گوهر معرفت
عرفان و اخلاق کاربردی بر مبنای قرآن و عترت

عارف بی نظیر حضرت علامه طهرانی رحمة الله علیه قائل بودند که عناوین و القاب حوزوی مانند "سید" و "شیخ" از مزایاى اسلام و القاب خاصه و مُعرِّف مکتب و آئین است و با مشکلات شهداء و علماى اسلام و شیعه در طول چهارده قرن به دست آمده و حیف است آنها را به رایگان زود از دست بدهیم

بسم الله الرحمن الرحیم

ضرورت حفظ القاب و عناوین حوزوی و بکارگیری آنها

منبع: کتاب امام شناسى، تالیف حضرت علامه طهرانی ره ج‏17، ص: 240

یکى از موارد اشتباه، حذف کلمه «سَیِّد، شیْخ، میرزا» مى ‏باشد که در روزنامه ‏ها و مجلّات و کتاب ها و وسائل پخش خبر و غیرها ابداً کلمه سیّد یا شیخ یا میرزا را استعمال نمى ‏کنند.

لابد دلیلشان این است که این ألفاظ، عبارت عربى است و لسان عربى، اجنبى است و ما ایرانیان که باید به أصل خویشتن بازگشت نمائیم نباید اینها را استعمال کنیم.

البته این بهانه است.! حقّ مطلب آن است که آنان از روح سیّد مرتضى، و سیّد رضى، و سیّد بن طاووس، و سیّد محمد باقر شفتى، و سایر سادات مى ‏گریزند. و از روح شیخ مفید، و شیخ صدوق، و شیخ طوسى، و از روح میرزا محمّد حسن شیرازى، و میرزا محمد تقى شیرازى، و میرزا محمّد حسین نائینى، و امثالهم مى ‏گریزند و بردن نام و لقبشان به عنوان نمونه‏ هاى علم و القاب بارز ریاست در تشیّع و اسلام هراس دارند.

و گرنه عنوان دکتر و پروفسور در کلماتشان و امضاهایشان فراوان است. ایشان با خصوص لغت عرب چون لغت قرآن، و لغت نهج البلاغه و لغت روایات و فقه و تفسیر مى ‏باشد دشمنى دارند، نه با مطلق لغت أجنبى و گرنه ببینید این لغات روزمرّه که هر عالم و عامى استعمال مى‏ کند مانند پارکینگ، و پلاک، و نمره، و فامیل، و ایده، و امثالها به قدرى فراوان است که از إحصاء بیرون مى‏باشد.

آنها در اخبار مى ‏گویند: آیة الله عبد الکریم حائرى و لفظ شیخ را که سند عظمت و علم و ریاست علمى است از سرش إسقاط مى‏ کنند. اما محال است که لفظ دکتر را بردارند و بگویند: سیّد محمّد حسین بهشتى. حتماً و حتماً مى ‏گویند: دکتر بهشتى، و دکتر مفتّح.

حالا ما به أطبّا و حکماى علم طبّ کار نداریم که لفظ دکتر را از سابق جزو اسم خود نموده و به جاى حکیم باشى استعمال مى‏ کنند، گفتار ما در متخصِّصین أدبیات و یا فلسفه اسلامى است که بجاى لفظ مجتهد که سابقاً فخریّه آنان به حساب مى ‏آمد، اینک لفظ دکتر جانشین آن شده است، و حتّى با این لفظ هم امضاء مى‏ کنند.

بارى سخن بر خصوص کلمه سیّد و شیخ و میرزا بود که اینها از مزایاى اسلام و القاب خاصه و مُعرِّف مکتب و آئین است و با مشکلات و زحمتهاى جانفرساى شهداء و علماى اسلام و شیعه در طول چهارده قرن به دست آمده است. حیف است آنها را به رایگان زود از دست بدهیم.