گوهر معرفت - عرفان و اخلاق کاربردی

پایگاه نشرِ علوم و معارف، تحت إشراف حجة الاسلام حاج شیخ محمّد شاهرخ همدانی از شاگردان علامه آیت الله حاج سیّد محمّدحسین حسینی طهرانی ره

پایگاه نشرِ علوم و معارف، تحت إشراف حجة الاسلام حاج شیخ محمّد شاهرخ همدانی از شاگردان علامه آیت الله حاج سیّد محمّدحسین حسینی طهرانی ره


پرستار،  دست مهربانی خدا

چقدر پسندیده است که در طول سال روزی اختصاص داده شده تا از قشری ملکوتی و آسمانی به نام پرستاران تجلیل گردد و چه بهتر این روز مقارن با روز ولادت حضرت زینب سلام الله علیها انتخاب گردیده است گرچه نه مقام ولایت حضرت زینب را باید محدود به پرستاری دانست و نه تجلیل از پرستاران را محدود به یک یا چند روز؛ حجت الاسلام شاهرخ همدانی سطوری را به تجلیل از پرستاران اختصاص دادند که مرور می کنیم

بسم الله الرحمن الرحیم

 

 

پرستار،  دست مهربانی خدا

 

 

منبع: سلسله مقالات تالیف حجت الاسلام حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی

 

 

عمری از جان، بپرستم شب بیماری را                        گر تو یک شب به پرستاری بیمار آیی

 

 

خدای متعال در قرآن کریم می فرماید: وَ مَنْ أَحْیاها فَکَأَنَّما أَحْیَا النَّاسَ جَمیعاً... (المائدة : 32)

 

 

(و هر کس انسانی را حیات بخشد و از مرگ نجات دهد، مثل آن است که همه مردم را حیات بخشیده است)

 

 

امام صادق‏علیه السلام یکی‏از عوامل رشد و تعالی حضرت یوسف‏علیه السلام رادر مراقبت از بیماران ذکر نموده است و می فرمایند: یکی از عواملی که موجب‏شد حضرت یوسف‏علیه السلام را فردی نیکوکاربدانند، این بود که در زندان به امر بیماران وپرستاری از آنان اهتمام می‏روزید و از آنان‏مراقبت می‏نمود. (بحار الانوار ج 12، ص 230.)

 

 

در جنگ احد دندان پیامبراسلام‏صلی الله علیه وآله‏شکست و کلاهخود برسرایشان زخم واردکرد، در آن هنگام فاطمه‏علیها السلام خون جراحت‏پیامبر را می‏شست و علی‏علیه السلام با سپرآب‏می‏آورد، چون فاطمه مشاهده کرد خون بندنمی‏آید، تکه حصیری را سوزاند و خاکستر آن‏را روی زخم گذارد تا خون بند آید.

 

 

گروهی از زنان از جمله فاطمه‏علیها السلام وبعضی از زنان پیامبر گرامی‏صلی الله علیه وآله آب و غذا بردوش حمل می‏کردند و به مجروحان جنگ‏آب می‏دادند و آن‏ها را مداوا می‏کردند. (مغازی، ج 1، ص 249)

 

 

ارزش هر کار و علمی به ارزش موضوع آن می باشد و آنچه که جز وظایف پرستار عنوان شده از با ارزشترین امور به حساب می آید. از اینرو پرستاری شغلی مقدس و ارزشمند است. از نظر فرهنگ اسلامی نیز اموری چون حفظ حیات و إحیاء، مراقبت از بیمار جهت بازگشت سلامت وتلاش در جهت شفاء بیماران و ارتقاء بهداشت عمومی از اعمال صالح اجتماعی محسوب می شود و از جهتی پرستاری نوعی تخلق به اخلاق الهی و هماهنگی با اسماء حسنای خداوند است چرا که:

 

 

اوّل مُحیی خداست

 

 

هُوَ الَّذی یُحْیی وَ یُمیتُ فَإِذا قَضى‏ أَمْراً فَإِنَّما یَقُولُ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ (غافر : 68)

 

 

(اوست خدایى که (خلائق را) زنده مى‏کند و مى‏میراند و چون به خلقت چیزى حکم نافذ و مشیّت کاملش تعلّق گیرد به محض اینکه گوید: موجود باش، بى‏درنگ موجود مى‏شود)

 

 

و از این میان هرکه شرایط احیاء را فراهم سازد کاری الهی کرده و اجرای عظیم دارد. بطوری که احیا یک شخص در فرهنگ دینی بمنزله احیاء همه عالم است وپرستار این وظیفه عظیم را متقبل شده است.

 

 

وَ مَنْ أَحْیاها فَکَأَنَّما أَحْیَا النَّاسَ جَمیعاً... (المائدة : 32)

 

 

(و هر کس انسانی را حیات بخشد و از مرگ نجات دهد، مثل آن است که همه مردم را حیات بخشیده است)

 

 

اوّل شافی خداست

 

 

یا شافی و یا وافی، یا اشفع الشافعین (دعای جوشن کبیر)

 

 

شفادهنده واقعی بیماران هم اوست و یکی از ماموران شفاء خداوند در زمین پرستار است، چرا که خدا همه کارها را از مجاری اسباب انجام می دهد.

 

 

اوّل مراقب خداست

 

 

إِنَّ اللَّهَ کانَ عَلَیْکُمْ رَقیباً (النساء : 1)

 

 

( که خدا مراقب شما و اعمال شماست‏ )

 

 

چون پرورش دهنده تکوین و تشریع است و مراقبت پرستار از بیمار کاری الهی و مورد احترام می باشد، انبیاء از این لحاظ که مر اقبان روح و روان و ایمان مردمند، نزد خدا عزیزند و والدین بویژه مادر از آن لحاظ که مراقب جسم فرزند خود است ذکر آنان در قرآن بعد از خداست و احسان به آنها مورد تاکید فراوان قرار گرفته است.

 

 

با این مقدمات باید گفت که خدا پرستار است و پرستاران را دوست می دارد.

 

 

امام صادق‏علیه السلام می فرمایند: المؤمن فی تبارهم و تراحمهم و تعاطفهم‏کمثل الجسد اذا اشتکی تداعی له سائره‏بالسهر و الحمی‏. (بحارالانوار، ج 74، ص 274)

 

 

(مؤمنان در احسان و نیکی به یکدیگر ومهرورزیدن و مهربانی به هم، مانند پیکری‏هستند که هرگاه عضوی از آن به دردآید،اعضای دیگر نیز به بی‏خوابی و تب با اوهمدردی می‏کنند.)

 

 

در روایت است که دو نفر از مسلمین از راه دور برای انجام مناسک حج ، به سوی مکه رهسپار شدند، در این سفر وقتیکه برای زیارت قبر رسول خدا صلی الله علیه و آله به مدینه آمدند، یکی از آنها در مدینه بیمار شد، و در منزلی بستری گردید، همسفرش از او پرستاری می کرد.

 

 

روزی همسفر، به بیمار گفت : خیلی مشتاق زیارت مرقد شریف رسول خدا صلی الله علیه و آله هستم ، اجازه بده برای زیارت بروم و برگردم .

 

 

بیمار گفت : تو یار و مونس من هستی ، مرا تنها مگذار، وضع مزاجی من وخیم است ، از من جدا نشو.

 

 

همسفر گفت : برادر! ما از راه دور آمده ایم ، دلم برای زیارت پر می زند، شما اجازه بدهید، زود می روم و برمی گردم ، ولی بیمار که سخت نیاز به پرستار داشت ، نمی خواست همسفرش ، به زیارت برود.

 

 

همسفر ناگزیر برای زیارت مرقد شریف رسول خدا صلی الله علیه و آله رفت و پس از زیارت ، به منزل امام صادق علیه السلام رفت و به حضور آنحضرت ، شرفیاب شد، و قصه خود و رفیق راهش را به عرض آنحضرت رساند.

 

 

امام صادق علیه السلام فرمود: اگر تو کنار بستر دوست همسفر بمانی و از او پرستاری کنی و مونس ‍ او باشی ، در پیشگاه خدای بزرگ بهتر از زیارت مرقد شریف رسول خدا صلی الله علیه و آله است .

 

 

‏پیامبرصلی الله علیه وآله در آخرین روزهای عمربابرکتشان در مسجد مدینه فرمودند: چنین‏است: «من قام علی مریض یوما و لیلة بعثه‏ الله مع ابراهیم الخلیل‏علیه السلام فجاز علی‏ الصراط کالبرق اللامع و من سعی لمریض‏ فی حاجة فقضاها خرج من ذنوبه کیوم‏ ولدته امه‏ (بحار الانوار، ج 76، ص 368)

 

 

(کسی که یک روز و یک شب پرستاری ‏بیماری را به عهده بگیرد، خداوند او را باابراهیم خلیل‏علیه السلام محشور می‏کند، پس هم‏چون درخشش برقی از صراط عبور می‏کند وکسی که در برطرف کردن نیازهای مریض‏تلاش کند و نیاز او را برآورد، همانند روزی که‏از مادر متولد شده است از گناهانش پاک‏ می‏گردد.)

 

 

علی‏علیه السلام می فرمود: شبی تب وجودم را فراگرفت وخواب را از من ربود. بدین جهت رسول‏خداصلی الله علیه وآله تا صبح نیز بیدار بود و شب را بین‏من و نماز تقسیم می‏کرد. پس از نماز نزد من‏می‏آمد و جویای حال من می‏شد و با نگاه‏کردن به من از وضعیت‏بیماری‏ام اطلاع‏می‏یافت و شیوه پیامبرصلی الله علیه وآله تا طلوع صبح این‏چنین بود. پس از آن که حضرت با اصحاب‏نماز گذاردند در حق من دعا کردند که خدایا!علی را شفا ده و سلامتی بخش که به خاطربیماری‏اش تا صبح نخوابیدم. (بحار الانوار ج 43، ص 173)

 

 

در روایتی پیامبرصلی الله علیه وآله می فرمایند:

 

 

مَن أطعَمَ مَریضاً شَهوَتَهُ أَطعَمَهُ اللَّهُ من ثِمارِ الجَنَّةِ (الدعوات ، ص ۲۳۰)

 

 

(هر کس غذای بیمار را به او بخوراند ، خداوند از میوه‏های بهشتی به او بخوراند)

 

 

امام صادق‏ علیه السلام می فرمایند:

 

 

یَکِرُّ مَعَ القائِمِ علیه السلام ثَلاثَ عَشرَةَ امرَأةً . . . . یُداوِینَ الجَرحی ویَقُمنَ المَرضی؛ (دلائل الإمامه ، ص ۴۸۴)

 

 

(سیزده زن در رکاب امام مهدی‏ علیه السلام حضور خواهند داشت . . . زخمیان را درمان و از بیماران پرستاری می‏کنند)

 

 

سیدنا الاستاد حضرت علامه طهرانی اعلی الله مقامه الشریف بر این عقیده بودند که بهترین خصوصیت برای یک پرستار،  خدمتی از روی محبت برای رضای خداست.

 

 

یکبار به یکی از شاگردانشان که از بهترین چشم پزشکان دنیاست، فرموده بودند:

 

 

آن پرستار مسیحى که در بیمارستان براى خاطر خدا خدمت به مریض ها را به نحو أحسن و با روى خوش انجام مى‏دهد، حقّاً و واقعاً شیعه امیرالمؤمنین علیه السّلام است، و آن پرستار شیعه که با مریض ها به خشونت و درشتى برخورد مى‏نماید و قلب آنها را مى‏شکند از مذهب و آئین امیرالمؤمنین علیه السّلام بدور است‏.

 

 

البته این حسن اتفاق بدین معنا نیست که حضرت زینب را منحصر و محدود کنیم در پرستاری از بیماران کربلا که حقیقتا باید گفت آنحضرت پاسدار و پرستار حقیقت معارف و علوم اهل بیت علیهم السلام است

 

 

زینب سلام الله علیها نقش نگهدارى از قیام خون بار حسینى را بر عهده داشت که ‏قطعا اگر او این بار را بر دوش نمى‏گرفت، خون سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین صلوات الله علیه پایمال مى‏شد و بسیار دشوار بود که نهضت ابى عبد الله علیه السلام به مردم‏ اعلام و ابلاغ گردد و شاید بدون اسارت خاندان رسول الله وپیش‏تازى عقیله بنى هاشمى علیها السلام در رسوا نمودن هیئت‏ حاکم، و تبلیغ او از انگیزه قیام برادرش، یزیدیان به هدف پلید خود نائل مى‏آمدند و نام رسول الله صلى الله علیه و آله و سلم را نه تنها از مناره‏هاى مساجد بلکه از تاریخ، پاک و محو مى‏کردند و این بود نیت ‏شوم آنان.

 

 

عقیله بنى هاشم علیها السلام در پس آن مصیبت ‏بزرگى که "تصغر عندها المصائب‏" آن چنان ‏بار سنگین پرچم ولایت را بر دوش گرفت و در برابر کفر و زندقه‏ ایستاد و سخنرانى کرد و خطابه خواند و مردم را بیدار کرد و حرکت را در مردگان آغاز نمود که از آن جا حرکت توابین و دیگر حرکت‏هاى اسلامى آغاز شد و تا امروز و فردا و فرداها، آثار این ‏حرکت عظیم زینبى، هویدا است و به برکت این بانوى بزرگوار و قیام مبارکش، هم‏چنان بیرق‏هاى خونین عاشورا به نشانه روز انتقام مظلوم از ظالم، در سراسر جهان افراشته مى‏شود زیرا زینب کبرى سلام الله علیها بود که پیام ‏خونین حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام را به تمام نسل‏ها و عصرها رساند.

 

 

چهره سرخ حقیقت‏بعد از آن طوفان رنگ                                 پشت ابرى از ریا مى‏ماند اگر زینب نبود

 

 

در عبور از بستر تاریخ سیل انقلاب                                       پشت کوه فتنه‏ها مى‏ماند اگر زینب نبود

 

 

اللهم صل علی محمد و آل محمد

 

 

 

ارسال نظر و طرح سوال

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.