ولایت ذاتا برای خداست؛ ولایت، بستر تربیت رحمانی هدایت و رشد انسانهاست و به تناسب اجتماعات انسانی به انبیاء، اوصیاء، اولیاء، فقهاء پدران و همسران (مردان) داده شد تا مجرای فیض رحمت و محبت الهی برای یک تربیت هدفمند عقلانی و منطقی باشند.
در قرآن کریم هر جا صحبت از ولایت شده تفسیر به رحمت، محبت و خدمت آن هم از روی تعهد و مسئولیت دنیایی و اخروی شده است! آیا از شمیم ولایت پیامبر صلی الله علیه و آله و امامان معصوم علیهم السلام و اولیای الهی غیر از این، عطری به مشاممان می رسد ؟
ولایت مرد بر زن، نه زمینه ای است برای خشونت و خالی کردن عقده ها و تعصبات، محدودیت های غیر منطقی و غیر منصفانه، و مدام من من کردن و تکرار این جمله که هر چه که من می گویم؛ و به کسی و در قبال چیزی هم پاسخگو نباشد. بلکه عرصه ای برای فنا و وفا و صفاست؛ مرد بی اخلاق و بی ادب و ظالم، ولایت برای چه دارد؟ این ولایت را چه کسی به او داده؟ ولایت الهی را ابزار تحقیر شخصیت زن و از بین بردن حریّت و آزادی و عزّت عظمت او نکنیم. نمی شود مرد همسرش را از عادی ترین مسائل محروم کند اما خودش هر غلطی را بکند و گمان کند اینها ارزانی ولایت است! در حالی که این ولایت تقیید شده به لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ (چرا چیزی را میگویید و مخواهید که خود انجامش نمی دهید) ولایت: تربیت، رحمت، محبت، اخلاق و ادب را از خدا گرفتن و در سرتاسر خانه و خانواده گسترانیدن است. ولایت، معلمی و آقایی کردن برای دیگران نیست ولایت غیرت است اما غیرت الهی را به رخ کشیدن است نه غیرت جاهلی! ولایت آیه و آیینه شدن برای تمام خوبی هاست؛ که به زیبایی مرحوم علامه طهرانی رحمة الله علیه ولایت را معنا کردند و فرمودند: که وقتی زن به مرد نگاه می کند خدا را ببیند!
قرآن اگر فرموده: الرجال قوّامون علی النساء (مردان بر زنان ولایت دارند)، آن را تفسیر کرده به: قوا انفسکم و اهلیکم… (تربیت را از خود شروع کنید بعد خانواده) و به: عاشروهنّ بالمعروف (با زنانتان به بهترین شکل رفتار کنید)! و در روایات به این کلام نبوی که: با ایمانترین مردان خوش رفتارترین آنانند با همسرانشان! همانطور که ولایت ذاتی خدا تفسیر شده به: وَرَحْمَتِی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْءٍ (قبل از هر چیز رحمتم عالم را فرا گرفته) همانطور که ولایت پیامبر تفسیر شد به آیه وَاخْفِضْ جَنَاحَکَ لِلْمُؤْمِنِینَ (خودت را از روی محبت و به نشانه خشوع زیر پای مومنین پهن کن) و به آیه: فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللّهِ لِنتَ لَهُمْ وَلَوْ کُنتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّواْ مِنْ حَوْلِکَ (ای پیامبر از روی ولایت و رحمتی که از ناحیه خداست با مردم نرم رفتار کن که اگر بداخلاق و سختگیر باشی همه از دورت فرار می کنند) همانطور که ولایت امام تفسیر شده به آیه: یُقِیمُونَ الصَّلاَةَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُمْ رَاکِعُونَ (حتی در نماز هم به داد مردم می رسیدند) به: وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا (کسانی که غذای خودشان را حتی از دشمنشان دریغ نکردند).
ولایت، بهشتی رفتارکردن و از خود بهشت ساختن است که وقتی از اهل بهشت می پرسند چرا بهشتی شدید؟ می گویند: چون با زن و فرزندمان بهشتی رفتار کردیم (قَالُوا إِنَّا کُنَّا قَبْلُ فِی أَهْلِنَا مُشْفِقِینَ)
منبع: یادداشتی از حجة الاسلام حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی