اذان صبح
طلوع خورشید
اذان ظهر
اذان عصر
غروب خورشید
اذان مغرب
اذان عشاء
هوالعلیم
گوهر معرفت آموز که با خود ببری
که نصیب دگران است نصاب زر و سیم
الَّذينَ يُبَلِّغُونَ رِسالاتِ اللَّهِ وَ يَخْشَوْنَهُ وَ لا يَخْشَوْنَ أَحَداً إِلاَّ اللَّهَ وَ كَفى بِاللَّهِ حَسيباً (الأحزاب : 39)
(از خصوصیات اهل ایمان این است كه ندای توحید را ابلاغ و در این مسیر فقط خدا را در نظر داشته و خشیت او را در دل دارند و از هيچ كس جز خدا نمى هراسند.)
ابتکار و مهارت سید الطائفتین حضرت علامه آیت الله حاج سید محمد حسین حسینی طهرانی رحمة الله علیه بر این بود که توحید و عرفان را که نشأت گرفته از متن قرآن و سیرۀ آل الله علیهم السلام است، به صورت کاربردی در سطح زندگی مردم در هر زمینه ای سبکی نوین بخشیدند و آن را عملیاتی و کاربردی نمودند و از معدود کسانی بودند که این مهم را بدون ذرّه ای کوتاه آمدن از محتوای قرآن و عترت، در زمان حاضر به اجابت رساندند.
به حول و قوه الهی و عنایات خاصۀ مقام ولایت کلیۀ الهیۀ امام زمان علیه السلام، مطلوب ما در این پایگاه تبیین و کاربردی نمودن علوم و معارف ناب اسلام بر محوریت اندیشه های توحیدی، عرفانی و اخلاقی مرحوم علامه طهرانی رحمة الله علیه می باشد. (مدیر اجرایی سایت گوهر معرفت)
برنامۀ «ضیافت» که همه ساله در ایام ماه مبارک رمضان از شبکۀ قرآنِ سیما پخش می شود٬ به زندگینامهٔ علما و بزرگان پرداخته و از باب کلام نبوی که فرمود: ذکر صالحان نازل کنندۀ رحمت است، طریقی به معرفت است؛ این برنامه در آخرین پنجشنبه از ماه رمضان سال ۱۴۳۶ هجری قمری به فرازی از زندگی پر فروغ عارف کم نظیر حضرت علاّمه آیت الله حاج سید محمّد حسین حسین طهرانی رحمة الله علیه اختصاص داشت که چون حاوی نکات ارزنده ای از احوالات آن مرد الهی بود٬ فایل تصویری آن با امکان دانلود در اختیار مشتاقان قرار گرفت.
حضرت سیّد الشّهداء علیه السّلام روز تاسوعا نزدیک غروب آفتاب اصحاب خود را جمع نمودند. و حضرت علىّ بن الحسین زین العابدین علیه السّلام مى فرماید: من نزدیک رفتم تا ببینم به آنها چه مى گوید؛ و من در آن وقت مریض بودم. پس شنیدم که پدرم به اصحاب خود چنین فرمود:
در میان اصحاب ائمه اطهار علیهم السلام کسانی بودند که از اولیای الهی و جزو یاران خاصّ و اصحاب سرّ ایشان بودند. جناب میثم تمّار کوفی یکی از بهترین آنان است که مرحوم علامه طهرانی رحمة الله علیه با عناوین خاصی از ایشان یاد می کردند.
حرّ بن یزید با آن حضرت همراه بود؛ و در راه و حرکت جدا نمى شد و مى گفت: اى حسین! من با این گفتارم خدا را درباره خودت به یادت مى آورم، که من گواهى مى دهم که اگر جنگ کنى کشته خواهى شد!
وَ رُوِىَ أَنَّهُ علیه السلام لَمَّا عَزَمَ عَلَى الْخُرُوجِ إلَى الْعِرَاقِ قَامَ خَطِیبًا، فَقَال: الْحَمْدُ لِلَّهِ، مَا شَآءَ اللَهُ، وَ لَا قُوَّه إلَّا بِاللَهِ، وَ صَلّى اللَهُ عَلَى رَسُولِهِ. خُطَّ الْمَوْتُ عَلَى وُلْدِ ءَادَمَ مَخَطَّ الْقِلَادَة عَلَى جِیدِ الْفَتَاة. وَ مَا أَوْلَهَنِى إلَى أَسْلَافِى اشْتِیَاقَ یَعْقُوبَ إلَى یُوسُفَ. وَ خُیِّرَ لِى مَصْرَعٌ أَنَا لَاقِیهِ؛ کَأَنِّى بَأَوْصَالِى تَتَقَطَّعُهَا عُسْلَانُ الْفَلَوَاتِ بَیْنَ النَّوَاوِیسِ وَ کَرْبَلآءَ؛ فَیَمْلَانَ مِنِّى أَکْرَاشًا جُوفًا، وَ أَجْرِبَه سُغْبًا.