گوهر معرفت
عرفان و اخلاق کاربردی بر مبنای قرآن و عترت

سلام علیکم خدمت استاد گرامی سوالی داشتم از محضرتون لطفا پاشخ جامعی بفرمایید همینطور که از قرائین معلومه ان شا الله شمیم ظهور به مشام میرسه فقط سوال این هست آیا در هنگام ظهور و تلاش حضرت برای برپایی حکومت الهی آیا همه کارا متوقف میشه؟؟مثلا دیگه کسی در این مدت سر کار نمیره یا ادارات تعطیل میشن؟یا با توجه به حوادث ظهور چه اتفاقاتی میفته؟

یا آیا هر کسی توفیق درک این زمان مقدس را پیدا کرد میتونه با عنایت حضرت جزو یاری کنندگان حضرت باشه؟ لطفا پاسخ جامعی بفرمایید پاسخ از استاد حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی

هو العلیم

علیکم السلام و رحمة الله در مورد تاریخ قطعی ظهور روایات تاکید دارند که هر کسی که وقتی مشخص را تعیین می کند دروغگوست و باید او را تکذیب نمود چنانچه در روایت است که وقت قطعی ظهور در نزد خداست فإنّه إلَى اللَهِ و کَذَبَ الوَقَّاتونَ، و لذا معیّن‌بودن و تعیین‌نمودن وقت ظهور باطل مى‌باشد اما در اینکه ظهور حضرت ولی عصر ارواحنا نزدیک و قریب الوقوع است شکی نیست و بشارت به این قربت منافاتی با عدم جواز تعیین وقت ندارد

سیدنا الاستاد حضرت علاّمه طهرانی قدّس‌سرّه می فرمودند: ظهور موفور السّرور حضرت بقیّة‌اللـه‌ الأعظم أرواحنالتراب‌ مقدمه‌ الفداء قریب‌الوقوع است و منظور از این قرب، قرب حقیقى است؛ یعنى در فجر صادق صبح ظهور به ‌سرمى‌بریم و باید سالکین إلى‌اللـه خود را براى این امر بیش از پیش آماده نمایند.

و قریب به این مضمون را از حضرت آیت الله حسن زاده آملی حفظه الله شنیدم که می فرمودند: ما در بین الطلوعین ظهور هستیم.

فرزند ارشد مرحوم علامه نقل در کتاب نور مجرد می نویسند: حقیر از مرحوم جدّ مادریمان مرحوم حاج آقا معین شیرازى (ابو الزوجه علامه طهرانی و از شاگردان مرحوم انصاری همدانی) تغمّده‌اللـه برحمته و مرحوم آقاى بیات رحمت‌اللـه و نیز کسانى دیگر که از محضر پر فیض مرحوم آیت‌اللـه حاج شیخ محمّدجواد أنصارى همدانى قدّس‌اللـه‌نفسه‌الزّکیّه بهره‌مند شده‌اند، بدون واسطه شنیده‌ام که روزى در محضر ایشان از ظهور امام زمان علیه‌السّلام پرسیدند، حضرت آقاى أنصارى اشاره کردند به فرزند مکرّمشان جناب حسن آقاى أنصارى أطالَ‌اللَـهُ‌بقاءَه و فرمودند:

«این حسن آقاى ما خدا به او عمر مى‌دهد و زمان ظهور امام علیه‌السّلام را إدراک میکند!»

و جناب ایشان الآن بیش از شصت سال عمر دارند.

و نیز درباره عثمان بن عنبسه یعنى همان سفیانى سؤال مى‌کنند و ایشان مى‌فرمایند:

«سفیانى الآن هفده سال دارد!»

بنابراین اگر صدور این کلام از حضرت آقاى أنصارى در سال آخر عمر ایشان یعنى سنه ۱۳۷۹ هجرى قمرى باشد، تا این زمان حدود پنجاه سال مى‌گذرد؛ یعنى سنّ سفیانى الآن، حدود هفتاد سال است و این أمر بدین معناست که در آستانه ظهور هستیم.

اما در پاسخ به پرسش جنابعالی باید گفت که مساله غیبت و ظهور حضرت در جریان سیر طبیعی عالم ملکوت و ناسوت یعنی همین عالم دنیاست بنابراین همانطور که در غیبت حضرت امور عادی بشری از تحصیل و کسب و معاش و غیره تعطیل نبوده و حضرت همچون خورشید پشت ابر دارای افاضه لحظه به لحظه به تمامی عالم وجود بوده و هستند که اگر یک سر سوزن عنایت ولایی حضرت برداشته شود تمام کون و مکان متلاشی می شود که اگر نازی کند از هم فرو ریزند محمل ها، همینطور است در هنگام ظهور تنها فرقی که دوران ظهور با غیبت دارد در ظهور امام است نه در حضور امام یعنی در اصل امامت و ولایت هیچ فرقی بین غیبت و ظهور نیست بلکه فرق فقط در این است که مردم از مشاهده و حضور ظاهری امام و آثار آن بهره مند می گردند همانگونه که از وجود ذی جود پیامبر و ائمه اطهار علیهم السلام در زمان حیاتشان بهره مند بودند حال آیا در زمان مثلا امیر المومنین علیه السلام وقتی حضرت به سفر می رفتند یا در منزل بودند بعد به میان جامعه بازمی گشتند کسب و کار تعطیل می شد؟

بله فرق بین دوران ظهور با غیبت آنچه که هست تازه برای عوام از مومنین و مردم است اما کسانی که در زمان غیبت یکی از اولیای الهی را ادراک کردند آن ولی الهی که باب الله است و در عالم ولایت با نفس امام زمان علیه السلام متحد است و دیگران از آن باب وارد بر عالم توحید و معرفت شده اند دیگر ظهور چه فرقی برای آن دارد؟

مرحوم سیدنا الاستاد علامه طهرانی کرارا می فرمودند:

عمده فائده ظهور برای مومنان غیر سالک و یا سالکینی است که به محضر انسان کامل نرسیده اند اما مومن سالک که روح او با روح اولیاء الهی همانند آقای حداد متصل است و از آنان پیروی می کند مانند کسی است که گویا در روزهای ابری از ابرها فراتر رفته و به خورشید دست یافته است. حال آیا می توان گفت خورشید که همان وجود امام زمان است برای این شخص در پشت ابرها پنهان بوده است؟

و از همین روست که در بعضی روایات داریم کسی که حضرت عبد العظیم حسنی را زیارت کند کأن خود سید الشهدا علیه السلام را زیارت کرده است این مساله حتی در زمان حیات حضرت عبد العظیم حسنی هم صادق است

آری مومنان و کسانی که دستشان به یکی از اولیای الهی رسیده دیگر غیبت و ظهور برایشان یکی است یعنی همیشه در حال حضور و ظهور هستند مانند کسی که در عصر ائمه علیهم السلام بوده است.

باز این سوال مطرح است آیا برای چنین کسانی کار و کسب و غیره تعطیل است؟ که باید گفت ابدا اینگونه نیست

پس ظهور حضرت مطابق با قانون طبیعی این عالم برنامه ریزی شده و نه تنها با امور عادی منافاتی ندارد و آنان را به تعطیلی نمی کشاند بلکه با اهتمام و جدیت تمام امور لازم یک جامعه بشری دنبال می شود

بله در اینکه این امور به مقتضای تشکیل حکومت عدالت محور و انسانی و الهی و رو به کمال امام زمان علیه السلام بر محوریت توحید و ولایت از یک ممشای صدق و خلوص و محبت اصلاح می گردد و ناخالصی ها از بین می رود شکی نیست.

علوم بر اساس نیاز و اقتضای کمال انسانی و الهی تعدیل می شود که لازمه اش اصلاح و تغییر است نه تعطیلی.

اما در مورد اینکه چه کسانی توفیق درک زمان ظهور را پیدا می کنند باید گفت: آنچه مهم است و در مقالات متعددی از این حقیر و از حضرت علامه ذکر گردیده مساله ادراک مقام ولایت حضرت بر اساس مقام بندگی و تهذیب و طهارت و خلوص نفس است یعنی تبعیت از قرآن و عترت تا رسیدن به کمال که این راه الان هم باز است عرض شد آنچه مهم است ادراک حضور امام است نه ظهور و الان امام زمان حاضر است و وجود دارد و ناظر بر ماست و تمام عالم به یمن وجودش پابرجاست

در روایت است که هنگام ظهور دو فریاد و بانگ به آسمان بلند می شود که اولی از جبراییل و دومی از شیطان است

در لیله جمعه بیست‌وسوّم ماه رمضان، ناگهان فریاد جبرئیل علیه‌السّلام در آسمان و زمین طنین مى‌اندازد و حضرت قائم علیه‌السّلام را به نام مبارک او و پدر بزرگوارش مى‌خواند! اهل مشرق و مغرب از مهابت و شکوه این صیحه آسمانى، هراسان مى‌شوند و رعب و ترس بر قلب‌ها حاکم میگردد و دختران جوان در سرا پرده‌هایشان از ترس، جزع و فزع مى‌کنند. از پى این فریاد، در پایان روز، صداى شوم إبلیس، در زمین مى‌پیچد و با شعار: إنَّ فُلانًا قُتِلَ مَظْلومًا شکّ و تردید را در دل‌هاى مریض و نااستوار مى‌اندازد؛ لِیَمیزَ الخَبیثَ مِنَ الطَّیِّبِ.

امام صادق علیه‌السّلام مى‌فرمایند:

صداى أوّل، فریاد جبرئیل علیه‌السّلام است که بشارت ظهور و فرج را مى‌دهد و از پى آن بروید و مبادا در حلقه فتنه فریاد دوّم گرفتار شوید.

حال کسانی که به دنبال ندای اول بروند نجات یافته توفیق ادراک ظهور حضرت را پیدا می کنند و کسانی که به دنبال ندای دوم بروند از این توفیق محرومند

سوال این است که چه کسانی به دنبال ندای اول می روند و نجات می یابند و چه کسانی به دنبال ندای دوم؟ که در جواب گوییم کسانی که در زمان غیبت به دنبال ندای قرآن و رسول خدا دل را آشنا کردند و در حقیقت دنبال ندای حضور ولایی امام زمان علیه السلام بودند و با انجام واجبات و ترک محرمات و توجه به حدود الهی و رضای خدای متعال حرکت می کردند ندای اول آنها را جذب می کند چرا که سنخیت برقرار است یعنی لازمه ادراک ظهور ادارک حضور در زمان غیبت است که قطعا برای سالکین راه خداست برای مومنین واقعی است برای کسانی است که توجه تام به مراقبه نفس و طهارت قلب داشتند و از مسیر بندگی خارج نشدند و ممشای ائمه را مد نظر قرار دادند و اما کسانی که گوششان در زمان غیبت پر از حرام است قلب پر از حرام است سنخیتی با ندای جبراییل نداشته باشند که ندای جبراییل دستورات قرآن است دستورات اسلام و دین است و از طرفی سنخیت دارند با شیطان و وساوس و القائات شیطان و قلب و ظاهر و باطن خود را با گناه و مجالس گناه آمیخته کردند و نتوانستند از لذات گناه و هوای نفس و شهوت پرهیز نمایند خب معلوم است که همچنان ندای شیطان برایشان جلوه گری کند و به جهت همان سنخیت و آشنایی به دنبال او حرکت نمایند

نکته دیگری را که شایان ذکر می نمایم این است که خیلی ها گمان می کنند بهترین یاران حضرت آن 313 نفرند و ادراک حضرت و در رکاب ایشان بودن از جمله آن 313 نفر بودن است که با توجه به فرمایشان بزرگان مخصوصا سیدنا الاستاد باید عرض کنم که اصلا اینگونه نیست که بهترین یاران حضرت آنان باشند و اگر کسی جزو آنان نبود توفیق ادراک ندارد آنچه مسلم است آنان از بهترین افراد هستند و از خواص حضرت که حتی عده ای را زنان تشکیل می دهند که ویژگی آنان برخورداری از بعضی مهارت هاست و چه بسا اولیایی باشند که بسیار بسیار مقامی بالاتر از آنان باشند اما جزو آنان هم نباشند پس اینکه گمان می شود یا باید جزو 313 نفر بود یا اینکه دیگر بهره ای نیست توهّمی بیش نیست.

سیدنا الاستاد همیشه به شاگردان خود توصیه می کردند که قبل از اینکه برای فرج ظاهری حضرت که ظهور ایشان است دعا کنید برای فرج باطنی یعنی ادراک مقام ولایی و توحیدی حضرت دعا کنید که دیگر ظهور و غیبتش یکی است

بنابراین مهم این است که وجود حضرت باید برای ما حاضر باشد نه ظاهر که دیگر فرقی ندارد که در ظاهر باشد یا نباشد

آیا وجود حاضر غایب شنیده ای

او در میان جمع خودش جای دیگر است