گوهر معرفت
عرفان و اخلاق کاربردی بر مبنای قرآن و عترت

طبق (مقالۀ "سحر نزدیک است") گفته شده ایت الله انصاری گفتن سفیانی وجود دارد و فلان قدر سنشونه. اولا این مطلب ایا صحت داره ودر کتابی نوشته شده یا اینکه شنیده شده؟ ثانیا اگر درست هست اگر این حرف مربوط به ایشون باشه اگر ایشون ولی کامل خدا باشن باید حرفشون بالاتر از بدا باشه درسته؟  پاسخ از حجت الاسلام حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی

طبق (مقالۀ "سحر نزدیک است") گفته شده ایت الله انصاری گفتن سفیانی وجود دارد و فلان قدر سنشونه. اولا این مطلب ایا صحت داره ودر کتابی نوشته شده یا اینکه شنیده شده؟ ثانیا اگر درست هست اگر این حرف مربوط به ایشون باشه اگر ایشون ولی کامل خدا باشن باید حرفشون بالاتر از بدا باشه درسته؟ 

پاسخ از حجت الاسلام حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی

هو العلیم. پاسخ سوال اول: سند این مطلب در همان مقاله ذکر شده و ابهامی ندارد. پاسخ سوال دوم: مرحوم آقای انصاری همدانی اعلی الله مقامه به تصریح بزرگان و بر اساس ملاکات و شواهد قطعا از اولیای کامل الهی بودند و آنچه ایشان فرمودند یک حدس و گمان و پیش بینی از روی ظن و گمان نبوده بلکه ایشان بر همان چیزی که در علم پروردگار محفوظ است اطلاع داشته و بر اساس آن خبر دادند.

توضیح مطلب آنکه:

«بدا» در لغت به معناى ظهور بعد از خفاست و در قرآن نیز به همین معناى لغوى نیز استعمال شده است: «و بدا لهم من الله ما لم یکونوا یحتسبون» و در اصطلاح بعضی از علما، بداى در تکوین، نظیر نسخ در تشریع است، و به معناى جدید شدن «راى» است.

باید دانست که بدا و نسخ واقعى از ناحیه خداوند محال است، چون لازمه آنها، مسبوق شدن علم خدا به جهل است و خداوند منزّه از جهل است. چنانچه امام صادق علیه السلام می فرمودند: انّ الله لَم یَبدُ له من جهل؛

(همانا خداوند بدایى به خاطر جهل برایش نیست.)

آنچه در مورد خداوند قابل تصور است، بدا و نسخ ظاهرى است؛ یعنى پدیدار ساختن امرى براى مردم که در گذشته بر ایشان پنهان بوده است که این امر را خداوند از ازل می ‌دانسته و از همان آغاز به همین شکل جدید که پدیدار گشته مقدّر داشته است، ولى به جهت مصلحتى که مقام تکلیف آن‌ را ایجاب می‌کرد براى مدتى آن ‌را از مردم مخفى داشته و سپس در موقع خود آشکار نموده است و این معنا معقول و پذیرفته است. آیه شریفه: «لِکُلِّ اَجل کِتابٌ. یمحو الله ما یشاءُ و یُثبِت و عِندهُ اُمُّ الکتابِ»؛ براى هر زمان و دوره‌اى کتاب و قانون است. خداوند هر چه را بخواهد محو یا اثبات می‌کند و اُم الکتاب تنها نزد او است، صریح ‌ترین آیه در رابطه با شان تغییر در تقدیر؛ یعنى بدا است.

مقصود از ام الکتاب، همان لوح محفوظ است که همان علم ازلى الهی است که مقدّرات در آن ثابت و غیر قابل تغییر است و نکته مهم آنکه جز خدا و اولیای الهی کسی بر این معلومات مطلع نیست.

پس تغییر بر حسب مصالح و مقتضیات زمان و مکان و... در لوح محو و اثبات سارى و جارى است. به خلاف لوح محفوظ (علم ازلى الهی) که تغییر پذیر نیست. پس همه موجودات دو جهت دارند، یک جهت تغییر که از این جهت دستخوش مرگ و زندگى، زوال و بقا، و انواع دگرگونی‌ ها می ‌شوند و یک جهت ثبات، که از آن جهت به هیچ وجه دگرگونى نمی‌پذیرند و بدا در همان قسم اوّل است.

در نتیجه همانگونه که بدا در علم خدای متعال راه ندارد در علم اولیای الهی هم راه ندارد. لذا هر واقعه‌ اى، از جمله ظهور حضرت بقیّة ‌اللـه در لوح محفوظ داراى أمد معیّنى است و أولیائى که به لوح محفوظ متّصلند و به کمال رسیده ‌اند همچون مرحوم أنصارى قدّس‌سرّه، اگر اراده کنند از آن اطّلاع مى‌ یابند.