چند سالی است که در میان مردم بشارت بر خروج از ماه صفر الخیر و تبریک بر حلول ماه ربیع الاول مرسوم شده است؛ چند نکته در این مقام حائز اهمیت است:
اول: مسلّم آن است که در سیره و سنت اهل بیت علیهم السلام دستوری به عنوان تبریک حلول ماه ربیع الاولی بخصوصه نداریم تا یک مستحب خاص شرعی باشد اما به عنوان عام و روزهای مبارکی که در این ماه است تبریک نه تنها که ممنوع نیست بلکه به عنوان عام ممدوح است، چون منع یا نهی دلیل میخواهد و چنین نهی و منعی وجود ندارد حتی به نظر حقیر از آنجایی که اولیای الهی از ماه ربیع الاول تعبیر به بهار ماه ها می کردند چون چند واقعه عظیم و تاثیر گذار در جامعه بشری را در خود دارد اول ولادت پیامبر صلی الله علیه و آله که آوردنده مکتب اعلای توحید بود دوم ولادت امام صادق علیه السلام که احیاء کننده مکتب شیعی است و سوم هجرت پیامبر که مبدا تاریخ اسلامی قرار گرفت، لذا این ماه از آن جهت که هم ربیع المولود و هم ربیع الهجرة و از طرفی به مناسبت نهم ربیع ماه شادمانی اهل بیت و همینطور ماه به تاج گذاری امامت امام زمان علیه السلام است بسیار میمون و مبارک است و جای تبریک هم دارد
البته در سیره معصومین علیهم السلام تبریک برای هیچ ماهی نیامده مگر در مورد ماه مبارک رمضان که می توان آن را از خطبه شعبانیه استفاده کرد
دوم: در مورد ماه های رجب و شعبان و ماه مبارک رمضان سیره متشرعه و اولیای الهی بر تبریک و بشارت بوده است
سوم: اصل تبریک (نه بشارت) با رعایت دو نکته از روی "استحسان"(امر مشروع و مستحب عام) ممدوح است الف: سنت و سیره خاص نیست؛ ب: برداشت نحوست ماه صفر و گذر از ایام عزاداری نباشد.
چهارم: ما هیچ بشارتی مبنی بر خروج از ماه صفر نداریم و قطعا این بشارت که به علت برداشت غلط و نادرست از یک روایت بدست آمده، حرام و بدعت است. بدعت جازدن امری در شرع به اسم شرع است که در شرع وجود ندارد.
پنجم: بسیار خوب و مورد تاکید عقل و نقل است که مومنان دراینگونه موارد به اهل خبره مراجعه و بعد اقدام نمایند و هرچیزی را از منبع معتبرش اخذ کنند بسیاری از نوشتجات در فضای مجازی فاقد اعتبار است