امام صادق علیه السلام می فرمودند: شب نیمه شعبان، شب قدر ما اهل بیت است. حضرت علامه طهرانی اعلی الله مقامه الشریف می فرمودند: آنچه که به ما دادند از شب نیمه شعبان دادند. حجت الاسلام حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی بر اساس آنچه از بزرگان معرفت و ولایت در اینباره دریافت کردند، مطالبی گرانبها را در اهمیت احیاء شب نیمه شعبان و اعمال آن به طور تفصیل بیان می دارند...
بسم الله الرحمن الرحیم
شبی با اهل ولاء (تاکید اولیاء الهی بر إحیا شب نیمه شعبان)
منبع: سلسله مقالات تالیف حجت الاسلام حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی
از امام صادق علیه السلام روایت شده که پدر بزرگوارشان در پاسخ کسی که از فضیلت شب نیمه شعبان از ایشان پرسیده بود فرمودند:
این شب برترین شبها بعد از شب قدر است، خداوند در این شب فضلش را بر بندگان جاری میسازد و از منت خویش گناهان آنان را میبخشد، پس تلاش کنید که در این شب به خدا نزدیک شوید ... این شب، شبی است که خداوند آن را برای ما اهل بیت قرار داده است، همچنان که شب قدر را برای پیامبر ما قرار داده است... (بحار الانوار، ج94، ص85)
شب نیمه شعبان شبی است که مظهر ولایت أتمّ الهى در آن به دنیا آمده با تمام خصوصیّات و با تمام جوانب و خداوند به برکت او مواهبى را براى دوستان خودش در چنین شبی آماده کرده، که برای سالکان راه خدا فرصتی است مغتنم که نباید آن را از دست دهند لذاست که احیاء آن مستحب مُوکّد است و بزرگان و اولیای الهی مخصوصا حضرت علامه طهرانی رحمة الله علیه حتماً این شب را به احیاء مىگذراندند و حالشان همان حال در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان می باشد
حضرت آیت الله علامه حاج سید محمد حسین حسینی طهرانی اعلی الله مقامه می فرمودند: در شب نیمه شعبان است که آن ولایت کلیه الهیه اتفاق می افتد و به واسطه نفس قدسی آن حضرت برکات بر همه عوالم ساری و جاری می شود.
رسول اکرم صلى الله علیه و آله فرمود: شب نیمه شعبان در خواب بودم که جبرئیل بر من نازل شد و فرمود: اى محمّد در چنین شبى خوابیدهاى؟ گفتم: این شب چه شبى است؟
فرمود: شب نیمه شعبان است برخیز. مرا بلند کرد و به بقیع برد، و سپس جبرئیل فرمود: سرت را بلند کن زیرا در این شبها درهاى رحمت خدا در آسمان به روى بندگان باز است، همچنین درِ رضوان، درِ آمرزش، درِ فضل، درِ توبه، درِ نعمت، درِ جود و سخاوت، درِ احسان باز است، خداوند به عدد پشمها و موهاى چرندگان در این شب گنهکاران را آزاد مىکند، پایان عمرها در این شب، تعیین مىگردد، رزقهاى یک سال در این شب تقسیم مى‌شود و حوادث یک سال در این شب معیّن مىگردد.
اى محمد! کسى که این شب را با تکبیر و تسبیح و تهلیل و دعا و نماز و قرائت قرآن و اطاعت و خضوع و استغفار بسر برد، بهشت منزل و سراى او است، و خداوند گناهان گذشته و آیندهاش را مىآمرزد ... اى محمد این شب را احیاء بگیر و به امت خود دستور بده آنها نیز این شب را احیاء بدارند، و با عمل به سوى خدا تقرب جویند، چرا که این شب شبى شریف است. (وسائل الشیعه ج 8 ص 104)
علامه طهرانی اهمیت شب نیمه شعبان را به واسطه ربط این شب و روز با قطب دایره امکان حضرت حجة بن الحسن العسکری صاحب الزمان علیه السلام و الصلواة می دانستند و بر خلاف بعضی که می گویند فضیلت و احیاء نیمه شعبان ربطی به امام زمان علیه السلام ندارد، می فرمودند:
نورانیت زمان و مکان تابع نورانیت اهل آنهاست؛ بارى، بطور کلّى شرافت امکنه و ازمنه بواسطه شرافت حالّ در آن زمانها و مکانهاست که گفتهاند: شَرَفُ المَکانِ بِالْمَکینِ.
و آن ارواح طیّبه اولیاء خدا و پیامبران و اوصیاى آنان، آن محلّ را پاک و پاکیزه و منوّر میکند و شایسته تحمّل اعمال عبادى مردم؛ و این نورانیّت محلّ در اثر همان ادراک و شعور آن است. چون در عوالم معنى علم نور است، و هر چه درجه ادراک زمان و مکان قوى تر باشد نورانیّتش بیشتر است؛ چون مسجد الحرام و مسجد النّبىّ و مسجد قُبا و مسجد خَیف و مساجد اطراف قبور معصومین. و همچنین شرافت روز جمعه و شب آن و ایّام و لیالى ماه رمضان و ایّام معدودات و ایّام معلومات و عید فطر و أضحى و عید غدیر و نیمه شعبان و أمثالها همه بواسطه شرافت آن افرادى است که این ایّام و لیالى بدانها منسوب است؛ و از شرف حالّ شرافت به زمان مُحلّ و به مکان مُحلّ سرایت نموده است.( معاد شناسى، ج 7، ص 257)
علیّ‌بن حسن فضال می گوید پدرم گفت که در مورد نیمه شعبان از امام رضا علیه السّلام سؤال کردم. امام فرمود: هِیَ لَیْلَةٌ یُعْتِقُ اللَّهُ فِیهَا الرِّقَابَ مِنَ النَّارِ وَ یَغْفِرُ فِیهَا الذُّنُوبَ الْکِبَارَ... (عیون أخبار الرضا علیه السّلام، ج 1، ص29)
سیدنا الاستاد حضرت علامه طهرانی اعلی الله مقامه الشریف می فرمودند: آنچه که به ما دادند از شب نیمه شعبان دادند.
برخی اعمال شب نیمه شعبان المعظم
اول: غسل، که باعث طهارت باطن و صفای قلب و نورانیت دل و از طرفی موجب تخفیف گناهان مى‌شود و نفس سالک الی الله را برای دریافت انوار در این شب آماده تر می کند.
وقت آن در ابتدای شب بعد از غروب آفتاب است تا نزدیک به اذان صبح که البته بهترین و با فضیلت ترین وقت همان بعد از غروب آفتاب می باشد.
دوم: احیاء این شب، که بیداری در شب نیمه شعبان خود از برترین اعمال است
رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: هرکس که شب عید و شب نیمه شعبان را زنده بدارد لَمْ‌یَمُتْ قَلْبُهُ یَوْمَ تَمُوتُ الْقُلُوبُ قلب او در روزی که قلبها می میرد نخواهد مرد و هیچگاه دل‌مرده نخواهد شد. (ثواب الأعمال، ص77)
امیرالمؤمنین علیه السّلام می‌فرمود: یُعْجِبُنِی أَنْ یُفَرِّغَ الرَّجُلُ نَفْسَهُ فِی السَّنَةِ أَرْبَعَ لَیَالٍ در شگفتم از کسی که چهار شب از سال را به بی‌تفاوتی می گذراند. آن چهار شب عبارتند از: شب عید فطر، شب عید قربان، شب نیمه شعبان و اولین شب از ماه رجب. (مصباح المتهجد، ص 852)
علامه طهرانی رحمة الله علیه می فرمودند: احیاى شب نیمه شعبان قبل از امام زمان بوده و خود پیامبر نیز این شب را احیاء مى گرفتند
البتّه رفقا و دوستان لازم نیست که تمام شب را به سحر و احیاء بگذرانند مثلًا یک ساعتى بخوابند، بلند شوند و مقدارى دوباره براى رفع خستگى استراحت کنند که دأب و دِیْدَن بزرگان و اولیای الهی در احیاء در یک همچنین شبى به همین کیفیّت بوده است.
سوم: نیت در شب نیمه شعبان باید تقرب به امام زمانی باشد که متحقّق به حقّ است
غرض از تمام توسلات به ساحت امام زمان علیه السلام باید تقرّب به آن حضرت بر اساس حقّ باشد یعنی حضرت را آن امامی بدانیم که متحقق به حق است و وجودش جاری کننده آن ولایت کلیه الهیه در سرتا سر عالم است. تحقق به حق یعنی: بندگی و عبودیت بی چون و چرای خدا، یعنی: پیروی تام از شریعت و سنت پیامبر صلی الله علیه و آله یعنی: تبعیت از منهاج و مرام ائمه معصومین علیهم السلام و در یک کلام، مقصد را خدا قرار دادن و سیر الی الله.
سیدنا الاستاد می فرمودند: آن امام زمانى که ما معتقدیم، همه معتقدند، در دعاها براى تعجیل آن حضرت دعا مىکنند، آن امامِ زمانیست که متحقّقِ به حقّ است. اگر الآن ما متحقّق به حقّ باشیم والله همین الآن ظهور مىکند، ولى ما با این اعمال خودمان او را کنار مىزنیم، او را از صحنه خارج مىکنیم، اگر هم ظهور کند با هزار ایراد بر کارهاى او ایراد مىگیریم و او را شخص لایق حکومت و زمامدارى نمىدانیم و با فرمولهاى اصولى و اجتهادى در برابر احکام غیبیّه او، او را محکوم مىکنیم؛ چون زمینه کلّى آماده براى ظهور او نیست، و ما او را نمىپذیریم و ردّ مىکنیم؛ او هم به التماس نمىآید ظهور کند و دنبال ما بگردد. بدانیدکه او عزیز است بهعزّت خدائى!... و اگر بناى تحقّق به حقّ نباشد چه داعى داریم که ما بر خصوص این امام زمان بایستیم؟ شب نیمه شعبان غسل کنیم، تا به صبح بیدارى بکشیم، عبادت کنیم، به کارها و سنّت مشغول باشیم، و بر میلاد او خوشحالى کنیم، و بر فرج او انتظار داشته باشیم، و انتظار فرج را اعظم از مثوبات بدانیم، اینها براى چیه؟ اینها براى تحقّق به حقّ است، غیر از تحقّق به حقّ هیچ نیست.
چهارم: زیارت امام حسین علیه السلام،
بین وجود مقدس امام زمان علیه السلام و وجود بی مثال جدشان ابی عبد الله الحسن علیه السلام رابطه ای است بس عجیب و این را می شود از این عبارت حضرت که فرمود: صبح و شام بر جدم حسین می گریم و اگر اشگ چشمم خشک شود خون گریه می کنم، بدست آورد لذا روز ولادت آن حضرت روز زیارتی مخصوص امام حسین علیه السلام است که در سابق و حال رسم بر این زیارت به صورت پیاده همچون زیارت اربعین می باشد.
امام صادق علیه السّلام فرمود: مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع لَیْلَةً مِنْ ثَلَاثٍ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ؛
(اگر کسی در یکی از این سه شب، قبر حسین‌بن علی علیهما السّلام را زیارت کند خداوند متعال گناهان گذشته و آینده او را می آمرزد. راوی عرض می کند: فدایتان شوم این سه شب، کدام شبها هستند؟ امام علیه السّلام فرمودند: شب عید فطر، شب عید قربان و شب نیمه شعبان.) (کتاب المزار، ص 45)
محمدبن ابی‌نصر بزنطی می گوید از امام رضا علیه السّلام پرسیدم: در کدام ماه قبر شریف اباعبدالله الحسین علیه السّلام را زیارت کنیم؟ حضرت فرمودند: فِی النِّصْفِ مِنْ رَجَبٍ وَ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ؛ در نیمه رجب و نیمه شعبان. (کتاب المزار، ص 40)
امام صادق علیه السّلام فرمود: هرکس دوست دارد پیامبران الهی را از نزدیک ملاقات کند؛ فَلْیَزُرْ قَبْرَ الْحُسَیْنِ‌بْنِ عَلِیٍّ ع فِی النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ؛ پس بر او لازم است تا در نیمه شعبان قبر حسین‌بن علی علیهما السّلام را زیارت کند؛ چرا که در چنین روزی ارواح پیامبران علیهم السّلام از خداوند متعال اجازه می گیرند تا به زیارت حسین علیه السّلام مشرف شوند که خداوند متعال هم به آنها اجازه می دهد. (تهذیب الأحکام، ج 6، ص 48)
البته برای کسانی که زیارت از نزدیک مقدور نیست، مستحب است که سر به جانب آسمان بلند کند و زیارت کند آن حضرت را به این کلمات: "اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِاللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُاللّهِ وَ بَرَکاتُهُ."
پنجم: صدقه دادن برای امام زمان علیه السلام
یکی از اعمال بسیار مستحب در شب های قدر و ماه شعبان انفاق است و از طرفی بزرگان می فرمودند هر وقت می خواهید صدقه ای دهید به نیت امام زمان علیه السلام باشد حال شب نیمه شعبان افضل شب های ماه شعبان است از طرفی فضیلت شب های قدر را دارد و ولادت امام زمان علیه السلام در آن واقع است پس بهترین زمان برای انفاق در راه خدا می باشد.
ششم: محاسبه نفس
یکی از بهترین اعمال در این شب محاسبه نفس است
هفتم: نماز شب نیمه شعبان و سجدۀ آن
شیخ در مصباح از ابویحیى در ضمن خبرى در فضیلت شب نیمه شعبان روایت کرده که از مولاى خودم حضرت صادق علیه السلام پرسیدم که بهترین دعاها در این شب چیست؟ فرمود: پس از آن که بجا آوردى نماز عشا را، دو رکعت نماز اقامه کن که در رکعت اول حمد و سُوره قُلْ یا اَیُّهَا الْکافِروُنَ خوانده شود و در رکعت دوم حمد و سوره توحید خوانده شود. پس از سلام، تسبیحات حضرت زهرا سلام الله علیها گفته شود. پس از آن این دعا خوانده شود:
یا مَنْ اِلَیْهِ مَلْجَاءُ الْعِبادِ فِى الْمُهِمّاتِ وَ اِلَیْهِ یَفْزَعُ الْخَلْقُ فىِ الْمُلِمّاتِ یا عالِمَ الْجَهْرِ وَالْخَفِیّاتِ وَ یا مَنْ لا تَخْفى عَلَیْهِ خَواطِرُ الاْوْهامِ وَ تَصَرُّفُ الْخَطَراتِ یا رَبَّ الْخَلایِقِ وَالْبَرِیّاتِ یا مَنْ بِیَدِهِ مَلَکُوتُ الاْرَضینَ وَالسَّمواتِ اَنْتَ اللّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اَمُتُّ اِلَیْکَ بِلا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ فَیا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اجْعَلْنى فى هِذِهِ اللَّیْلَةِ مِمَّنْ نَظَرْتَ اِلَیْهِ فَرَحِمْتَهُ وَ سَمِعْتَ دُعاَّئَهُ فَاَجَبْتَهُ وَ عَلِمْتَ اسْتِقالَتَهُ فَاَقَلْتَهُ
وَ تَجاوَزْتَ عَنْ سالِفِ خَطیئَتِهِ وَ عَظیمِ جَریرَتِهِ فَقَدِ اسْتَجَرْتُ بِکَ مِنْ ذُنُوبى وَ لَجَاْتُ اِلَیْکَ فى سَتْرِ عُیُوبى اَللّهُمَّ فَجُدْ عَلَىَّ بِکَرَمِکَ وَ فَضْلِکَ وَاحْطُطْ خَطایاىَ بِحِلْمِکَ وَ عَفْوِکَ وَ تَغَمَّدْنى فى هذِهِ اللَّیْلَةِ بِسابِغِ کَرامَتِکَ وَاجْعَلْنى فیها مِنْ اَوْلِیاَّئِکَ الَّذینَ اجْتَبَیْتَهُمْ لِطاعَتِکَ وَاخْتَرْتَهُمْ لِعِبادَتِکَ وَ جَعَلْتَهُمْ خالِصَتَکَ وَ صِفْوَتَکَ اَللّهُمَّ اجْعَلْنى مِمَّنْ سَعَدَ جَدُّهُ وَ تَوَفَّرَ مِنَ الْخَیْراتِ حَظُّهُ وَاجْعَلْنى مِمَّنْ سَلِمَ فَنَعِمَ وَ فازَ فَغَنِمَ وَاکْفِنى شَرَّ ما اَسْلَفْتُ وَاعْصِمْنى مِنَ الاْزدِیادِ فى مَعْصِیَتکَ وَ حَبِّبْ اِلَىَّ طاعَتَکَ وَ ما یُقَرِّبُنى مِنْکَ وَ یُزْلِفُنى عِنْدَکَ سَیِّدى اِلَیْکَ یَلْجَاءُ الْهارِبُ وَ مِنْکَ یَلْتَمِسُ الطّالِبُ وَ عَلى کَرَمِکَ یُعَوِّلُ الْمُسْتَقیلُ التّائِبُ اَدَّبْتَ عِبادَکَ بالتَّکَرُّمِ وَ اَنْتَ اَکْرَمُ الاْکْرَمینَ وَ اَمَرْتَ بِالْعَفْوِ عِبادَکَ وَ اَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ اَللّهُمَّ فَلا تَحْرِمْنى ما رَجَوْتُ مِنْ کَرَمِکَ وَلا تُؤْیِسْنى مِنْ سابِغِ نِعَمِکَ وَلا تُخَیِّبْنى مِنْ جَزیلِ قِسَمِکَ فى هذِهِ اللَّیْلَةِ لاِهْلِ طاعَتِکَ وَاجْعَلْنى فى جُنَّةٍ مِنْ شِرارِ بَرِیَّتِکَ رَبِّ اِنْ لَمْ اَکُنْ مِنْ اَهْلِ ذلِکَ فَاَنْتَ اَهْلُ الْکَرَمِ وَالْعَفْوِ وَالْمَغْفِرَةِ وَ جُدْ عَلَىَّ بِما اَنْتَ اَهْلُهُ لا بِما اَسْتَحِقُّهُ فَقَدْ حَسُنَ ظَنّى بِکَ وَ تَحَقَّقَ رَجاَّئى لَکَ وَ عَلِقَتْ نَفْسى بِکَرَمِکَ فَاَنْتَ اَرْحَمُ الرّاحِمینَ وَ اَکْرَمُ الاْکْرَمینَ اَللّهُمَّ وَاخْصُصْنى مِنْ کَرَمِکَ بِجَزیلِ قِسَمِکَ وَاَعُوذُ بِعَفْوِکَ مِنْ عُقُوبَتِکَ وَاغْفِر لِىَ الَّذنْبَ الَّذى یَحْبِسُ عَلَىَّ الْخُلُقَ وَ یُضَیِّقُ عَلىَّ الرِّزْقَ حَتّى اَقُومَ بِصالِحِ رِضاکَ وَ اَنْعَمَ بِجَزیلِ عَطاَّئِکَ وَاَسْعَدَ بِسابِغِ نَعْماَّئِکَ فَقَدْ لُذْتُ بِحَرَمِکَ وَ تَعَرَّضْتُ لِکَرَمِکَ وَاسْتَعَذْتُ بِعَفْوِکَ مِنْ عُقُوبَتِکَ وَ بِحِلْمِکَ مِنْ غَضَبِکَ فَجُدْ بِما سَئَلْتُکَ وَاَنِلْ مَا الْتَمَسْتُ مِنْکَ اَسْئَلُکَ بِکَ لابِشَىءٍ هُوَ اَعْظَمُ مِنْکَ
پس به سجده مى روى و 20 مرتبه یا رَبِّ ، 7 مرتبه یا اَللّهُ، 7 مرتبه لاحَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ، 10 مرتبه ما شآءَ اللّهُ، 10 مرتبه لاقُوّةَ اِلاّ بِاللّهِ، و 10 مرتبه صلوات مى فرستى بر پیغمبر و آل او علیهم السلام و حاجت خود را از خدا بخواه. سوگند به خدا که اگر به سبب این عمل به عدد قطرات باران حاجت بخواهى هر آینه برساند به تو خداوند عزوجل آن حاجت‌ها را به کَرَم عَمیم و فَضْل جَسیمِ خود. (اثباة الهداة، ج 7، ص 162)
هشتم: خواندن دعای کمیل،
اصل دعای کمیل در شب نیمه شعبان وارد شده است
در روایت است که دعای کمیل که دعایی بس گرانسنگ است اصلش در شب نیمه شعبان وارد شده که امیر المومنین علیه السلام آن را در سجده می خواندند
سیدنا الاستاد می فرمودند: دعاى کمیل از دعاهاى بسیار خوب و حاوى مضامین عالیه است؛ و شیخ طوسى در «مصباح المتهجّد» از ص 587 تا ص 592، در أعمال شب نیمه شعبان آورده است.
کمیل بن زیاد نخعى میگوید: من با مولاى خود حضرت أمیر المؤمنین علیه السّلام در مسجد بصره نشسته بودیم و با آن حضرت نیز جماعتى از اصحاب او بودند، پس بعضى از آنها از حضرت پرسیدند: معناى گفتار خداوند عزّ و جلّ: فِیهَا یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیم چیست؟
حضرت فرمودند: مراد شب نیمه شعبان است. سوگند به آن کسى که نفس علىّ در دست اوست، هیچ بندهاى نیست مگر آنکه جمیع آن مقدّراتى که بر او جارى مى‌شود از خیر و شرّ در این شب قسمت او میگردد، تا آخر سال در مثل چنین شب نیمه شعبانى که مىآید. و هیچ بندهاى نیست که این شب را إحیاء بدارد و به دعاى حضرت خضر علیه السّلام خدا را بخواند، مگر آنکه دعایش مستجاب میشود.
و چون حضرت از مسجد بیرون رفتند، من شبانه به منزلش رفتم. حضرت فرمود: براى چه کارى آمدهاى؟ عرض کردم: اى أمیر المؤمنین براى یاد گرفتن دعاى خضر آمدهام. حضرت فرمود: اى کمیل بنشین! و چون این دعا را حفظ کردى، بخوان آن را در هر شب جمعه! یا در هر ماهى یکبار، و یا در هر سالى یکبار، و یا در تمام مدّت عمرت یکبار؛ از بلاها در امان خواهى بود و مورد نصرت خداوند و روزى خدا قرار میگیرى! و هیچگاه مغفرت خدا از تو روى نخواهد گردانید!
اى کمیل! همنشینى زیاد تو با ما ایجاب نمود تا ما به درخواست تو پاسخ دهیم و از کانِ جود ما بهرمند گردى.
نهم: خوندن دعایی که حضرت رسول صلى الله علیه و آله در این شب مى خواندند:
اَللّهُمَّ اقْسِمْ لَنا مِنْ خَشْیَتِکَ ما یَحُولُ بَیْنَنا وَ بَیْنَ مَعْصِیَتِکَ وَ مِنْ طاعَتِکَ ما تُبَلِّغُنا بِهِ رِضْوانَکَ وَ مِنَ الْیَقینِ ما یَهُونُ عَلَیْنا بِهِ مُصیباتُ الدُّنْیا اَللّهُمَّ اَمْتِعْنا بِاَسْماعِنا وَ اَبْصارِنا وَ قُوَّتِنا ما اَحْیَیْتَنا وَاجْعَلْهُ الْوارِثَ مِنّا وَاجْعَلْ ثارَنا عَلى مَنْ ظَلَمَنا وَانْصُرنا عَلى مَنْ عادانا وَلا تَجْعَلْ مُصیبَتَنا فى دینِنا وَلا تَجْعَلِ الدُّنْیا اَکْبَرَ هَمِّنا وَلا مَبْلَغَ عِلْمِنا وَلا تُسَلِّطْ عَلَیْنا مَنْ لا یَرْحَمُنا بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.
و این دعاى جامع کاملى است و خواندن آن در اوقات دیگر نیز غنیمت است و از عوالى اللئالى نقل شده که حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ اله همیشه این دعا را مى‌خواندند.
دهم: شیخ طوسى و کفعمى فرموده‌اند که در این شب این دعا خوانده شود:
اِلهى تَعَرَّضَ لَکَ فى هذَا اللَّیْلِ الْمُتَعَرِّضُونَ وَ قَصَدَکَ الْقاصِدُونَ وَ اَمَّلَ فَضْلَکَ وَ مَعْرُوفَکَ الطّالِبُونَ وَ لَکَ فى هذَا اللّیْلِ نَفَحاتٌ وَ جَواَّئِزُ وَ عَطایا وَ مَواهِبُ تَمُنُّ بِها عَلى مَنْ تَشاَّءُ مِنْ عِبادِکَ وَ تَمْنَعُها مَنْ لَمْ تَسْبِقْ لَهُ الْعِنایَةُ مِنْکَ وَها اَنَا ذا عُبَیْدُکَ الْفَقیرُ اِلَیْکَ الْمُؤَمِّلُ فَضْلَکَ وَ مَعْرُوفَکَ فَاِنْ کُنْتَ یا مَولاىَ تَفَضَّلْتَ فى هذِهِ اللَّیْلَةِ عَلى اَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ وَ عُدْتَ عَلَیْهِ بِعائِدَةٍ مِنْ عَطْفِکَ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ الطَّیِّبینَ الطّاهِرینَ الْخَیِّرینَ الْفاضِلینَ وَجُدْ عَلَىَّ بِطَولِکَ وَ مَعْرُوفِکَ یا رَبَّ الْعالَمینَ وَ صَلَّى اللّهُ عَلى مُحَمَّدٍخاتَمِ النَّبیّینَ وَ الِهِ الطّاهِرینَ وَ سَلَّمَ تَسْلیماً اِنَّ اللّهَ حَمیدٌ مَجیدٌ اَللّهُمَّ اِنّى اَدْعُوکَ کَما اَمَرْتَ فَاسْتَجِبْ لى کَما وَعَدْتَ اِنَّکَ لا تُخْلِفُ الْمیعادَ.
این روز عید مولود شریف امام دوازدهم مَوْلانا وَ اِمامُنا الْمَهْدِىُّ حضرت حجّة بن الحسن صاحبُ الزَّمان صَلَواتُ اللّهِ عَلَیْهِ وَ عَلى آبائِهِ است و مستحب است زیارت آن حضرت علیه السلام در هر زمان و مکان و در هر جا و دعا براى تعجیل ظهور آن حضرت در هنگام زیارت و بخصوص تاکید شده به زیارت آن حضرت در سرداب سامراء، و ظهور آن حضرت و فرمانروائیش مسلم است و او است که زمین را پر از عدل و داد کند چنانچه پر شده باشد از ستم و بیدادگرى نتواند جز تو اى مهربان‌ترین مهربانان.
سیدنا الاستاد علامه طهرانی می فرمودند: در روایات داریم که هر شبى که عزیز است روز آن شب هم بدنبال آن شب همان حکم را دارد، روز نیمه شعبان حکم شب نیمه شعبان دارد.
خواندن این دعا در شب و روز نیمه شعبان بسیار ممدوح است
"اللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الحُجَةِ بنِ الحَسَن صَلَواتُکَ علَیهِ و عَلی آبائِهِ فِی هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِی کُلِّ سَاعَةٍ وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِیلًا وَ عَیْناً حَتَّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتعَهُ فِیهَا طَوِیلا"
آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست هر کجا هست خدایا بسلامت دارش
اللهُمَّ إنَّا نَرْغَبُ إلَیْکَ فِى دَولَةٍ کَرِیمَةٍ وَ تَرْزقنا بِها کَرَامَة الدُّنیا و الآخرَة...
(بار پروردگارا: ما جمیع شیعیان با تضرّع و ابتهال بدرگاه تو از سویداى دل خواهانیم که: دورهاى پسندیده پیش آورى که در آن دوران اسلام و یاورانش را سربلند فرموده، نفاق و پیروانش را ذلیل و خوار گردانى و ما را از داعیان به فرمانبردارى و از رهبران آنها براه خودت قرار دهى؛ و بدین سبب از مواهب عالیه و نفایس خزانه جودت در دنیا و آخرت روزى ما فرمائى!)
دل به امید وصل تو باد به دست می‌رود جان ز شراب شوق تو باده‌پرست می‌رود
از می عشق جان ما یافت ز دور شمه‌ای زیر زمین به بوی آن با دل مست می‌رود
از می عشق ریختن بر دل آدم اندکی از دل او به هر دلی دست به دست می‌رود
رخ بنمای گه گهی کز پی آرزوی تو بر دل و جان عاشقان سخت شکست می‌رود
در ره تو رونده را در قدم نخستمین نیست به نیست می‌فتد هست به هست می‌رود
بالغ راه کی شوی چون ندهی به دوست جان گرچه ز سال عمر تو پنجه و شصت می‌رود
گم شده‌ای فرید تو بازکش این زمان عنان کافر چرخ ازین سخن سر زده پست می‌رود
(عطار نیشابوری)
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم