کلینى با سند متّصل خود از سِنان روایت کرده است که وى گفت: من در محضر مبارک حضرت أبو جعفرٍ امام باقر علیه السّلام بودم که مردى از خوارج بر وى وارد شد و به حضرت گفت: اى أبو جعفر! أَىَّ شَىْء تَعْبُدُ؟! «چه چیز را پرستش مىنمائى! حضرت فرمود: اللَهَ تَعَالَى. «خداوند تعالى را.»
مرد خارجى گفت: رَأَیْتَهُ؟! «آیا او را دیدهاى»!؟
قَالَ: بَلْ لَمْ تَرَهُ الْعُیُونُ بِمُشَاهَدَةِ الأبْصَارِ، وَ لَکِنْ رَأَتْهُ الْقُلُوبُ بِحَقَآئِقِ الإیمَانِ. لَا یُعْرَفُ بِالْقِیَاسِ وَ لَا یُدْرَکُ بِالْحَوَآسِّ وَ لَا یُشْبِهُ بِالنَّاسِ.
مَوْصُوفٌ بِالآیَاتِ، مَعْرُوفٌ بِالْعَلَامَاتِ، لَا یَجُورُ فِى حُکْمِهِ؛ ذَلِکَ اللَهُ لَا إلَهَ إلَّا هُوَ.
فرمود: بله اما نه با این چشم ظاهر و مادی که دیدگان او را به بینائى چشم نبینند ولى دلها او را بحقیقت ایمان و تهذیب و طهارت قلب دیدهاند، با سنجش های ظاهری و مادی شناخته نمی شود و با حواسّ ظاهری ادراک نمی گردد و مانند مردم نیست، بلکه با آیاتش توصیف شده و با علامات شناخته شده، در داوریش ستم نکند، اوست خدایی که هیچ خدایی جز او نیست،
قَالَ: فَخَرَجَ الرَّجُلُ وَ هُوَ یَقُولُ: اللَهُ أَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَل قَالَ: فَخَرَجَ الرَّجُلُ وَ هُوَ یَقُولُ: اللَهُ أَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسَالَتَهُ.
آنگاه مرد خارجى بیرون رفت و میگفت: خدا داناتر است که رسالت خویش و امر هدایت مردم را کجا قرار دهد.
منبع: «اصول کافى» ج 1، ص 97، بابٌ فى إبطال الرّؤیة، روایت شماره 5؛ و این آیهاى را که مرد خارجى مىگفت، آیه 124، از سوره 6: الانعام مىباشد.