حجت الاسلام حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی:
استاد ما حضرت علّامه طهرانی رحمة الله علیه این شعر را زیاد می خواندند:
دِه بود آن نه دل که اندر وی *** گاو و خر باشد و ضیاع و عقار.
یکبار شخصی از ارادتمندان مرحوم آقا با یک حال زائدالوصفی به ایشان عرض کرد: آقا ما یک منزلی در فلان جا تهیّه کردیم، بلافاصله مرحوم علّامه فرمودند: مؤمن که نباید از خرید منزل اینقدر مسرور باشد، مؤمن باید فکر خدا باشد، حالا یک منزل پیدا می شود می خرد. دلت نرود دنبال منزل، آن دیگر دِه می شود، دل نیست، دل بایستی سراغ خدا برود، فرمودند: أنتَ مَعَ مَن أحبَبتَ.