گوهر معرفت
عرفان و اخلاق کاربردی بر مبنای قرآن و عترت

آیا مقام شهود همان خلوص در ذات است یا مرتبه دیگری دارد؟این درست است که "شهدا" در لحظه شهادت به این مقام رسیده اند؟ با تشکر پاسخ از حجت الاسلام حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی

حاج سعید عاکف محقّق و نویسنده برترین کتب دفاع مقدّس:

هر شهیدی که برایم جذّاب بود یا حال معنوی خاصّی داشت، بالاخره یک جوری در زندگی اش ردّ پای نفس گرم علّامه طهرانی دیده می شود... شهید طهرانی مقدّم که عنوان پدر موشکی ایران را دارد دارای ارتباط‌ هایی با مرحوم علّامه طهرانی بود. (سخنرانی به مناسبت سالگرد شهید چمران، 30 خرداد سال 1398 مشهد مقدّس)

علّامه طباطبایی رضوان الله تعالی علیه نقل می کنند: گویند که اوَیس*‏ را گفتند که: در این نزدیکى تو مردى است، سى سالست که گورى فرو کرده است و کفنى در آویخته و بر سر آن نشسته است و مى‏ گرید، و نه به شب قرار گیرد و نه به روز. اویس گفت:

أبوعبدالله، شمس‏الدین، محمّد بن مکى بن محمّد شامى عاملى جزینى، معروف به شهید اوّل در سال 734 هجرى در جِزین، از قراى جبل عامل متولد شد؛ شهید اوّل و ثانى، هر دو از آن منطقه هستند. هنگامى که در اصطلاح فقها کلمه «شهید» بى‏قرینه ذکر گردد، مقصود همان شهید اوّل است.

عارف کامل مرحوم علامه طهرانی رحمة الله علیه می فرمودند: این زائرانی که در حرم مطهّر امام رضا علیه السلام به لقاء خداوند پیوستند اینها در حکم شهیدند و این اتّفاق گرچه به تقدیر الهی و به دست برخی از اشقیاء بود، ولی این یک روی سکّه است؛ روی دیگر سکّه آنست که ایشان به خداوند لبّیک گفته بودند و خداوند هم لبّیک ایشان را اجابت فرمود...

حرّ بن یزید با آن حضرت همراه بود؛ و در راه و حرکت جدا نمى ‏شد و مى ‏گفت: اى حسین! من با این گفتارم خدا را درباره خودت به یادت مى ‏آورم، که من گواهى مى ‏دهم که اگر جنگ کنى کشته خواهى شد!