یکی از ارادتمندان به مرحوم علامه طهرانی رحمة الله علیه، مرحوم حجّة الاسلام و المسلمین حاج میرزا حسن نورى همدانى رحمة الله علیه (أخوی آیة الله حاج شیخ حسین نوری همدانی از مراجع تقلید)، بود که هر وقت مشهد مقدس مشرف می شد، خدمت حضرت علامه می رسید و اگر جلسه عمومی بود علامه از ایشان برای منبر و خطابه دعوت می کردند.
یکی از ارادتمندان به مرحوم علامه طهرانی رحمة الله علیه، مرحوم حجّة الاسلام و المسلمین حاج میرزا حسن نورى همدانى رحمة الله علیه (أخوی آیة الله حاج شیخ حسین نوری همدانی از مراجع تقلید)، بود که هر وقت مشهد مقدس مشرف می شد، خدمت حضرت علامه می رسید و اگر جلسه عمومی بود علامه از ایشان برای منبر و خطابه دعوت می کردند.
علامه طهرانی از وی اینگونه یاد می فرمایند: مرحوم شریعتمدار حجّة الإسلام و المسلمین آقاى حاج میرزا حسن نورى- زاده الله رحمةً و غفراناً- از دوستان و أعزّ أحبّه و رفقاى متین و مودّب و فاضل و دین دوست و غیور ما بود که سابقه ارادت حقیر با او قریب پنجاه سال مىباشد. وى در دو سال پیش در اواخر ماه شعبان المعظّم سنه یکهزار و چهارصد و دوازده هجریّه قمریّه که به صوب سیرجان عازم بود در سانحه تصادف با ماشین به رحمت ابدیّه رحیمیّه حقّ متعال ارتحال یافت و جنازهاش را به مقرّ و موطن دائمى خود، بلده طیّبه قم حمل کردند و در یکى از حجرات شمال غربى صحن بزرگ به خاک سپردند. رحمة الله علیه رحمةً واسعةً. ( امام شناسى، ج17 ص 215 )
در یکی از دفعات در محضر علامه طهرانی رضوان الله تعالی علیه، این شعر را می خواند که:
یا على! گر به حشر، قنبر تو سایه بر گبرِ محشر اندازد
جاى دارد که ابر رحمتِ گبر سایه بر اهل محشر اندازد
مرحوم علامه بی درنگ فرموده بودند: عین حقّ است آقا! حقّ است؛ وَ الله هَذا حَقٌّ وَ أنَا بِهِ أدِینَ (من هم خودم معتقد و متدیّن به این مطلب هستم.)