گوهر معرفت
عرفان و اخلاق کاربردی بر مبنای قرآن و عترت

انسان علاوه بر اینکه در حیازت و بدست آوردن حقیقت مکلف است، در تبلیغ و نشر آن هم موظف است؛ بر این اساس وقتی انقلاب اسلامی در کشور ما بر محوریت توحید و ولایت بنا نهاده شد و با ایثار و گذشت و رشادت ها و شهادت ها به پیروزی رسید و اسلام و تشیع جانی دوباره گرفت، باید به درستی از آن صیانت کرد و طبق وظیفه نشر رسالات الهی آن را به دیگر نقاط عالم بسط دارد در این مقاله راه کاری بس اساسی برای عالیترین راه نشر انقلاب اسلامی تبیین شده است

بسم الله الرحمن الرحیم

انتشار نور  (صدور انقلاب در بینش سیاسی الهی علامه طهرانی ره)

منبع: سلسله مقالات تالیف حجة الاسلام حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی

انسان علاوه بر اینکه در حیازت و بدست آوردن حقیقت مکلف است، در تبلیغ و نشر آن هم موظف است و به طور کلی هر جا حقیقت و جریان حقی پدیدار می شود به دنبال آن تلکیف به نشر و انتشار و صدور آن هم می آید و قانونی است که همه انبیاء و اولیای الهی و کسانی که در وادی علم و معرفت قدم گذاشتند از آن پیروی کردند و در قالب ها و شکل های گوناگونی به آن جامه عمل پوشانیدند و چه بسا جان خود را در این راه از دست داده و به مقام شهادت نایل گشتند.

شهادت انبیای الهی و ائمه اطهار سلام الله علیهم اجمعین و بسیاری از مومنین و مومناتی که پا در جای آنان گذاشتند بر اساس بیان و نشر و رساندن حق به گوش دیگران بود که در مقابل عوامل مزاحم دست به شمشیر برده و جهاد کردند و دفاع نمودند و در این راه جانثاری کردند.

بر این اساس وقتی انقلاب اسلامی در کشور ما بر محوریت توحید و ولایت بنا نهاده شد و با ایثار و گذشت و رشادت ها و شهادت ها به پیروزی رسید و اسلام و تشیع جانی دوباره گرفت، مساله صدور انقلاب و دستآوردهای آن هم بر مبنای همان اصلی که گفته شد مطرح شد و شد یکی از موضوعات اصلی و دغدغه های انقلابیون و مسئولان و بالتبع به دنبال راهکارهایی برای این منظور بودند و چه بسا توفیقاتی را هم بدست آوردند

اما حقیقت مطلب آنست که صدور هر چیزی متوقف است بر اینکه اصل آن در مرکز حصول آن نه تنها که محفوظ باشد بلکه روز به روز بر غنا و تحکم و استحکام آن افزوده شود و الا اگر این مهم اتفاق نیافتد صدور آن در حقیقت از دست دادن آن اصل و سرمایه اولیه است که هر روز که می گذرد از اصل آن کاسته می شود و صدور مساوی می شود با هلاکت و نیستی.

خدمت دیرین ما بین، ورنه در آغاز عشق                     هر که را بینی، دم از مهر و وفائی می زند

پس در زمینه صدور انقلاب اسلامی نباید از این مساله بسیار مهم و حیاتی چشم پوشی کرد باید آن اصولی که بر اساس آن این انقلاب شکل گرفت در میان جامعه اسلامی محکمتر شود، نیات و اهداف به همان شکل اولیه که همه اش بدست آوردن حقیقت در مسیر توحید و ولایت ائمه بر اساس خلوص و صدق بود، برگردد و این را بدانیم که اگر سر سوزنی از این مساله فاصله بگیریم روزنه ای در سد انقلاب در مقابل نفوذ شیطان و شیاطین انس و جن حاصل شده و این یعنی از دست رفتن حیات انقلاب.

اینکه مردم نشناسند تو را غربت نیست                         غربت آن است که یاران ببرندت از یاد.

سیدنا الاستاد حضرت علامه طهرانی در پاسداشت ارزش ها و شاخص های الهی و اسلامی حتی به اندازه تغییر یک لفظ به لفظ دیگر حساس بودند و این تغییر را تغییر در معنا و مفهوم و در نتیجه تغییر در روش و هدف می دانستند

در یادنامه ایشان آمده است:

یکى از جهاتى که مرحوم آیة الله علّامه طهرانى سعى بر تحفّظ آنها داشتند، رعایت و لحاظ شاخصه‏هاى فرهنگى اسلام، و بالأخصّ مکتب تشیّع بود. ایشان معتقد بودند: باید در محاورات و استعمالات کلمات، از الفاظ مشترکه بین مذاهب و ادیان- تا چه رسد به مِلل و نِحل مختلفه- و نیز از الفاظ مختصّه به مبانى تشیّع در غیر مَا وُضِعَ لَه جدّاً پرهیز نمود تا اصالت فرهنگى اسلام و نمودار مشخّصه مکتب بخوبى بتواند روشنگر و مبیّن و راهنماى محتواى خود گردد، و از آسیب محرّفین و بِدَع ضالّه و مضلّه و دزدان رهزن دین و ایمان و اعتقاد در امان باشد. مثلًا مى‏فرمودند: «استعمال لفظ (نیایش) براى نماز غلط است. زیرا نیایش یک عمل عبادى است که جمیع ادیان در او مشترکند، و هر کدام از آنان به نوبه خود در طول شبانه روز یا در ایّام هفته مراسمى جهت تقرّب به پروردگار به اسم نیایش انجام مى‏دهند، ولى هیچکدام از آنها نماز نمى‏باشد. زیرا نماز با این خصوصیّات، مختصّ دین اسلام و مُنزَل از نفس شریف پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله و سلّم مى‏باشد. بنابراین نباید این عمل عبادى مخصوص را در تسمیه، همطراز با سائر اعمال عبادیّه شرایع و ادیان قرار داد، و لفظ نیایش را که مشترک بین همه است در این مورد بکار برد. (مهر فروزان، ص: 66)

در این میاه صدور انقلاب بر پایه تثبیت انقلاب بر اساس تقوا و خلوص و صداقت امکان پذیر است و الا صدور انقلاب می شود از دست دادن انقلاب است.

صدور انقلاب فقط صادر کردن دست آوردها نیست بلکه نشان دادن نیت های افراد و مخصوصا مسئولان به دیگران و بیگانگان است دیگرانی که همه افراد را تجربه کرده اند دیگرانی که محک و میزان در دست شان است دیگرانی که علامت های خلاف خلوص و صدق را خوب می شناسند، کسانی که سره را از ناسره به خوبی تشخیص می دهند.

خوش بود گر محک تجربه آید به میان                         تا سیه روی شود هر که در او غش باشد

اگر می خواهیم بدانیم که ما در صدور انقلاب موفق بوده ایم یا نه، خوب بنگریم که چه مقدار بر حفظ تقوا و خلوص و صداقت و امانت داری پابرجا مانده ایم که شاه کلید در امانت داری و صداقت است

تا فضل و عقل بینی بی معرفت نشینی                         یک نکته ات بگویم خود را مبین و رستی

در روایتی داریم که امام صادق علیه السلام فرمودند: علت اینکه علی علیه السلام مقبول خدا و رسول خدا صلی الله علیه و آله و مقبول حق جویان شد این بود که دو خصلت داشت یکی اینکه امانت دار بود و دوم صادق بود.

در روایت دیگری است که به رسول خدا صلی الله علیه و آله عرض شد: بِمَ یُعْرَفُ الْمُؤْمِنُ؟

چگونه انسان مومن و درستکار را از غیرش تشخیص دهیم؟

قَالَ بِوَقَارِهِ وَ لِینِهِ وَ صِدْقِ حَدِیثِه

فرمودند: به متانت و درستی در رفتار و حرکاتش و مخصوصا به صداقت در کلامش.

از تمام آیات و روایات و سیره بزرگان بدست می آوریم که بهترین و مفید ترین راه برای پاسداشت از هر حقیقتی و صدور و نشر آن اولا امانت داری است که بر حفظ آن حقیقت و اصل آن منجر می شود و ثانیا صداقت است که بر صدور آن خواهی نخوهی می انجامد.

اظهار عشق را به زبان احتیاج نیست                          چندان که شد نگه به نگه آشنا، بس است

مرحوم علامه حاج سید محمد حسین حسینی طهرانی اعلی الله مقامه الشریف که از پیشتازان عرصه حقیقت و معرفت بودند و از طرفی از پیشگامان شکل گیری هسته اولیه انقلاب اسلامی ایران بودند و اگرچه مکتوم اما نقش محوری و اساسی و بنیادین در به نتیجه رسیدن این انقلاب داشتند که گفت:

ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز               کان سوخته را جان شد و آواز نیامد

این مدعیان در طلبش بی خبرانند                    کانرا که خبر شد خبری باز نیامد

در باره راز ماندگاری و صدور انقلاب اسلامی ایران می فرمایند:

... راه صدور انقلاب، صدق و درستى است که بدون مایه تبلیغى، خارجیان حتَّى یهود و نصارى و سایر دولتهاى کفر را خاضع مى‏کند و ملّتها را به خود مى‏کشاند چون حقَّانیَّت اسلام و رسول الله را عملًا در وجود ما مشاهده مى‏کنند. و اما اگر با غیر صدق بخواهیم آنها را تسلیم نمائیم ابداً امکان ندارد. چرا که راه غیر صدق را ایشان بهتر مى‏دانند، تازه اطّلاعى جدید هم بر دروغ ما پیدا مى‏نمایند.

آورده‏اند که چون انگلیسها پیشنهاد کردند: راه آهن را از جنوب تا بندر جز (گز) احمد شاه قاجار بکشد، و او مشروحاً معایب این راه را تذکّر داد و گفت: مصلحت راه آهن ایران، شرقى به غربى است، و تجارت هند را به ایران و ترانزیت ایران کمک مى‏کند، ولى راه آهن جنوب به شمال فقط جنبه نظامى و سوق الجیشى دارد و بر مصلحت ملت ایران نیست، و من نمى‏توانم پول ملَّت را گرفته و یا از خارج وام بگیرم صرف راه آهنى که فقط جنبه نظامى براى انگلیس‏ها دارد بکنم.

وزیرى که حامل پیغام بود، به سلطان احمد شاه عرض کرد که: با این صراحت هم نمى‏شود به وزیر مختار انگلیس جواب یأس و منفى داد! خوب است یک قدرى ملایمتر جواب داده شود.

سلطان احمد شاه قدرى تأمل کرده، سپس در جواب مى‏گوید: آقا آنها هم من و هم تو را بهتر از خودمان مى‏شناسند. اگر غیر از این جواب داده شود خواهند فهمید که به آنها جواب دروغ داده‏ایم. بهتر این است که به همین صراحت گفته شود که من با این نقشه هیچ گونه موافقت ندارم. (امام شناسی، ج ۱۸، ص ۲۳۲ و ۲۳۳)

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم