با سلام.اینجانب نزدیک به بیست و یک سال است که ازدواج کردم و با وجود معالجات پزشکی و دعا و نذر و نیاز به درگاه خداوند بچه دار نشدیم . در آخرین مراجعه به پزشک گفت باید از اسپرم اهدایی یا جنین اهدایی استفاده کنید.اما من هر چه با خودم کلنجار رفتم وجدانم قبول نکرد(با وجود اینکه همسرم رضایت داشت چون خیلی دوست داشت بچه دار شویم) که از اسپرم یا جنین کس دیگری برای بچه دار شدنم استفاده کنم.چون معتقدم که اگر خدا میخواست برایش کاری ندارد ما هم مثل بقیه می توانستیم بچه خودمان را داشته باشیم . کارم درست بود یا نه؟ آیا آزمایش الهی است؟
با اینکه دکترها از ما قطع امید کردند با وجود این من هنوز امید دارم منتظرم که خداوند آرزوی ما را هم برآورده کند و همچنان دعا می کنم ولی بعضی وقتها نا امید می شوم چون سنم بالا رفته(۴۷ساله) وبه سرم میزند که دیگر دعا نکنم. وقتی سوره های قرآن مانند سوره آل عمران . مریم .حجرات و انبیا را می خوانم باز هم دعا میکنم. و امیدوار میشوم بعد با خودم میگوم که آنها پیامبر و معصوم و مستجاب الدعوه بودند من بنده گنهکاری بیش نیستم که مانند آنها دعایم مستجاب شود نمی دانم چکار کنم لطفا راهنمایی کنید در ته قلبم امید دارم ولی وقتی به سن و سالم نگاه میکنم باز هم نا امید می شوم. التماس دعا دارم لطفا ما را دعا کنید با تشکر
پاسخ از حجت الاسلام حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی
هو العلیم. علیکم السلام؛ طبق تصریح آیات قرآن داشتن فرزند هدیه خداونی است حتی در جنسیت او هم این معنا آمده است از طرفی نداشتن فرزند از ابتلائات و سختی هایی است که آن هم هدیه خداوند است که اگر حقیقتا از نگاه بندگی و عبودیت به حیات و مسیر تکاملی خود در دنیا نگاه کنیم که همه چیز بر محور اراده خداوندی است و خدای ما آن خدایی است که وقتی خلق کرده خودش تربیت و هدایت را هم بر عهده گرفت آنگاه می یابیم که از منظر تربیتی قرآن که ادبستان خداوند است برخی با هدیه فرزند مورد ابتلاء قرار می گیرند و از این راه به تعالی و رشد و معرفت تام می رسند و برخی با هدیه صبر و تسلیم از ناحیه خدا مورد امتحان قرار گیرند و از این راه به معرفت و تعالی میرسند اما در عین حال به ما دستور دادند که از معالجه از حیث ظاهر و دعا از حیث باطن غفلت نکنیم اما نتیجه را هر چه هست قبول کنیم و بدان راضی باشیم یعنی به درمان روی می آوریم و در دعا طلب می کنیم اما عاقبت را به خدا واگذار می کنیم به فرمایش استادنا المعظم حضرت علامه طهرانی رضوان الله تعالی علیه هر چه بادا باد
بله درست است داشتن فرزند یا خیلی امور حلال بالاتر از هدیه اصلا سعادت است اما اینطور نیست که نداشتنش بی سعادتی است باید یقین کنیم و باور داشته باشیم که اصل ظرف سعادت و سعید بودن در آخرت است در آن طرف است پس بنابراین ما باید فکر خود را تصحیح کنیم، یعنى آن چرا که واقعیت است و تحت اراده و مشیت الهی است او را در ذهن خود جایگزین اعتباریات و اوهام و تصورات و خواستن های خود کنیم و آن اعتباریات را بیرون بریزیم، آنچه را که ما او را سعادت مىدانیم چه بسا ممکن است که در آن طرف برای ما سعادت نباشد، و آنچه که در آن طرف سعادت است چه بسا ممکن است در این طرف غیر سعادت و فلاکت به حساب بیاید به عبارت دیگر سعادت ما هدایت ما در صلاح ما از ناحیه خداست حال این سعادت همراه با مثلا داشتن فرزند است و گاهی با نداشتن فرزند که چقدر مناست این مقام است آن دعای حضرت موسی سلام الله علیه که وقتی که در تنگنا و فشار و نیاز قرار گرفته بود عرضه داشت رب انی لما انزلت الی من خیر فقیر خدایا من محتاج همان خیری هستم که تو برایم صلاح می دانی یعنی انسان نباید دعا را محدود کند و حد بزند به خواست خودش بلکه باید آن را به خواست الهی واگذار نماید که یقینا خواست خدا بی نهایت است همراه با عافیت است و سعادت در آخرت را هم به همراه دارد
نکته ای را برای آرامش جانتان تاکید کنم که اینطور گمان نشود که کسی که فرزند دارد مال دارد خانه دارد عزت دارد خدا به او روی آورده و کسی که اینها را ندارد مورد امتحان است ابدا اینگونه نیست طبق صریح قرآن هم کسی که فرزند دارد مورد امتحان است هم آن کسی که ندارد هم کسی که مال دارد مورد ابتلاء قرار می گیرد هم آنکسی که ندارد یعنی هر دو طرف قضیه مورد امتحان حساب می شود پس برتری با داشتن نیست برتری با موفقیت و سربلندی از هر دو امتحان است. فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ ﴿15﴾ وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ ﴿فجر/16﴾
و این را بدانیم نعمت دادن خدای متعال از روی کرم و امتحان است و ندادنش هم باز از روی کرم و امتحان است وقتی از امام کاظم سلام الله علیه سؤال کردند که اینکه می گویند خدا کرم دارد و جواد است یعنی چه؟ فرمود: فَهُوَ الْجَوَادُ إِنْ أَعْطَى وَ هُوَ الْجَوَادُ إِنْ مَنَع، جود و کرم خدا با بشر متفاوت است مردم بدهند جوادند ندهند نیستند اما خدا داد جواد است، نداد هم جواد است، معلوم می‌شود آنجا که نمی‌دهد، کمال و سعادت و خیر شما در آن است.
پس تکلیف ما در قبال جود او پذیرش است صبر است و مىگویند دست نباید به کارى بزنى و باید صبر کنى و تحمل کنى ولو به هر جا مى خواهد قضیه برسد
روی این جهات اولا ناامید از رحمت خدا نباشید خدای متعال کسانی را در قرآن نام برده که در سنین بالا و در ناامیدی دارای فرزند شدند ثانیا از حیث ظاهر درمان را ادامه دهید ولی به این مطلب خطیر توجه داشته باشید که انجام عمل اهداء اسپرم و جنین چه همسر و یا خودتان راضی باشید یا خیر این مساله نیاز به یک اجازه شرعی از ناحیه مجتهد دارد که در این میان بین اهداء اسپرم و جنین فرق است اهداء اسپرم جایز نیست و برخی آن را حرام و برخی فرزند متولد شده را شبه زنا می دانند اما اهداء جنین شرعا مانعی ندارد اما این مسلم است که این جنین فرزند شما نخواهد بود بلکه متعلّق به آن زوج اصلی است
و ثالثا از حیث باطن این اعمال را انجام دهید
- این سه آیه را در سجده در نمازها واجب یا مستحب بخوانید
آیه رَبِّ هَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ ذُرِّیَّةً طَیِّبَةً ۖ إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعَاءِ
آیه رَبِّ هَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ وَلِیّاً رَبِّ لَا تَذَرْنِی فَرْداً وَ أَنْتَ خَیْرُ الْوَارِثِینَ
آیه أَفَرَأَیْتُم مَّا تُمْنُونَ *أَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ
- این دعا را بعد از نمازها بخوانید : اللَّهُمَّ لَا تَذَرْنِی فَرْداً وَ أَنْتَ خَیْرُ الْوَارِثِینَ وَحِیداً وَحْشاً فَیَقْصُرَ شُکْرِی عَنْ تَفَکُّرِی بَلْ هَبْ لِی عَاقِبَةَ صِدْقٍ ذُکُوراً وَ إِنَاثاً آنَسُ بِهِمْ مِنَ الْوَحْشَةِ وَ أَسْکُنُ إِلَیْهِمْ مِنَ الْوَحْدَةِ وَ أَشْکُرُکَ عِنْدَ تَمَامِ النِّعْمَةِ یَا وَهَّابُ یَا عَظِیمُ یَا مُعَظَّمُ ثُمَّ أَعْطِنِی فِی کُلِّ عَافِیَةٍ شُکْراً حَتَّی تُبْلِغَنِی مِنْهَا رِضْوَانَکَ فِی صِدْقِ الْحَدِیثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ وَ وَفَاءٍ بِالْعَهْدِ
- سه روز بعد از نماز صبح و بعد از نماز عشا هفتاد مرتبه « سبحان الله» و هفتاد مرتبه « استغفرالله» و یک مرتبه این دعا را بخواند استَغِرُوا رَبِّکُم اِنَّهُ کانَ غفّارا یُرسَلُ السّماءُ عَلَیکُم مِدرارا وَ یُمِدُّکُم بِاَموالٍ وَ بَنینَ وَ یَجعَلُ لَکُم جَنّاتٍ وَ یَجعَلُ لَکُم اَنهارا
البته بهتر است زن و شوهر هر دو بر انجام این دستورات مداومت داشته باشند