امام باقر علیه السلام فرمودند:
اِنَّ الْعَبْدَ لَیکونُ بَارّاً بِوَالِدَیهِ فِی حَیاتِهِما ثُمَّ یمُوتَانِ فَلَا یقْضِی عَنْهُمَا دُیونَهُما وَ لَا یسْتَغْفِرُ لَهُما فَیکتُبُهُ اللهُ عَاقّاً وَ اِنَّهُ یکونُ عَاقّاً لَهُمَا فِی حَیاتِهُمَا غَیرَ بَارٍ بِهِمَا فَاِذَا مَاتَا قَضَی دَینَهُما وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمَا فَیکتُبُهُ اللهُ عزَّوجلَّ بَارّاً ؛
گاه بنده‌ای در زمان حیات پدر و مادرش با آنان نیک رفتار است، امّا پس از مردنشان بدهکاری‌هایشان را پرداخت نمی‌کند و برای ایشان استغفار نمی‌کند خداوند، نام او را عاق می‌نویسد و گاه بنده‌ای در زمان حیات پدر و مادرش با ایشان به نیکی رفتار نمی‌کند و مورد عاق ایشان است ولی وقتی آنها از دنیا رفتند بدهی‌هایشان را ادا می‌کند و برای ایشان طلب آمرزش می‌کند، خداوند نام او را نیکوکار می‌نویسد. (وسائل الشیعه، ج 21، ص 506)