عارف کامل و عالم ربانی حضرت علامه طهرانی رحمة الله علیه می فرمودند:
یکروز یکى از رفقا (و از شاگردان مرحوم حداد) در عالم رویا دیده بود: هوا به شدّت گرم است و رفقا هم در منزل ایشان کم و بیش مجتمعند و همه تشنه، و از شدّت تشنگى لَه لَه میزنند. در اینحال آقا حاج سیّد هاشم (حداد) وارد شد با همان پیراهن عربى بلند و سر برهنه، و یک قالب تمام یخ در زیر بغل دارد و هى فریاد میزند: بیائید از این یخها و آبهاى خوشگوار بنوشید! ولى ابداً کسى گوش نمیدهد و گوئى اصلًا صداى ایشان را نمى شنود.
حضرت آقا (حاج سید هاشم حداد) کراراً می فرمودند: این راه مستلزم ایثار و از خود گذشتگى است؛ و بعضى از رفقاى ما تنبل اند و حاضر براى انفاق و ایثار نیستند، و لذا متوقّف مى مانند. من براى ملاقات و دیدار آنها زیاد به کاظمین علیهما السّلام میروم و شبها و روزها مى مانم، ولیکن این کافى نیست. زیرا در مجالس انس و مذاکرات، پیوسته ذکر جمال مى شود، و وَجد و نشاطى حاصل می گردد؛ امّا همینکه بخواهم گوشى از کسى بگیرم همه فرار مى کنند و کسى باقى نمى ماند؛ و بالاخره بدون جلال که کار تمام نمى شود؛ و لهذا من متحیّرم در کار بسیارى از ایشان، آنگاه با چه لطائفُ الحیَلى و چه رمزهائى که نه کاسه بشکند و نه دست بسوزد، باید بعضى از اوقات، آنان را وادار به امرى خلاف طبع و میلشان بنمایم تا فى الجمله تمکینى پیدا نمایند و راهشان استوار گردد.
آن رویاى قالب یخ صحیح بوده است، امّا احساس تشنگى براى رفقا مستلزم صرف نظر از علاقههاى دنیویّه و انفاق مال و وقت و عِرْض و آبرو در راه خداست و اینها راضى نمى شوند، فلهذا با وجود تشنگى، احساس آنرا نمى کنند، و احساس لزومِ نوشیدن آب سرد و گوارا و ماء مَعین را نمى نمایند. و به قدرى این مسأله روشن، و طرفین میزان دقیق است که انسان تعجّب مى نماید.
منبع: کتاب روح مجرد