حجة الاسلام حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی:
خدای مهربان می فرماید: زمین پر از نشانه هایی برای اندیشمندان است (ذاریات/۲۰) تقسیم علم به دینی و غیر دینی با نگاه حوزوی و دانشگاهی، شرقی یا غربی غلط است! چرا؟
الف: علمی علم است که تا ابد همراه عالم و دانشمندش بماند بلکه هرچه از صحنه دنیا دورتر می شود شکوفاتر شود! علمی علم است که با پیری و آلزایمر بعد از آن همه زحمت از بین نرود تبدیل به جهل نشود آنجا که دستی نیست دستی از خود عالمش بگیرد! علمی که پایانش فراموشی و جهل باشد پس جهل بوده حتی اگر علم به قرآن باشد.
ب: علم دینی علمی است که معلومش را نشانه بدانند نه لاشه!! برخی فقط لاشه علم را می بینند، فقط فقه و اصول و زمین و ستاره و خورشید و بدن را می بینند!
اما از کجا و برای چه بود؟ به کجا ختم شد؟ چه کسی این نظم را آفرید؟ یعنی خدا را نمی‌بینند.
ج: آن که همیشه باقی است خداست؛
حوزه و دانشگاه ، شغل و هنر را خدایی کنیم بله تا ابد می ماند و به کار می آید.