گوهر معرفت
عرفان و اخلاق کاربردی بر مبنای قرآن و عترت

مرحوم آقای بهجت اعلی الله مقامه می‌فرمودند: آقای قاضی (رضوان الله تعالی علیه) در اواخر عمر به این نتیجه رسیدند که: «ترک معصیت و نماز اول وقت برای رسیدن به مقامات عالیه کافی است.» من این نظریه استاد را جرأت نکردم برای رفقا و دیگر شاگردان آقای قاضی نقل کنم؛ به دلیل اینکه (به حسب ظاهر و نگاه ابتدایی) با برنامه‌های سی چهل ساله استاد منافات داشت. چیزی نگفتم تا اینکه حرف خود به خود پراکنده شد و من نیز گفتم.

وقتی در تقسیم بندی اموری که از ناحیه خدای متعال از آن نهی شده ایم به مکروهات می رسیم، بر اساس القائات نفس و وساوس شیطان شروع می کنیم به توجیه که خب حرام که نیست یا اینکه مکروه مجوز انجام دارد و یا آنچه که از کودکی به گوشمان خورده که انجام چند مکروه به اندازه یک حرام هم نیست و آنقدر توجیه می کنیم تا انجام دهیم بعد از مدتی برایمان عادت می شود و بر آن اصرار می کنیم اما نمی دانیم چه به سرمان می آید؛ به یادداشتی از حجّة الاسلام حاج شیخ محمّد شاهرخ همدانی برخوردیم که در این زمینه بسیار مختصر و رسا، هشداری برای نفس امّاره به سوء است. البته این موضوع تحت عنوان "عشق مجنون" در سه بخش به زودی تقدیم می گردد

از خصوصیات نفس است که در هر چیزی طالبِ بیشترین بوده ولی در باب عبودیّت و عبادت که باید بر خلاف منافع نفس قدم برداشت، به کمترین قانع شده و عبارت کلیشه ای "انجام واجبات و ترک محرّمات" را بهانۀ شانه خالی کردن از سیر الی الله کرده و بسیاری از توفیقات را از خود سلب می نماید در حالیکه نه معنای عبارت فوق را فهمید و نه دانست که عبودیّت تامّ و معرفت و لقاء خدا، با قناعت و کم کاری در بندگی که از أوجب واجبات است بدست نمی آید، جناب حجت الاسلام شاهرخ همدانی در آستانۀ ماه ذی القعدة الحرام (سنه 1436 ق) در جمع رفقای مشهد مقدس، پیرامون این مسأله و شروط اصلی برای طالبان سیر و سلوک مطالبی را بیان داشتند.

با عرض سلام و ادب و تشکر و سپاس فراوان از مطالب بسیار جامع و کاربردیتان آیا اعمال مباح را میتوان با نیت رضای خدا به اعمال مستحب تبدیل کرد حتی اگر به عمل هم نرسد؟ مثلا همان مثال چای بعد از ناهار را به نیت از بین بردن سنگینی و کسالت بعد از غذا برای عبادت خداوند انجام داد؟ پاسخ از حجت الاسلام حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی

سلام و عرض احترام خدمت استاد ارجمند جناب حجت الاسلام شاهرخ همدانی؛ فردی که اعتقاد و ایمان و علاقه وافر به سلوک الی الله دارد و سعی در مراقبه و توجه و تذکر تا آن جا که بتواند دارد و سعی بر ترک گناه و مکروهات و انجام مستحبات و واجبات دارد، آیا این فرد بدون استاد و یا با استادی که در توانایی دستگیری او به نوعی شک و تردید دارد، آیا می تواند خود را سالک الی الله فرض کند و آیا می تواند امیدوار باشد که با عمل به ارکان دستورات سلوکی که منازل سلوکی را طی خواهد کرد؟ پاسخ از حجت الاسلام حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی