عارف کامل مرحوم علّامه طهرانی رضوان الله علیه می فرمودند: آقاى حدّاد می گفتند: یک مرتبه مرحوم آقاى قاضى به کربلا مشرّف شدند و تشریف آوردند به منزل ما، و یک دستمال ابریشمى از جیبشان درآوردند، و دستمال را بوسیدند و گفتند: «سیّد هاشم، میدانى این دستمال را چه کسى به من داده؟» گفتم: چه کسى داده؟ گفتند: «سیّد مرتضى کشمیرى به من داده!»
سیّد مرتضاى کشمیرى بیست، سى سال پیش از آن زمان فوت کرده بود. پیرمردى صاحب مکاشفه و مرد خیلى خوب و نازنینى بود؛ و اتّفاقاً از عرفان و اینها هم هیچ خبر نداشت، فقط یک آدمِ پاکِ مقدّس ساده و اهل مکاشفه بود. ولى مرحوم قاضى میگفتند: «چون من خدمت آن بزرگ بودم و ایشان این دستمال را به من داده است، لذا من این را محترم نگه داشته و همیشه در جیبم نگه میدارم و میبوسم و به آن تبرّک میجویم.» منبع: سالک آگاه، ص: 40
*13 شوّال المعظّم سالروز ارتحال آن عالم عارف است