موحد کبیر و عارف کم نظیر مرحوم آقای حداد رحمة الله علیه می فرمودند: ما باید به اطفال خود احترام بگذاریم. و به نظر بزرگ، به آن‌ها بنگریم، زیرا که بزرگند و ما آن‌ها را خرد می‌پنداریم.
برای احترام کودکان نوزاد، خوب است انسان قنداقه نوزادان را تا چند ماهگی در مجالس علم و محافل ذکر و حسینیه و جاهایی که نام امام حسین علیه السلام برده می شود، ببرند. چرا که نفس کودک همچون مغناطیس است و علوم و اوراد و اذکار و قدوسیت امام حسین علیه السلام را جذب می‌کند. علمای سابق هم اینگونه می‌کردند. این کار آثار زیادی بر روی طفل دارد و او آنچه را که اخذ کند، تا آخرش در وجودش ثابت می‌ماند. جزو غرایز و صفات فطری او می‌شود.
طفل اگرچه زبان ندارد، ولی ادراک می‌کند و روحش اگر در دوران کودکی به محل‌های معصیت برده شود، جرم و گناه او را آلوده می‌کند و نیز اگر او را به جای پاک و طیب و طاهر ببرند، محل‌های ذکر و عبادت و علم، پاکی و صفای آن‌ها را به خود می‌گیرند.
هر وقت که با زن و فرزندان خود و حتی دیگر مردمان دعوا می‌کنید، صوری (غیر واقعی) دعوا کنید، نه جدی. این سبب می‌شود که نه خودتان اذیت بشوید و نه به دیگران صدمه بزنید.