در روایات به مساله کسب و خرید و فروش در روز عاشورا اشاره شده اما این روایات دلالتی بر حرمت ندارد بلکه نظر به جنبه احترام و برکت کار و کسب و آن چیزی دارد که تهیه می شود که به برخی از این روایات اشاره می شود.
امام رضا علیه السلام فرمود: من ترک السعی فی حوائجه یوم عاشورا قضى الله له حوائج الدنیا و الآخرة، و من کان یوم عاشورا یوم مصیبته و حزنه و بکائه یجعل الله عز و جل یوم القیامة یوم فرحه و سروره و قرت بنا فی الجنان عینه، و من سمى یوم عاشورا یوم برکة و ادخر لمنزله فیه شیئا لم یبارک له فیما ادخر، و حشر یوم القیامة مع یزید و عبید الله بن زیاد و عمر بن سعد لعنهم الله إلى أسفل درک من النار
کسی که در روز عاشورا به دنبال امور دنیوی و کسب و کار نرود و به عزاداری برای سیدالشهداء بپردازد، خداوند نیازهای دنیوی و اخروی اش برآورده خواهد ساخت. کسی که این روز، برایش روز مصیبت و حزن و گریه باشد، خداوند روز قیامت را روز سرور و شادمانی او قرار خواهد داد و دربهشت، چشمش را به دیدار ما اهل بیت روشن خواهد کرد.
اما کسی که روز عاشورا را روزی برای کسب و کار بشمارد و برای خود از مال دنیا چیزی بیندوزد، اموالش برایش برکت نخواهد داشت، در قیامت با یزید و عبیدالله بن زیاد و عمر بن سعد محشور می‌شود و خداوند آنان را در پست‌ترین درجات جهنم جای خواهد داد. (وسائل الشیعه ج 10 ص 394)
عن محمد بن سنان، عن أبان، عن عبد الملک قال: سألت أبا عبد الله (علیه السلام) عن صوم تاسوعا وعاشورا من شهر المحرم فقال: تاسوعا یوم حوصر فیه الحسین (علیه السلام) وأصحابه رضی الله عنهم بکربلا واجتمع علیه خیل أهل الشام و أناخوا علیه و فرح ابن مرجانة و عمر بن سعد بتوافر الخیل و کثرتها و استضعفوا فیه الحسین صلوات الله علیه و أصحابه رضی الله عنهم و أیقنوا أن لا یأتی الحسین (علیه السلام) ناصر و لا یمده أهل العراق - بابی المستضعف الغریب - ثم قال: و أما یوم عاشورا فیوم أصیب فیه الحسین (علیه السلام) صریعا بین أصحابه و أصحابه صرعى حوله [عراة] أفصوم یکون فی ذلک الیوم؟! کلا و رب البیت الحرام ما هو یوم صوم و ما هو إلا یوم حزن و مصیبة دخلت على أهل السماء و أهل الأرض و جمیع المؤمنین و یوم فرح و سرور لابن مرجانة و آل زیاد و أهل الشام غضب الله علیهم و على ذریاتهم و ذلک یوم بکت علیه جمیع بقاع الأرض خلا بقعة الشام، فمن صامه أو تبرک به حشره الله مع آل زیاد ممسوخ القلب مسخوط علیه و من ادخر إلى منزله ذخیرة أعقبه الله تعالى نفاقا فی قلبه إلى یوم یلقاه و انتزع البرکة عنه و عن أهل بیته و ولده و شارکه الشیطان فی جمیع ذلک (کافی ج 4 ص 147)
امام باقر علیه السلام فرمودند: فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ لَا تَنْتَشِرَ یَوْمَکَ فِی حَاجَةٍ فَافْعَلْ فَإِنَّهُ یَوْمُ نَحْسٍ لَا تُقْضَى الأفِیهِ حَاجَةُ مُؤْمِنٍ وَ إِنْ قُضِیَتْ لَمْ یُبَارَکْ لَهُ فِیهَا وَ لَمْ یَرَ رُشْداً وَ لَا تَدَّخِرَنَّ لِمَنْزِلِکَ شَیْئاً فَإِنَّهُ مَنِ ادَّخَرَ لِمَنْزِلِهِ شَیْئاً فِی ذَلِکَ الْیَوْمِ لَمْ یُبَارَکْ لَهُ فِیمَا یَدَّخِرُهُ وَ لَا یُبَارَکُ لَهُ فِی أَهْلِه
اگر قدرت و توانائى این را داشتى که آن روز (روز عاشوراء) را بدنبال نیازمندى هایت نروى البته مرو چه آنکه این روز، روز نحسى بوده و حاجت در آن روا نمى گردد و اگر هم حاجت برآورده شود براى شخص حاجتمند مبارک نبوده و وى خیر نخواهد دید. توجّه داشته باشد در آن روز در منزلت آذوقه اى را ذخیره نکنى چه آنکه اگر کسى در آن روز در منزلش چیزى را ذخیره کند برایش میمون و مبارک نبوده و براى اهلش نیز برکت نخواهد داشت. (بحار الأنوار، ، ج ۹۸، ص ۲۹۱ و ۲۹۰ ط بیروت)