اوائل انقلاب که افراد زیادی در راه برقراری حکومت اسلام شربت شهادت نوشیدند و بعد از آن هم که جنگ تحمیلی آغاز شده بود و عدّه ای از جوانان پاک و مخلص در جبهۀ جنگ شهید می شدند، برخی این شهدا را با شهدای کربلا مقایسه می کردند و گاه قدم را بالاتر نهاده، آنها را با حضرت علیّ اکبر سلام الله علیه قیاس می نمودند،
اوائل انقلاب که افراد زیادی در راه برقراری حکومت اسلام شربت شهادت نوشیدند و بعد از آن هم که جنگ تحمیلی آغاز شده بود و عدّه ای از جوانان پاک و مخلص در جبهۀ جنگ شهید می شدند، برخی این شهدا را با شهدای کربلا مقایسه می کردند و گاه قدم را بالاتر نهاده، آنها را با حضرت علیّ اکبر سلام الله علیه قیاس می نمودند، و این نوع مطالب در آن زمان بر سر زبان ها افتاده بود و خطبا و سخنرانان مکرّر نظیر این تعابیر را بکار می بردند.
... یکبار که در محضرشان (علامه طهرانی) بودیم سخنرانی یکی از افراد پخش می شد که فردی خوب و سلیم النفس و زحمت کش بود و در راه اسلام خدمت می کرد. در خلال سخنرانی مطلبی بدین مضامین گفت که: اگر حضرت امام حسین علیه السلام درعاشورا یک علی اکبر در راه خدا داد ما در این راه دهها علیّ اکبر دادیم.
علّامه تا این سخن را شنیدند با حال تغیّر فرمودند: دهانت بشکند، دهانت بشکند! این جوان ها تمام افتخارشان اینست که پیرو حضرت علیّ اکبر بوده و خاکِ پای آن حضرت باشند.
... فرموده بودند: اگر چه این شخص مرد خوبی است و این حرف را از سر بی اطلاعی و کم معرفتی زده است، ولی خداوند وی را به خاطر این سخن مبتلا به مرگ در آتش می کند، و چنین هم شد و ایشان در حادثه ای با سوختن از دنیا رحلت نمود.
می فرمودند: خداوند نسبت به اولیائش غیرت دارد و اگر کسی به مقایسۀ ایشان با غیر بپردازد، مورد عقاب قرار می گیرد و اگر جاهل هم باشد آثار وضعی دارد.
می فرمودند: شهدای انقلاب و شهدای جنگ آنانکه با اخلاص رفتند و واقعا برای اسلام اقدام نمودند، حقیقةٌ شهید بوده و در نزد خداوند مقامی عالی دارند و بعضی از اینها انسان هایی بسیار با اخلاص و پاک و نورانی و دارای حالاتی خوش بوده اند و اخلاص و شهادت و رشادت آنها می تواند الگوی جوانان مسلمان باشد، ولی این مطالب دلیل نمی شود ما حدود را مراعات نکرده و آنان را با شهدای کربلا مقایسه کنیم. (نور مجرد، ج 2 ص 455)