عارف کامل مرحوم علامه طهرانی رحمة الله علیه می فرمودند: اوقاتى که حقیر در نجف اشرف براى تحصیل اقامت داشتم، به محضر حضرت علّامه حاج شیخ آقا بزرگ طهرانى- أعلى الله تعالى مقامه الشَّریف- زیاد تردّد داشتم، بالأخصّ در پنجشنبه ها و جمعه ها. زیرا ایشان استاد بنده در علم درایه و رجال و حدیث بودند، مضافاً به آنکه به واسطه همشهرى بودن و سوابق ممتدّى که با پدر و جدّ و دائى پدر حقیر داشتند، بسیار مرا مورد لطف و محبّت قرار مى دادند تا به حدّى که هر کتاب را که احیاناً مورد لزوم و مطالعه ام بود، از کتابخانه خود به من مى دادند، و بنده آن را به منزل آورده از روى آن مى نوشتم. و لا یخفى آنکه: این کتب، کتاب هاى خطّى بود که چه بسا نسخه منحصر به فرد بود. (امام شناسى، ج15، ص: 166)
مرحوم علاّمه در جای دیگری می فرمایند:
مرحوم آیة الله علّامه حاج شیخ آقا بزرگ طهرانى هیچ ممرّ معاشى نداشت و از حال ایشان کسى با خبر نبود. صد سال بعلم و اسلام و تشیّع خدمت کرد؛ و مجاهدات ارزنده و آثار نفیس و بى نظیرى از خود به یادگار گذاشت که امروز مورد استفاده تمام اهل تحقیق و تتبّع و محور مراجعات نویسندگان است.
این مرد شب و روز مشغول نوشتن و زحمت کشیدن و جمع آورى اسناد و مدارک نوشتجات بود. وضع خانه او عیناً مانند یک طلبه معمولى، ساده و بلکه پائین تر؛ و شدائدى که تحمّل نموده است فوق تصوّر است. (مهر تابان، ص: 100)
آقا بزرگ طهرانی در تاریخ 13 ذی الحجه سنه 1389 هجری قمری در نجف اشرف درگذشت و طبق وصیت او، در کتابخانه اش به خاک سپرده شد.