عارف کامل حضرت علامه طهرانی رحمة الله علیه می فرمودند: روضه را باید با تکیه به صوت و حزین خواند و از مستمعین اشک گرفت. فرزند ارشد ایشان نقل می کنند که یکبار منبر رفته بودم و مر حوم علّامۀ والد در آن مجلس تشریف نداشتند، بعداً از حقیر پرسیدند: اشک هم گرفتید ؟ عرض کردم : بله . فرمودند: از چه کسانی؟ از آنان که زود گریه می کنند و اشکشان جاری می شود؟! این فائده ندارد بلکه باید طوری روضه بخوانید که افراد قسیّ القلب و سنگدل نیز اشک ماتم بریزند. و بطور کلّی ایشان سخنرانی و منبر بدون روضه و ذکر توسّل را صحیح نمی دانستند و می فرمودند: روضه برکت و نور منبر است.(نور مجرد،ص 202)