حجّة الاسلام حاجّ شیخ محمّد شاهرخ همدانی:
حضرت استاد علّامه طهرانی رضوان الله علیه از اخلاص رزمندگان جنگ تحمیلی تجلیل می کردند؛ در این میان مجاهدت های آزادگان را ستایش می کردند و در چند مورد دیده شده بود که در شنیدن خاطراتشان منقلب شده بودند. به یاد دارم که منزل یکی از این آزادگان عزیز در نزدیکی بیت شریف حضرت علّامه بود؛ وقتی خبر دادند که ایشان آزاد شده همراه برخی آقازادگان و دامادها و قلیلی از شاگردانشان به استقبال وی رفتند.
حقیر که سعادت همراهی شان را داشتم شاهد بودم که قریب یک ساعت با آن همه اشتغالات و کهولت سنّ سر کوچه در محل استقبال ایستاده بودند تا آن جوان آزاده روی دوش مردم وارد شد؛
وقتی به نزدیکی علّامه رسید چنانچه مسرور شد و شوق و شعفی پیدا کرد که سر از پا نمی شناخت، خودش را در آغوش علّامه انداخت و بسیار گریه کرد و حلقه گلی را که بر گردنش بود بر گردن ایشان آویخت بطوریکه همگان از این صحنه منقلب شدند و فضا بطور کلّی تغییر کرد.
بعد همراه آقا به منزلشان رفتیم که به اشاره ایشان داماد بزرگشان چند کلمه ای از رشادت و مجاهدت های این عزیزان سخن گفت.
بعد از آن علّامه فرمودند: به سایر رفقا بگویید برای دیدن از این عزیز آزاده اقدام کنند.