گوهر معرفت
عرفان و اخلاق کاربردی بر مبنای قرآن و عترت

مصیبت حضرت امام حسین علیه السلام حتی بر اهل بیت عصمت و طهارت که معدن صبر و حلم و تحمل هستند چنان جانکاه بود که کلمات و حرکاتی از آنان صادر شد که حتی در مصیبت جدشان رسول خدا صلی الله علیه و آله و امیر مومنان علیه السلام هرگز دیده نشد که در برخی از روایات صحیحه بدان اشاره شده است که تقدیم می گردد

بسم الله الرحمن الرحیم

عظمت مصیبت سیدالشهداء بر اهل بیت علیهم السلام

منبع: سلسله مقالات تالیف حجت الاسلام حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی

افروختن و سوختن و جامه دریدن                 پروانه ز من، شمع زمن، گل ز من آموخت

در عزاداری بر سیدالشهداء علیه السلام روایاتی از معصومین در دست است که دلالت بر عظمت این مصیبت حتی بر اولیاء الهی دارد.

1- در روایت دیگری نقل است که: أنّه لَمّا علیُّ بنُ الحسین علیه السلام و حَرَمُه علی یزیدَ لَعَنَه وَجیءَ بِرَأسِ الحسین علیه السلام وَ وُضِعَ بَینَ یَدَیه فی طَشتٍ، فَجَعل یَضرِبُ ثَنایاه بِمِخصَرَةٍ کانَت فی یَدِه ... فَلَمَّا رَأت زَیْنَبُ ذلک فَأَهْوَتْ إِلَى جَیْبِهَا فَشَقَّتْهُ ثُمَّ نَادَتْ بِصَوْتٍ حَزِینٍ تُقرِعُ الْقُلُوبَ: یَا حُسَیْنَاهْ... (بحارالانوار، ج 45، ص 132)

(هنگامی که علی بن الحسین زین العابدین علیه السلام و خانواده اش بر یزید که خداوند او را لعنت کند وارد شدند و سر حسین علیه السلام آورده شد و در برابر یزید در داخل تشطی گذاشته شد ، او با چو دستی به دندانهای پیشین امام زد... وقتی زینب سلام الله علیها آن را دید ، دست به گریبان برد و آن را پاره کرد و با صدای محزون که دلها را می سوزاند فرمود: وای حسین!)

2- در روایت صحیح است که « فَلَمّا نَظَرَتِ النِّسوَةُ إلى القَتلى صِحنَ وَ ضَرَبنَ وُجَوهَهُنَّ » (بحار الانوار، ج 45، ص 58)

(هنگامی که چشم زنان به کشتگان افتاد شیون کردند و بر صورتشان زدند.‏(

3- امام زمان علیه السلام در زیارت ناحیه مقدسه فرمودند: « وَ أَسْرَعَ فَرَسُکَ شَارِداً وَ إِلَى خِیَامِکَ قَاصِداً مُحَمْحِماً بَاکِیاً فَلَمَّا رَأَیْنَ النِّسَاءُ جَوَادَکَ ... بَرَزْنَ مِنَ الْخُدُورِ لِلشُّعُورِ نَاشِرَاتٍ وَ لِلْخُدُودِ لَاطِمَاتٍ وَ لِلْوُجُوهِ سَافِرَاتٍ وَ بِالْعَوِیلِ دَاعِیَاتٍ »

(در این هنگام اسب تو شیون کنان و شیهه کنان باسرعت به سوی حرمت بازگشت ، زنان که این صحنه را دیدند از خیمه های بیرون آمدند در حالی که موهایشان پریشان بود بر سر و صورت خود می زدند و با صدای بلند گریه و شیون می کردند.)
دقت در این مطلب ضروری است که «شق الجیب»: گریبان چاک کردن، «ناشرات الشعور»: مو پریشان کردن، «لاطمات الوجوه»: به سر و صورت زدن، «صحن»: صیحه زدن، همه از بانویی سر زده است که در روایات او را نائبة الزهراء سلام الله علیها نامیده اند و تحت اشراف امام عصر خویش، حضرت علی بن الحسین زین العابدین علیه السلام بوده است. ایشان عمه خود و سایر زنان را نهی نکردند. پس عزاداری به این شکل مورد تأیید معصوم است.

4- حضرت امام رضا علیه السلام فرمودند: « یَوْمَ الْحُسَیْنِ أَقْرَحَ جُفُونَنَا وَ أَسْبَلَ دُمُوعَنَا وَ أَذَلَّ عَزِیزَنَا بِأَرْضِ کَرْبٍ وَ بَلَاءٍ أَوْرَثَتْنَا الْکَرْبَ وَ الْبَلَاءَ إِلَى یَوْمِ الِانْقِضَاءِ فَعَلَى مِثْلِ الْحُسَیْنِ فَلْیَبْکِ الْبَاکُونَ» (امالی صدوق، ص 111)

(براستی که روز حسین (یعنی عاشورا) پلک دیدگان ما را به خون نشاند (یعنی باید خون گریست) و اشک ما را سرازیر کرد و عزیز ما را در زمین کرب (اندوه) و بلا (سختی) گرفتار ساخت. آن زمینی که برای ما اندوه و سختی تا روز قیامت به ارث گذاشت. پس بر مثل حسین علیه السلام گریه کنندگان، بگریند.)

5- حضرت امام زمان علیه السلام در زیارت ناحیه مقدسه فرمودند: « فَلَأَنْدُبَنَّکَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً وَ لَأَبْکِیَنَّ لَکَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً حَسْرَةً عَلَیْکَ وَ تَأَسُّفاً عَلَى مَا دَهَاکَ وَ تَلَهُّفاً حَتَّى أَمُوتَ بِلَوْعَةِ الْمُصَابِ وَ غُصَّةِ الِاکْتِیَاب » (بحارالانوار، ج 98، ص101)

(پس همانا صبح و شب برایت ناله و ندبه کنم و از سر حسرت بر تو و تأسف بر آنچه تو را گرفتار ساخت و از روی دریغ و اندوه بجای اشک برایت خون می گریم تا آنکه بسبب سوز این مصیبت و غصه سخت بمیرم.)

6- امام صادق علیه السلام در حدیثی فرمودند: « وَ لِمِثْلِ ذلک فَلْتَدُرَفِ الدُّمُوعُ وَ لْیَبْکِ الْبَاکُونَ وَ لیَنْدُبِ النَّادِبُونَ وَ لْیَصْرُخِ الصَّارِخُونَ وَ یَضِجّ الضاجّونَ وَ یَعِجَّ الْعَاجُّونَ » (زادالمعاد، ص491) (بحارالانوار ،ج 99،ص 106)

(و براى امثال آن بزرگواران باید اشکها روان شود و باید بگریند گریه کننندگان و ندبه و افغان کنند و شیون از دل برکشند و ضجه و زاری کنند و ناله جان سوز سر دهند و صداها را به گریه بلند کننند و خاک بر سر بریزند.)

7- حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند: « وَ لَقد شَقَقنَ الجُیوب وَ لَطَمنَ الخُدود الفاطِمیات عَلَی الحسینُ بنُ علی علیه السلام و َعَلی مِثلِهِ تَلطِمُ الخُدود وَ تَشقُ الجُیوب » (تهذیب الاحکام شیخ طوسی، ج 8، ص 325)

(هر آینه چاک زدند گریبانها را و لطمه زدند صورت ها را زنان فاطمی بر حسین بن علی علیه السلام و بر مانند آن بزرگوار می شود لطمه بر صورتها زد و گریبانها چاک زده می شود)

اللهم الرزقنا شفاعة الحسین علیه السلام یوم الورود