گوهر معرفت
عرفان و اخلاق کاربردی بر مبنای قرآن و عترت

خرافات، دوری از حق و حقیقت و عین جهل است! یکی از خرافاتی که متاسفانه هر سالی که می گذرد بیشتر به آن دامن زده می شود مساله سیزده بدر رفتن است مرحوم علامه طهرانی رضوان الله تعالی علیه درباره خرافات و مخصوصا سیزده بدر تعبیری بس عجیب دارند که در ادامه می آید

بسم الله الرحمن الرحیم

چوبِ جهل (تعبیر عجیب علّامه طهرانی از رسم سیزده بدر)

منبع: سخنرانی های مرحوم علامه طهرانی رضوان الله علیه، شرح فقراتی از دعای افتتاح، ص 57 تا 63، نرم افزار کیمیای سعادت

... مردم گرفتار جهل اند و امور غیر واقعی را واقع می پندارند و بر اساس آن هم عمل می کنند. پس چوب چه چیزی را می خورند؟ چوب جهل می خورند.

می گوید: اگر کسی شب حمام برود جن ها چنین اش می کنند؛ اگر کسی روز سه شنبه ناخن بگیرد حتماً بچه هایش می میرند؛ اگر کسی در شب چهار شنبه مهمان دعوت کند چنین و چنان می شود؛ اگر کسی در شب شنبه چیزی را به عنوان تحفه برای انسان وارد منزل کند چنین و چنان می شود و ...! این حرف هایی را که عرض می کنم باور بفرمایید! اگر درخت این طور تکان بخورد این طور می شود؛ اگر آن طور تکان بخورد  آن طور می شود! و عجیب این است که بسیاری از خود ما هم مبتلای به این مسائل هستیم! و این ها عین جهل است، جهل محض!

شما خوب توجّه کنید که همین کارهای ما یک نوع بت پرستی است! این سیزده به در رفتن چیست؟ آیا با بت پرستی تفاوتی دارد؟ انسان وقتی سیزده را نحس بداند، برایش واقعا بد است! و روی این هم کار کنند و تبلیغ کنند که در روز سیزده هر کس کار کند برایش آمد ندارد! و اگر انسان در بیابان نرود و علف گره نزند، چنین و چنان میشود!

همه اینها حساب دارد، این حرفها همه حساب دارد دیگر! خدا انسان را مؤاخذه می کند که این کارها بر چه اساس و فکری است؟ پیغمبر گفته است؟ امام گفته است؟ این کدام قاعده و کدام سنت است؟ شما که مسلمان شدید و قیام برای اسلام می کنید، آخر این چه قیامی است؟! اگر این کار را بکنید آن وقت دیگر «أَشَدُّ الْمُعَاقِبِینَ فِی مَوْضِعِ النَّکَالِ وَ النَّقِمَة»؛ خدا پاداش و [ عقاب ] می دهد.

دیگر ما نباید بر کیش برهمن و بودا بخندیم در حالی که خودمان بت پرستیم !

بت پرستی یعنی انسان یک چیزی که واقعیت ندارد را بگذارد اینجا و آن را عَلَم کند و بگوید: واقعیت دارد! و پای آن بایستد و سینه بزند و بگوید که: این واقعیت دارد!

تمام امور اسلام، قرآن، پیغمبر و امیرالمؤمنین مخالف با این مسئله هستند و شیعه هم مخالف با این مسئله است. امّا مرام تسنّن، مرام یهود و مرام نصاری _ نه واقعیت دینشان _ این حرف ها را می پسندند؛ چون دین و کیش تمام آنها بر اساس موهومات و خرافات است. خرافات یعنی یک اموری که اصالت ندارد و آنها اصالت میدهند و بر اساسش کار میکنند.

امیرالمؤمنین اینطور نیست، قرآن اینطور نیست، قرآن بدترین گناهان را جاهلیّت می شناسد.

جاهلیّت یعنی آدابی که انسان از روی جهل و کوری و نابینایی عمل می کند. مشرکین قریش قبل از اسلام از روی جهل، مؤدّب به آدابی بودند: بت پرستی می کردند، دور خانه کعبه سوت می کشیدند و طواف می کردند یا عریان طواف می کردند، یا چنین و چنان؛ و اینها همه از آداب جاهلیّت است، و قرآن که آمد، گفت: این جاهلیّت است، وقتی که شما اسلام آوردید دیگر به جاهلیّت عمل نکنید! آنها مال جهل بود و الان عالم، عالم نور است.

ما دنبال رحمت و عفو پروردگار رفتیم و پروردگار در مقابلش ارحم الرّاحمین بود و همه این سربلندی، عزّت، عظمت و شوکت بر این اساس بود. آن وقت اگر انسان بیاید نتیجه را از اینجاها به دست بیاورد و نتیجه این بشود که دوباره همان آداب جاهلی، نوروز، مهرجان و آن آداب هفت سین، سمنو، سیزده و امثال اینها روی کار بیاید؛ و عید فطر و عید قربان و اینها همه از بین برود و دیگر در همان حوزه ها و زوایای تاریخ برای ما از نقطه نظر اسم باقی بماند، در اینجا به دنبال «أَیْقَنْتُ أَنَّکَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ فِی مَوْضِعِ الْعَفْوِ وَ الرَّحْمَةِ»، «وَ أَشَدُّ الْمُعَاقِبِینَ فِی مَوْضِعِ النَّکَالِ وَ النَّقِمَةِ» می آید.

«إِنَّ اللَّهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَومٍ حَتّىٰ یُغَیِّروا ما بِأَنفُسِهِم»، یعنی اگر ما، ما بالأنفس را تغییر دادیم، خدا هم تغییر می دهد؛ اگر ندادیم، نه. اگر ما بالأنفس را خوب کردیم، خدا از بالا و پایین برای ما نعمت و رحمت می بارد؛ اگر نه، ما بالأنفس را با خدا درست نکردیم و تغییر آن طرفی دادیم، خدا هم بر ما نقمت و غضب می بارد.