گوهر معرفت
عرفان و اخلاق کاربردی بر مبنای قرآن و عترت

حجت الاسلام حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی در پاسخ به نامۀ جوانی که در خارج از کشور بسر می برند، جوابی کافی و وافی مبذول داشتند که برای هر طالب راستین حقیّ مفید می نماید، از آنجایی که پاسخ به این نامه مملوّ از ظرائف و دقائق سیر الی الله است عین سوال و پاسخ تقدیم می گردد.

متن ذیل قسمت‌هائی از مصاحبۀ حضرت آیة الله شیخ عبدالقائم شوشتری مدظله العالی در باب کیفیت آشنائی با مرحوم حضرت علامه طهرانی قدس الله نفسه الزکیّه است که علاوه بر اینکه بیانگر گوشه‌ ای از فضائل اولیای الهی است درس‌های آموزنده‌ای نیز برای سالکان راه خدا دارد؛ درس‌هائی همچون ضرورت صدق در طلب، امید به دستگیریهای الهی، آثار سوء بدگوئی از اولیای الهی، وقت شناسی و...

با سلام اینکه گفته می شود که معصومین باید بطلبند تا به زیارت آنها مشرف شویم تا چه اندازه درست است، چون افراد ظالمی مثل شاهان پهلوی نیز به زیارت آمده اند، آیا ممکن است بعضی زیارت ها مارا طلبیده باشند و بعضی زیارت ها مارا نطلبیده باشند ولی رفته باشیم؟ از کجا بفهمیم که زیارتمان مورد قبول واقع شده؟ با تشکر. پاسخ از حجت الاسلام حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی

از خصوصیات نفس است که در هر چیزی طالبِ بیشترین بوده ولی در باب عبودیّت و عبادت که باید بر خلاف منافع نفس قدم برداشت، به کمترین قانع شده و عبارت کلیشه ای "انجام واجبات و ترک محرّمات" را بهانۀ شانه خالی کردن از سیر الی الله کرده و بسیاری از توفیقات را از خود سلب می نماید در حالیکه نه معنای عبارت فوق را فهمید و نه دانست که عبودیّت تامّ و معرفت و لقاء خدا، با قناعت و کم کاری در بندگی که از أوجب واجبات است بدست نمی آید، جناب حجت الاسلام شاهرخ همدانی در آستانۀ ماه ذی القعدة الحرام (سنه 1436 ق) در جمع رفقای مشهد مقدس، پیرامون این مسأله و شروط اصلی برای طالبان سیر و سلوک مطالبی را بیان داشتند.

عارف کامل حضرت علامه طهرانی رحمة الله علیه می فرمودند:

(در سیر الی الله) بی‌تفاوت نباید باشید، بی‌تفاوتی یعنی خاموشی طلب و خاموشی طلب یعنی سکون و سکون مخالفِ حرکت است و سلوک یعنی حرکت

عارف کامل مرحوم علامه طهرانی رحمة الله علیه می فرمودند:

برای طالبِ سلوک الی الله سه شرط اصلی واجب است، اول: قابلیت و استعداد؛ می فرمودند: استاد و ولیّ خدا به اندازه قابلیت و استعداد با شاگردانش سخن می گوید و به او بهره می رساند. دوم: طلب و اشتیاق؛ یعنی نفس باید طالب باشد و مشتاق و الّا پس می زند. سوم: تسلیم نسبت به دستورات؛ یعنی باید میزان قبول و تواضع نفس در مقابل حق وسیع باشد، مانندِ موم نرم باشد؛ بعضی از نفوس چموش هستند اینها بدرد سلوک نمی خورند. می فرمودند: سلوک تنها ذکر گفتن نیست، سلوک تسلیم بودن و گردن نهادن به ما جاء به النبی صلی الله علیه و آله است، تسلیمِ حق بودن است، هرچه به او گفتند، بگوید چشم؛ در پیشگاه خدا عبد محض باشد.