الله. السلام علیک یا ابا عبد الله. سلام علیکم و رحمه الله ببخشید استاد. اگه مصلحت میدانید میخواستیم در جلسات بین الطلوعین (حضرت سید الشهدا )شرکت کنیم. البته حقر قم هستم و آدرسی از جلسات شما ندارم پاسخ از حجة الاسلام حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی
علیکم السلام حقیر جلسه ای در قم ندارم اما قابل عرض می دانم که بگویم همه مجالس سیدالشهداء علیه السلام قابل احترام است همه عزاداران حضرت قابل احترام اند، اما بهره انسان آنجایی بیشتر است که آن جلسه و روضه و سخنرانی برایش فهم و معرفت بیاورد حضور افراد با اخلاص و از روی محبت باشد. جلسه ای که محصولش یک شور و حال آنی نباشد بلکه بعد از جلسه انسان علاوه بر آنکه در قلبش احساس سبکی و نورانیت دارد یک تحول و اثری را ببیند بطوری که بر اساس مطالب و آنچه ظاهرا و باطنا دریافت کرده این اثر در ظاهر او یعنی در گفتار و رفتار و تعاملش با افراد نمایان شود به به از این جلسه، این جلسات خوب است برای آخرت هم زاد می خواهیم هم مرکب و راحله زاد آن اعمال ناچیز است که یک چیزی باید اینها را با خود ببرد که راحله است مرکب است این مرکب جز محبت به خدا و اولیاء خدا نیست حال این جلسات باید هم توشه باشد هم راحله، مجلسی خوب است دوستانی خوبند که انسان را زنده کنند جلسه ای که در آخر احساس نفع و بردن کنید و با خود بگویید اگر نیامده بودک چقدر ضرر کرده بودم و مطالب و معارفی را از دست داده بودم
عزیز من وقتتان را پای منبر و جلسه و سخنرانی بگذارید که جان داشته باشد روح و معنا داشته باشد انسان را از تعلقات و تکثرات بکند و به حقیقت و به نور توحید و ولایت متصل کند جلسه ای که در بازگشت احساس کنید انگار در محضر خود امام حسین علیه السلام بودید اینجاست که دیگر در باطن حسرت نبودن در کربلا را ندارید گرچه در ظاهر آن حضور یک فیض عظمائی بوده که مقدر شده بوده که برای همان افراد بوده باشد. اما این مقدار برای ما باقی است که واقعا ببینیم اگر الان کربلایی برپا باشد که هر روز عاشورا و کربلاست آیا ما در کدام سپاهیم؟ اینکه دلمان چه می خواهد مهم نیست اینکه اگر بر اساس میزان حق تقسیم کنند کجاییم؟ این مهم است! جلسات معرفتی باید انسان در این حال ببرد انشا الله.
مناسب این کتیبه را مزین کنیم به این روایت نورانی که شخصی می گوید: من خدمت امام باقر علیه السّلام بودم که حمران بن اعین بر او وارد شد و چیزهائى از او پرسید و چون خواست برخیزد،به امام باقر علیه السّلام عرض کرد: ما خدمت شما مى‌رسیم و از نزد شما بیرون نمى‌روم تا دل ما نرم شود و دلها در تسلى و آرامش قرار گیرند و آنچه که از مال و دارائى در دست مردم است در نظر ما بى ارزش باشد سپس از نزد شما که بیرون مى‌رویم پیش مردم و تجّار، دنیا دوست مى‌شویم؟ می گوید: امام باقر علیه السّلام در پاسخ فرمود: همانا این دلهاست که گاهى سخت و سرکش باشند و گاهى هموار و راهوار، سپس امام باقر علیه السّلام فرمود:اما اصحاب پیامبر صلّى اللّه علیه و اله روزی همین مطلب را به ایشان گفتند که: یا رسول اللّه! ما از نفاق بر خود مى‌ترسیم پیامبر صلّى اللّه علیه و اله فرمود که چرا از آن ترس دارید؟گفتند: تا در خدمت شما هستیم و شما به ما یادآورى مى‌کنید و ما را به آخرت تشویق مى‌کنید، از خدا مى‌ترسیم و دنیا را فراموش مى‌کنیم و در آن بى رغبت مى‌شویم تا آنجا که گویا آخرت و شب دوزخ را با چشم خود مى‌بینیم و این زمانى است که در خدمت شما هستیم ولی همینکه از نزد شما بیرون مى‌رویم و به خانه‌هاى خود برمى‌گردیم و بوى فرزندان مى‌شنویم و نان‌خوران و خانواده را مى‌نگریم و نزدیک است از آن حالى که در خدمت شما داشتیم برگردیم و تا آنجا که گویا هیچ عقیده و ایمانى نداریم، آیا شما هم از اینکه این تغییر وضع، نفاق باشد،بر ما ترس دارید؟ رسول خدا صلّى اللّه علیه و اله در پاسخ آنها فرمود: هرگز، این بددلی ها نیرنگ‌هاى شیطان است که به وسیلۀ آنها شماها را به دنیا تشویق مى‌کند، اما به خدا سوگند اگر شما بر همان حالى که براى خود شرح دادید پیوسته بمانید،هر آینه فرشته‌ها با شما دست مى‌دهند...
حقیر چند کلامی را در رابطه با مجالس معرفتی و دینی بر اساس سیره مرحوم علامه طهرانی اعلی الله مقامه الشریف تحت عنوان خلوت دل (أهمّ آداب مجالس دینی و جلسات دعا و ذکر در سیره اولیاء الهی) نوشتم که در صورت تمایل مراجعه می نمایید