گوهر معرفت
عرفان و اخلاق کاربردی بر مبنای قرآن و عترت

کتاب ظهور در غیبت از تالیفات حجت الاسلام حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی است که نسخه الکترونیکی و نخست آن تقدیم می گردد؛ در بخشی از این کتاب می خوانیم: کسانی که چون حق و نورانیت او را در هر حال حاضر می بینند و منکر این همه آیات الهی و نشانه هائی که آنها را به سمت حق و آثار آن دعوت می کند، نمی شوند، دیگر در غیبت نیستند بلکه در حضورند چرا که حق را حاضر می بینند و خود را تحت ولایت و اشراف آن و وجود امام زمان علیه السلام مظهر أتم حق بلکه عین حق و حق هم عین اوست...

عارف کامل حضرت علامه طهرانی رحمة الله علیه می فرمودند:

هر مومن و سالک الی الله که به یکی از اولیاء خدا دست یافته باشد، برای او از حیث فیوضات باطنیّه و باز شدن راه، دیگر غیبت معنی ندارد؛ یعنی همیشه در حال ظهور و حضور است . حال این افراد حال همان کسانی است که در عصر حضور أئمّه علیهم السّلام بوده اند ولی چون حکومت ظاهریّۀ حضرت ولیّ عصر ارواحنا له الفداء بر پا نبوده، از آثار ظاهریّۀ حکومت حقّۀ آن حضرت بهره ندارند، امّا از جهت امکان سیر به سوی خداوند متعال و طی نمودن مدارج کمال و قرب به حضرت حقّ با سالکین و مومنین عصر ظهور امام عصر عجّل الله تعالی فرجه الشّریف تفاوتی ندارند؛ و لذا انتظار و شوق این دسته از سُلّاک نسبت به ظهور آن حضرت عمدةً از جهات ظاهریّه بوده و الا از جهت باطن و حقیقت دیگر فرقی بین ظهور و غیبت برایشان نیست.

أولیاء کامل الهی که روح و حقیقت توحید حضرت پروردگار برجان آنان نشسته است، گفتار و کردار و تمام حرکات و سکنات آنان حکایت از توحید دارد. با آنکه لیلاً و نهاراً به یاد قطب عالم امکان حضرت بقیّة  الله الأعظم  أرواحنا له  الفداء بوده و از حقیقت و ولایت آن حضرت کسب  نور می کنند، أمّا وجود آن حضرت را أبداً جدا و منحاز از خدای متعال ندیده و همواره به جنبۀ ربط او به حضرت پروردگار نظر دارند.

یکى از علماى بزرگ شیعه گفته بود: من باور نداشتم که این جمله را اباعبداللَّه فرموده باشد به این دلیل که با خودم فکر مى ‏کردم اصحاب امام حسین خیلى هنر نکردند، دشمن خیلى شقاوت به خرج داد. امام حسین است، ریحانه پیغمبر است، امام زمان است، فرزند على است، فرزند زهراست؛ هر مسلمان عادى هم اگر امام حسین علیه السلام را در آن وضع مى‏دید، او را یارى میکرد