مرحوم حاج سید هاشم حداد رحمة الله علیه می فرمودند: وجود خود أئمّه علیهم السّلام بزرگترین معجزه است، و أفعال آنان حیّاً و میّتاً همه معجزه است. و انسان نباید فقط إعجاز آنانرا در موارد استثنائى بجوید؛ و از یک دریچه به عظمتشان نظاره کند.
مرحوم حاج سید هاشم حداد رحمة الله علیه می فرمودند: وجود خود أئمّه علیهم السّلام بزرگترین معجزه است، و أفعال آنان حیّاً و میّتاً همه معجزه است. و انسان نباید فقط إعجاز آنانرا در موارد استثنائى بجوید؛ و از یک دریچه به عظمتشان نظاره کند. کسیکه عملًا نه علماً به مقام ولایت میرسد و ولىّ خدا مىشود و خدا ولىّ او میگردد، همه اعمالش و کردارش و صفاتش، فعل و کردار و صفات خدا مىشود. نه اینکه او خدا مىشود و یا خدا از خود چیزى را بریده و جدا کرده به او میدهد، یا آنکه از خود چیزى را نبریده و جدا ننموده ولیکن به او هم مشابه آنچه را که خودش دارد عنایت میکند. اینها همه غلط است و نادرست.
بلکه بواسطه شدّت صفا و خلوصى که بنده پیدا نموده است، از هستى مجازى و اعتبارى بیرون آمده و فانى در ذات خدا شده و خداوند در او تجلّى نموده است. یعنى وجودش و سرّش و واقعیّتش آینه محض و مرآت تمام و کمال جمال و جلال ذات احدیّت گشته و خدا نما شده است. ممکن الوجود هر چه هم ترقّى کند و بالا و بالاتر رود، محال است چیزى را از خدا اخذ نماید و به خود نسبت دهد. و اصولًا معنى ترقّى و صعود، غیرِ از دست دادن شوائب هستى، و خلوص و اخلاص در راه خداوند، و پیمودن درجات و مراتب فناء فى الله چیز دگرى نمىباشد؛ و جز تحقّق به حقیقت معنى عبودیّت محضه و سجده مطلقه و خاکسارى بدون قید، چیز دیگرى نیست. (کتاب روح مجرد، ص: 262 )