآءَ مَلَکُ الْمَوْتِ لِیَقْبِضَ رُوحَکَ فَادْفَعْهُ عَنْ نَفْسِکَ، وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ! وَ الْخَامِسُ: إذَا أَدْخَلَکَ مَالِکٌ فِى النَّارِ فَلَا تَدْخُلْ فِى النَّارِ، وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ! [1]

ترجمه:

«روایت شده است که مردى به نزد حضرت حسین بن علىّ علیهما السّلام آمد و گفت: من مردى هستم اهل گناه، و توانائى شکیبائىِ گذشت از معصیت را ندارم؛ پس شما مرا موعظه ‏اى بنمائید!

حضرت در پاسخ او فرمودند: پنج کار بجاى بیاور، و سپس هر گناهى بخواهى بکن!

اوّل آنکه: از روزىِ خدا مخور، و هر گناهى بخواهى بکن!

دوّم آنکه: از تحت قیّومیّت و ولایت خدا خارج‏ شو، و هر گناهى بخواهى بکن!

سوّم آنکه: براى گناه جائى را بطلب که خدا در آن ترا نبیند، و هر گناهى بخواهى بکن!

چهارم آنکه: چون مَلک الموت براى گرفتن جان تو آید او را از خود دور گردان، و هر گناهى بخواهى بکن!

پنجم آنکه: چون فرشته پاسدار دوزخ بخواهد ترا در آتش بیفکند تو در آتش داخل مشو، و هر گناهى بخواهى بکن» [2]

پی نوشت ها:

[1] در «بحار الانوار» طبع حروفى اسلامیّه ج 78، ص 126، از «جامع الاخبار» روایت کرده است؛ ولیکن در «جامع الاخبار» در فصل 89، در ص 152 طبع مصطفوى این روایت را از حضرت علیّبن الحسین علیهما السّلام روایت کرده است.

[2] لمعات الحسین علامه طهرانی، ص: 23