برای اولین بار مستندات تاریخی زیارت پیاده بر اساس قرآن و روایات و سیره علما و حتی در سایر ادیان توسط استاد حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی بررسی شده و "بر مرکب إرادت" نام گرفته است. «بخش اوّل» آن تقدیم می گردد.
بسم الله الرحمن الرحیم
کتاب بر مرکب إرادت، فرهنگ نامه زیارت با پای پیاده (۱)
منبع: تالیف حجت الاسلام حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی
مقدمه
زیارت معصوم از اوجب واجبات است
زیارت معصومین علیهم السلام گرچه از لحاظ حکم فقهی از مستحبات موکد است اما از جهت اهمیت و آثار چنان ارزشی دارد که از هزار واجب هم واجب تر است لذا در مکتب تربیتی و معرفتی از اهم امور حیات یک مومن هدف دار به حساب می آید.
به عبارت روشنتر زیارت امام علیه السلام اصل و اساس شریعت است و همه احکام و تکالیف به ولایت ایشان بر مى گردد.
عارف کامل حضرت آیت الله علامه حاج سید محمد حسین حسینی طهرانی رحمة الله علیه می فرمودند: حرم امام علیه السلام بعنوان مأمن و ملجأ و پناهگاه و کهف همه شیعیان دنیا مطرح است وهمه باید به اینجا بیایند و بار خود را در اینجا فرود آورند و دین خود را بدینجا عرضه بدارند و از اینجا سیراب شوند و به اوطان خود باز گردند.
امام رضا علیه السلام می فرمایند: «إن لکل امام حق فى عنق اولیائه و شیعته و انّ من تمام الوفاء بالعهد و حسن الاداء زیارة قبورهم فمن زارهم رغبة فى قبورهم و تصدیقاً بما رغبوا فیه کان ائمتهم شفعائهم یوم القیامة.» (کافى، ج4، ص567؛ عیون اخبارالرضا، ج2، ص 261؛ من لایحضره الفقیه، ج2، ص 459)
(هر امامی پیمانی بر گردن شیعیان و دوستانش دارد یکی از شرایط وفای به عهد و نیکو ادا کردن آن، زیارت مزار آنان است. پس هرکس با رغبت به زیارت آنان برود و زیارتشان کند و آن چه را که امامان بدان رغبت داشتهاند تصدیق کند، در روز قیامت امامان شفاعت کنندگانشان خواهند بود.)
مرحوم علامه طهرانی رحمة الله علیه در اینباره می فرمایند:
زیارت قبور ائمّه علیهم السّلام حکم دخول در آب کرّ دارد که زائر را پاک و از هر آلودگی منزّه می سازد. چون نتیجۀ زیارت ارتباط با روح متوفّی است و زیارت کننده از آن روح مَدد می گیرد ؛ بنابراین هر چه روح متوفّی پاکتر و عالی تر باشد، زائر بهرۀ بیشتر و وافرتری خواهد برد.
روح متوفّی به قبر خود ارتباط بیشتری دارد و لذا زیارت ارواح در سر قبورشان اثر بیشتری دارد. و لذا مؤمن زائر بواسطۀ دریچۀ قبر، خود را به روح آن معصوم و مقرّب درگاه خدا مرتبط نموده و بدین وسیله با تمام فُسحت عالَم معنی و ارواح ارتباط پیدا می کند و بهره می گیرد. (معادشناسی، ج 3 ص 227)