قال الله تعالی: وَ مَنْ یَخْرُجْ مِنْ بَیْتِهِ مُهاجِراً إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ یُدْرِکْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً (سوره نساء (4) آیه 100)
ما که مردمان جاهلى را بعید معیب (دارای عیب) مى دانیم براى این جهت است که روششان غلط بود. اگر کسى، پیغمبر حالا آمد و این پیغمبر را نشناخت یا از او تبعیت نکرد یا اسلام آورد ولى ایمان نداشت یا ایمان داشت ایمانش آن طورى که باید و شاید رهبر او نبود یا آن طورى که باید و شاید پیروى واقعى از آنها نکرد این عین همان مردمان جاهلى مى ماند. مردمان جاهلى یک افراد خاصّى نبودند که خداوند به خصوص آنها نظر غَضَب داشته باشد و به افرادى که بعد اسلام مى آوردند در زمان پیغمبر اینها یک تافته جدا بافته اى باشند و نزد او، آن نظر رحمت و غضب نسبت به همه على السویه است.
آن کسى که در زمان جاهلى بوده و در گرفتارى آراء و أهواء نفسانى بوده آن مورد سرزنش و مؤاخذه است به واسطه پیروى از هواى نفس، و الّا در آن زمان هم اگر کسى در زمان جاهلى بود ولى دنبال حق مى گشت و از آراء و افکار أهواء خود تبعیت نمى کرد مثل سلمان فارسى دیگر، سلمان فارسى خوب در زمان جاهلى بود چقدر دنیا را گشت تا اینکه بالآخره آمد به مدینه و خدمت پیغمبر رسید، چقدر خون دل خورد. مى گویند سلمان سیصد سالش بود از پیغمبر دویست و پنجاه سال عمرش بیشتر بود قبل از اینکه پیغمبر به دنیا بیاید دویست و پنجاه سال از بزرگان مؤبدان مؤبد بود و فلان بود و دنیا را سیر کرده، گم شده داشته دیگر. حالا اینکه اگر هم در همان زمان مى مُرد به پیغمبر هم نمى رسید اینکه به مُردن جاهلى نمرده چون این دنبال حقّ مى گشت؛ من خرج من بیته و لم یصل إلى الله و رسوله بله؟ (وَ مَنْ یَخْرُجْ مِنْ بَیْتِهِ مُهاجِراً إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ یُدْرِکْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً)
اگر سلمان قبل از اینکه به پیغمبر برسد دنبال پیغمبر بود این مى مُرد این باز هم چیست؟ به مُردن مردمان جاهلى که نمى مُرد. این در راه وصول به پیغمبر و خدا بود (ثُمَّ یُدْرِکْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ) اگر کسى هم در زمان اسلام دنبال پیغمبر نباشد، دنبال امام نباشد، حرف آنها را گوش نکند و اینها با آراء شخصى خودش مراجعه کند، به أهواء شخصى خودش مراجعه بکند، این مانند افرادى است که در زمان جاهلى بودند. (منبع: متن بیانات تفسیرى علامه طهرانی اعلی الله مقامه، ص: 79، نرم افزار کیمیای سعادت)