۲۹ رجب سالروز ارتحال مرجع عالیقدر مرحوم آیت الله حاج سید محمد هادی میلانی اعلی الله مقامه الشریف است؛ مرجعی که بزرگان از اولیای الهی ایشان را به احلاص و بی هوا بودن می ستودند؛ بدین مناسبت حکایت ملاقات ایشان با مرحوم آقای حداد رضوان الله علیه تقدیم می گردد.
مرحوم علامه طهرانی رحمة الله علیه دراینباره می نویسند:
براى آخرین شب توقّف حضرت آقاى حاج سیّد هاشم موسوى حدّاد در مشهد مقدّس، حضرت آیة الله العظمى حاج سیّد محمّد هادى میلانى از ایشان ضیافتى در محلّ مدرسه خودشان به عمل آوردند که چون بعد از نماز مغرب و عشاء بود، تقریباً تا پاسى از شب به طول انجامید. آن ضیافت بسیار مهمّ بود؛
زیرا اوّلًا از جمیع همراهان و آشنایان طهرانى و همدانى و اصفهانى و شیرازى ایشان که جمع کثیرى قریب هفتاد هشتاد نفر بودند، از جمله آیة الله حاج شیخ حسنعلى نجابت شیرازى با جمیع شاگردان سلوکى و همراهانشان، این میهمانى به عمل آمد؛ و این تعداد از جمعیّت مسأله مهمّى بود.
و ثانیاً در موقع شام و گستردن سفره در صحن حیاط مدرسه، از هر نوع غذائى به نحو أحسن و أکمل موجود بود و واقعیّتِ وَ فِیهَا مَا تَشْتَهِیهِ الانفُسُ وَ تَلَذُّ الاعْیُنُ مشهود. و این در همان اوقاتى بود که ایشان در نهایت شدّت کنترل و مراقبت سازمان امنیّت (ساواک) بودند، و مأمورى در وسط کوچه و مأمور دیگرى در سر کوچه دائماً ایستاده بود، و رفت و آمد واردین را زیر نظر داشتند و از هویّت افراد وارد بر ایشان سوال مىنمودند. فلهذا تردّد عامّه به منزل ایشان نمى شد، و رفت و آمد منحصر به افراد خاصّ خانواده و أمثالهم بود.
نمازى را هم که در صحن پائین پا، به جماعت انجام میدادند تحت مراقبت بود و با مأمور، و راه عبورشان به نماز منحصر بود از صحن موزه که تماسّى با مردم نداشته باشند. (روح مجرد ص 81)