بی شک حالات اولیای الهی و علمای بالله برای دیگران الگویی است که آنها در سیر و سلوک و مشی و سبک زندگی شان مساعدت می کند؛ یکی از اثرگزارترین عرفای معاصر مرحوم قاضی رضوان الله تعالی علیه بودند که در این سطوری برخی حالاتشان از قلم مرحوم علامه طهرانی اعلی الله مقامه می گذرد.
بسم الله الرحمن الرحیم
حالات مرحوم قاضی در رابطه با سیدالشهداء علیه السلام
منبع: مطلع انوار، ج2، ص: 62؛ دست نوشته های علّامه طهرانی رضوان الله علیه
در این أواخر عمر یکگونه حالت تحیّر و شیفتگى و بىقرارى مخصوص نسبت به حضرت سیّدالشّهداء علیهالسّلام داشت.
هر روز، هنگام طلوع آفتاب و به خصوص وقت غروب آفتاب گریه مىکرد و در أیّام عزادارى سراسیمه و سر برهنه، والِه بود.
روزى که قمه زنها در حال قمه زدن از کوچه او عبور مىکردند، با شتاب از منزل بیرون مىآید و در برابر در مىایستد و سر خود را بلند کرده، آماده مىساخت که تا شاید یک قمه از قمه هاى آنان به سرش اصابت کند.
حضرت آقاى حاج سیّد هاشم حدّاد- روحى فداه- مىفرمودند: مرحوم قاضى براى زیارت حضرت أباعبدالله الحسین علیهالسّلام از نجف أشرف، زیاد به کربلاى معلّى مىآمدند و با سایر زوّارِ از عرب، در کوچه و بازار مىآمیختند. هیچگاه دیده نشد که در مسافرخانه و فندقى بروند، بلکه به مساجد و مدارس مىرفتند و چه بسا کنار خیابان روى خاک مىخوابیدند.
بسیارى از أوقات که در صحن مطهّر جا براى توقّف بود، در خود صحن بیتوته مىنمودند و تا به صبح به زیارت و نماز و دعا مشغول بودند؛ و أحیاناً هم روى سنگ فرشِ صحن، عباى خود را بر روى خود کشیده مىخوابیدند.
مرحوم قاضى مىفرمود: من در تمام نقاط صحن مطهّر خوابیدهام؛ در تمام مدّت عمر که بدینجا مشرّف بودهام هر شب را در نقطهاى بیتوته کرده و خوابیدهام به طورى که جائى به قدر وسعت بدن من، یافت نمىشود که در آن نخوابیده باشم.
محلّ ورود قافله امام حسین علیهالسّلام را در ابتداى ورود به کربلا از مدینه، مشخّص نموده بودند، و آن مکانى بود در قست شمالى مضجع مبارک که تقریباً فاصله آن تا صحن مطهّر کم نبود؛ یعنى در حال خروج از در شمالى (در سِدر) و عبور از تمام بازار واقع در آن قسمت، تا برسد به شریعه حسینى، آن محلّ را (قرب مقامى که فعلًا معروف به مقام امام زین العابدین علیهالسّلام است) معرّفى نموده و به بعضى از شاگردان خویش نشان داده بودند.