عارف کامل مرحوم علامه طهرانی اعلی الله مقامه الشریف در اینباره می نویسند: مرحوم آیة الحقّ و العرفان آیة الله حاج شیخ محمّد جواد انصارى همدانى در سالهاى آخر عمر، و با توارد ضعف شدید و کسالت قلب مسافرتى به پاکستان نمودند که با نبودن وسائل نقلیّه آن زمان به مانند امروز، بسیار مشکل و طاقت فرسا بود. علّت مسافرتشان را ایشان به کسى نگفتند. آنگاه در میان محافل و مجالس دوستان سخن از سبب مسافرت به میان مىآمد و هر کس از نزد خود حدسى میزد. تا پس از سالیان دراز و بعد از فوت ایشان، روزى حقیر از حضرت آقاى حاج سیّد هاشم حدّاد علّت سفر آن مرحوم را پرسیدم.
فرمودند: سفر اینگونه از بزرگان براى یکى از دو امر صورت میگیرد:
اوّل آنکه: در آن نواحى، عاشق دلسوخته و شوریده و وارسته اى است که درمان درد هجران او در عالم توحید به دست این مرد است؛ خداوند او را مأمور میکند تا برود و از آن عاشق دستگیرى کند و درد وى را درمان نماید.
دوّم آنکه: روى مقدّرات عامّ و کلّى خداوند، بناست در آن نواحى عذابى فرود آید؛ خداوند این بنده را امر میکند تا از تمام آن نواحى عبور کند، و در اثر برکت و رحمت نفس رحمانى این بنده، خداوند عذاب را از آن قوم برمیدارد. (روح مجرد، متن، ص: 302)