حضرت آقا (حاج سیّد هاشم حدّاد) فرمودند: رَمْى جَمْره عَقَبه هم بالاخصّ خیلى براى من جالب بود؛ چون در جمره اولى و جَمره وُسطى انسان رو به قبله مى ایستد و رَمى میکند. یعنى با توجّه و استقبال کعبه، انسان شیطان را می زند و می راند؛ امّا در جَمره عَقَبه که باید انسان پشت به قبله کند و رَمى نماید، این چه معنى دارد؟! معنىاش عین توحید است. یعنى آن کعبه اى را که من تا بحال با این نفس خود بدان توجّه مى نمودم، آنرا اینک پشت سر گذارده، و با توجّه به اصل توحید که داراى جهت و سمتى نیست، و با نفسى که از آن نفس بیرون آمده و توجّه بدان سو را ندارد می خواهم شیطان را رَمْى کنم.
بنابراین حقیقت این رمى نیز عوض مى شود، و آن رمیى است که از دو رمىِ سابق، پاکتر و زلالتر است؛ و شاید سرّ تعدّد رمى ها تعدّد حقیقت و واقعیّت آنها باشد نه امر تکرارى.
منبع: روح مجرد ص 146