نماز خلوت بنده است با خداى خود، و راز و نیاز گفتن و تعریف و تمجید نمودن و استمداد و استنصار کردن و غرق انوار جمال و عظمت او شدن. انسان چون به خود نگرد در خود دو امر میبیند:
خدای متعال می فرماید: الَّذینَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوب ( سوره الرّعد، آیه: 28 )
( آنها که به خدا ایمان آورده و دلهاشان به ذکر خدا آرام مىگیرد، هان که دلها با ذکر خدا آرامش مىیابد.)
علامه طهرانی اعلی الله مقامه الشریف می فرمایند:
نماز خلوت بنده است با خداى خود، و راز و نیاز گفتن و تعریف و تمجید نمودن و استمداد و استنصار کردن و غرق انوار جمال و عظمت او شدن. انسان چون به خود نگرد در خود دو امر میبیند: یکى بدن او که مانند سایر موجودات خارجى در تغییر و تبدیل و کون و فساد است، و دیگرى حقیقت او که با تغییرات و تحوّلات عالم خارج متحوّل نمیگردد. در نماز انسان قلب و همان حقیقت خود را محو در عظمت آن موجود ازلى و ابدى که تمام موجودات قائم به اوست مینماید، و خود را بدان ابدیّت مىپیوندد، و به ذکر او و یاد او آرامش میگیرد.
آن پریشانی شب های دراز و غم دل همه در سایه گیسوی نگار آخر شد
اللهم صل علی محمد و آل محمد