گوهر معرفت
عرفان و اخلاق کاربردی بر مبنای قرآن و عترت

عارف بی بدیل مرحوم آیت الحق ملا حسینقلی همدانی اعلی الله مقامه می فرمایند: شکی نیست که محبوب اول ذات اقدس کبریایی جل جلاله می باشد و همه  باید این سلطان عظیم الشأن را بیشتر از هر کسی دوست داشته باشند، و اوّل محبوب، بعد از واجب الوجود (خدا)، وجود مقدّس ختمى مَآب صلوات الله علیه و آله مى ‏باشد که باید او را دوست داشت

خدای مهربان می فرماید: ... وَ تَزَوَّدُواْ فَإِنَّ خَیْرَ الزَّادِ التَّقْوَى وَ اتَّقُونِ یَا أُوْلِی الأَلْبَابِ ﴿سوره بقره آیه 197﴾

از آنجایی که همه مسافِر آخرتیم زاد (توشه راه) می خواهیم و چون مسافت بس طولانی و سفر سخت است راحله (مرکب) می خواهیم. گاهی توشه راه خوب است اما مرکبی که آن را حمل کند نیست! حال بگوییم زاد همان تقوا (ایمان و عمل صالح) است؛ اما راحله آنطور که از آیات و روایات برمی آید فقط محبّت به خدا و اهل بیت اوست، محبّت خوب مرکبی است.

خدای متعال بارها فرموده: ... وَ هُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ ﴿سوره حشر آیه 64﴾

خدا از هر کسی که تصورش را بکنید مهربان تر و رحیم تر است؛ در واقع رحمت و رحمانیّت او بی نهایت است. این کلام مطلق است، یعنی اگر کسی بگوید مثلا مادر نسبت به فرزندش از خدا مهربانتر است در واقع نفی و انکار این آیه را کرده است! در واقع انکار خدا را کرده است، پس کسی که حتی در ذهنش معنایی غیر از این بیاید انکار خدا را کرده نه فقط مهربانتری اش را!! پس اگر مادری می تواند فرزند بدش را دوست داشته باشد خدا بیشتر دوستش دارد و مراقبش است؛ راه محبت و رحمت خدا را باز نگه داریم.

امام صادق علیه السلام: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَفْضَلُ النَّاسِ مَنْ عَشِقَ الْعِبَادَةَ فَعَانَقَهَا وَ أَحَبَّهَا بِقَلْبِهِ وَ بَاشَرَهَا بِجَسَدِهِ وَ تَفَرَّغَ لَهَا فَهُوَ لَا یُبَالِی عَلَى مَا أَصْبَحَ مِنَ الدُّنْیَا عَلَى عُسْرٍ أَمْ عَلَى یُسْرٍ

امام صادق علیه السلام می فرمایند: حضرت رسول صلى اللَّه علیه و آله وسلم فرمود: بهترین مردم کسی است که به عبادت عشق ورزد. و با آن مأنوس شوند و با جان و دل او را دوست داشته باشد و با بدن خود آن را به جای آورد و براى آن از انجام هر کاری فارغ گردد .چنین شخصى باکی ندارد که زندگى دنیایش به سختى بگذرد یا به آسانى. (اصول کافی ج 2 ص 83)

با عرض سلام و ادب و تشکر و سپاس فراوان از مطالب بسیار جامع و کاربردیتان آیا اعمال مباح را میتوان با نیت رضای خدا به اعمال مستحب تبدیل کرد حتی اگر به عمل هم نرسد؟ مثلا همان مثال چای بعد از ناهار را به نیت از بین بردن سنگینی و کسالت بعد از غذا برای عبادت خداوند انجام داد؟ پاسخ از حجت الاسلام حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی

سلام علیکم. بنده، روحیه ی عجیبی دارم که هرازچند گاهی-معمولاً سالی یکبار- نسبت به یکی از دوستانم احساس دلبستگی فراوانی پیدا می کنم و پس از شکل گیری یک سری روابط احساسی صرف- که از چند ماه گرفته تا چند سال به طول می انجامد-، به دلیل جدایی و دوری فیزیکی از آنها، این روابط نیز پایان می یابد. البته ... تقاضا دارم برای درمان بیماری دلم، مرا راهنمایی بفرمایید. پاسخ از حجت الاسلام حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی