گوهر معرفت
عرفان و اخلاق کاربردی بر مبنای قرآن و عترت

دعا مخّ عبادات است! و پر واضح است که به تنهایی نمی تواند عامل سعادت و هدایت باشد، حکم چکی را دارد که اعتبارش به پشتوانه ای از جنس خواستن و همت و تلاش و انجام عمل صالح است؛ دعا راه را برای توفیق عمل هموار می سازد و خدا را که هر هدایت و توفیقی از اوست به داد انسان می رساند؛ حال با توصیه به عملیاتی کردن راهکارهای تبدیل بداخلاقی ها به خوش اخلاقی که عمده منشأش نفس است، دعایی را تقدیم می کنیم

دعایى از حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام در طلب اخلاق نیکو

یَا مَنْ‏ إِلَیْهِ‏ یَفِرُّ الْهَارِبُونَ‏ وَ بِهِ یَسْتَأْنِسُ الْمُسْتَوْحِشُونَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اجْعَلْ أُنْسِی بِکَ فَقَدْ ضَاقَتْ عَنِّی بِلَادُکَ وَ اجْعَلْ تَوَکُّلِی عَلَیْکَ فَقَدْ مَالَ عَلَیَّ أَعْدَاؤُکَ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلْنِی بِکَ أَصُولُ وَ بِکَ أَحُولُ وَ عَلَیْکَ أَتَوَکَّلُ وَ إِلَیْکَ أُنِیبُ

اللَّهُمَّ وَ مَا وَصَفْتُکَ مِنْ صِفَةٍ أَوْ دَعْوَتُکَ مِنْ دُعَاءٍ یُوَافِقُ ذَلِکَ مَحَبَّتَکَ وَ رِضْوَانَکَ وَ مَرْضَاتَکَ فَأَحْیِنِی عَلَى ذَلِکَ وَ أَمِتْنِی عَلَیْهِ وَ مَا کَرِهْتَ مِنْ ذَلِکَ فَخُذْ بِنَاصِیَتِی إِلَى مَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى

أَتُوبُ إِلَیْکَ رَبِّی مِنْ ذُنُوبِی وَ أَسْتَغْفِرُکَ مِنْ جُرْمِی وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْحَلِیمُ الْکَرِیمُ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اکْفِنَا مُهِمَّ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ فِی عَافِیَةٍ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ‏ (مهج الدعوات ص 178)

( اى کسى که فرار کنندگان به سوى او مى گریزند، و کسانى که در هراسند به او اُنس و الفت گرفته و دلگرم مى شوند، بر محمد و خاندانش درود فرست و دلگرمیم را به خودت قرار ده، که شهرهایت برایم تنگ شده است، و توکل و اعتمادم را بر خودت مقدر فرما، که دشمنانت به سوى من چشم دوخته اند.

پروردگارا بر محمد و خاندانش درود فرست، و مرا آنگونه قرار ده که به سویت توجه کرده، و با یاریت، تلاش کنم، و بر تو توکل کرده و به سوى تو تضرع و زارى نمایم.

خداوندا! هر صفتى که با آن تو را ستودم ، و هر دعائى که تو را بدان خواندم، و رضایت  و محبت  و خشنودى تو را در برداشت، مرا بر آنها زنده بدار و بمیران، و آنچه را که از آن ناخشنود بودى، مرا از آن به سوى آنچه موجبات خشنودى تو را فراهم مى سازد، متوجه ساز.

از گناهانم به سوى تو روى آورده، و از خطایم استغفار مى کنم، و نیرو و توانایى جز با قدرت تو میسر نیست، معبودى جز تو نبوده  و او بردبار و بزرگوار است، و بر محمد و خاندانش درود فرست، و کارهاى مهم ما را در دنیا و آخرت در سلامتى و عافیت، کفایت فرما. )