مرحوم حداد رحمة الله علیه که در ذو الحجّة الحرام 1384 حجّ نموده بودند درباره سفرشان سؤالاتى از طرف حضرت علامه طهرانی رحمة الله علیه شده که به نقل از کتاب روح مجرد تقدیم میگردد.
علامه طهرانی رحمة الله علیه:
شما با این حال و وضعى که دارید بطوریکه بعضى از ضروریّات زندگى فراموش مى شود، و حساب و عدد از دست می رود، و دست راست را از چپ نمى شناسید، چگونه أعمال را انجام داده اید؟! چگونه طواف کرده اید؟! چگونه از حجر الاسود شروع نموده، و حساب هفت شوط را داشته اید؟! و هکذا الامر در بقیّه اعمال!
فرمودند: خود به خود برایم معلوم مىشد و عملم طبق آن قرار می گرفت. مثلًا در مسجد الحرام که وارد شدیم، بدون معرّفى أحدى رکن حجر الأسود را شناختم، و دانستم از اینجا باید طواف نمایم. از آنجا شروع نمودم، و بدون حساب هفت شوط، هر شوط برایم مشخّص بود، و در آخرین شوط خود به خود طواف تمام شد و از مطاف خارج گشتم؛ و یا محلّ نماز خلف مقام حضرت ابراهیم على نبیّنا و آله و علیه السّلام، و هکذا الامر فى السّعْى و التّقصیر.
فرمودند: با جمیع رفقا که در معیّتشان سفر نموده بودیم، در مکّه مکرّمه غالب اوقات شبانه روزمان در مسجد الحرام می گذشت، و بسیار طواف و بیت الله الحرام براى من مُعْجِب بود، و از آنجا دل نمى کندم.
مسجد الخَیْف در سرزمین مِنَى هم خیلى عجیب بود، و غالباً اوقات را در أیّامُ التَّشریق در آنجا بسر مى بردیم. و داستان توحید در تمام مظاهر و اعمال حجّ بسیار ظاهر و قوىّ بود، بالاخصّ در مسجد الحرام و مسجد الخَیف. (روح مجرد، ص: 141)